Πέμπτη, Μαρτίου 1

Έτσι κάνουν όλες !

Η φράση "ακούστηκε" για πρώτη φορά στην όπερα του Mozart : "Ο γάμος του Φίγκαρο" και λίγοι της έδωσαν σημασία. Πρόκειται για την τρίτη συνεργασία του μαέστρο, με τον Lorenzo Da Ponte, έναν ιδιοφυή ποιητή και στιχουργό λιμπρέτων για όπερες. Οι άλλες δύο συνεργασίες είναι ο Φίγκαρο και ο Δον Τζιοβάννι.

Παρουσιάστηκε στη Βιέννη, το Γενάρη του 1790. Λέγεται ότι την είχε παραγγείλει ο ίδιος ο Αυτοκράτωρ Ιωσήφ ο Β', αν και πρόσφατα ανακαλύφθησαν ανατρεπτικά στοιχεία καθώς σύμφωνα με αυτά, το ίδιο λιμπρέτο είχε προσπαθήσει να μελωποιήσει και ο Salieri αφήνωντάς το όμως ημιτελές.  

Η όπερα δεν πρόλαβε να κάνει πάταγο. Ανέβηκε μόλις πέντε φορές πριν ο Αυτοκράτωρ πεθάνει. Το πένθος για τον γαλαζοαίματο ματαίωσε οποιαδήποτε παράσταση. Παραδόξως τη θέση που κατέχει η όπερα στο διεθνές ρεπερτόριο την απέκτησε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.  Παρά το ότι δεν βρισκόταν εκτώς ηθικών ορίων για την εποχή, οι θεατρικοί παραγωγοί δεν την προτιμούσαν μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα.

Το θέμα της, φυσικά..η Αγάπη ! Τι καθορίζει την αληθινή Αγάπη; Μήπως η πίστη ή όλα είναι απλώς θέμα περιστάσεων;

O Ferrando και ο Guflielmo είναι δύο στρατιώτες αρραβωνιασμένοι με την Dorabella και την Fiordiligi, δύο μικρούλες πανέμορφες αδερφές. Σε ένα καφενείο συζητούν με τον Don Alfonso, για την τυφλή ερωτική πίστη που τους έχουν οι δύο κοπέλες. 

Ο Don Alfonso, ως γηραιότερος και εμπειρότερος σε αυτά τα θέματα, τους ξεκαθαρίζει πως δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες: Όλες οι γυναίκες λένε ψέμματα! Κάνουν τα καπρίτσια τους και με την πρώτη ευκαιρία θα τους προδώσουν ! Για να τους το αποδείξει, βάζει στοίχημα να σκαρώσει ένα μπέρδεγουέι....Οι δύο στρατιώτες θα "φύγουν" για τον πόλεμο...Θα μεταμφιεστούν και ο ένας θα "προσεγγίσει" τη αρραβωνιαστικιά του άλλου! Τι θα συμβεί λοιπόν; 

Θα το μάθω και θα στο πω.








Cosi fan tutte



Η έναρξη και οι πρώτες δύο γλυκύτατες άριες.
MET 1996 - James Levine
(η καλύτερη εκτέλεση κατά τη γνώμη μου)


Άρια από την "αποχώρηση" των αγαπητικών με πλοίο για το μέτωπο! 
Ο θρήνος των αδελφών.
The Glyndebourne Chorus 2006 - Ivan Fischer

Soave Sia Il Vento

Gentle is the wind,
Calm is the wave,
And every one of the elements
Answer warmly
To our desire.

 

3 σχόλια:

thinks είπε...

Δεν είναι από τις πιο γνωστές του όπερες, και ελάχιστοι καταλαβαίνουν την έννοια του Ιταλικού τίτλου. Αλλά είναι ωραίο έργο. Δίνει και μια αλλαγή από το να πηγαίνεις όπερα και να παρακολουθείς τα ίδια και τα ίδια. Δεν ήξερα ότι πιθανόν να το είχε πρωτοπροσπαθήσει ο Σαλιέρι. Εγώ πάντως, γνωρίζοντας ότι το Amadeus δεν έχει πολύ σχέση με την πραγματική ιστορία τους, το προτειμώ από την πραγματικότητα :-)

CsLaKoNaS είπε...

thinks είμαι μέγας θαυμαστής της μουσικής του Μότσαρτ και ειδικά όταν μιλάμε για όπερα.

Η συγκεκριμένη όπερα δεν είναι τόσο καλή και θα εξηγηθώ στην αμέσως επόμενη ανάρτηση.

Το Amadeus είναι η μία από τις δύο αγαπημένες μου ταινίες. Παρ' όλο που πράγματι η υπόθεση δε βασίζεται στην πραγματικότητα, θα εκπλαγείς με το πόσα πραγματικά περιστατικά περικλείει.

thinks είπε...

To Amadeus είναι από τα πολύ αγαπημένα μου! Έχεις προσέξει που μετά τους τίτλους του τέλους και στο τέλος της μουσικής των τίτλων, ακούγεται το διαπεραστικό γέλιο του Μότσαρτ με έναν εύθυμο αναστεναγμό μετά το κακάρισμα; Φτάνω πάντα μέχρι το τέλος των τίτλων για να το ακούσω! Το Amadeus ήταν η δεύτερη από εκατοντάδες ταινίες που έδειξα στο γιό μου κατά τα Σαββατοκυριακάτικα Πανεπιστήμια του μπαμπά μετά το διαζύγιο (το πρώτο ήταν το Field of Dreams). Πάω να διαβάσω την επόμενη ανάρτηση!