Τρίτη, Αυγούστου 26

Περί Φιλίας...


Δεν ήθελα να ξεκινήσω έτσι το "Μνήμες" tag αλλά στη ζωή δεν μπορούν να μας έρχονται όλα όπως τα θέλουμε. Πόσο μάλλον όταν καμιά φορά την παρεκτροπή την προκαλείς και εσύ ο ίδιος...


Η φράση που στάθηκε αφορμή γράφτηκε στο τελευταίο κείμενο και είναι η εξής:


"Τον πρώτο (κολλητό φίλο) τον έχασα γιατί φασώθηκα με την κοπέλα του."


Ας κάνουμε λοιπόν ένα γκρουπ θέραπι: Θα θέσω, για το συγκεκριμένο ζήτημα και μόνον, όλα τα στοιχεία στο τραπέζι και θα ήθελα τη γνώμη σας...
Κατ' αρχάς η παραπάνω φράση είναι ιδιαίτερα σκληρή και την αναφέρω συχνά ως ένδειξη μετάνοιας και με ιδιαίτερη αυτοκριτική διάθεση. Είναι μια φράση - ετυμηγορία για ένα περιστατικό που συνέβη ακριβώς 4 χρόνια πριν....
Με τον "αδερφό" Λάζαρο γνωριστήκαμε το 2001 στη Βουλή των Εφήβων. Εγώ από Κρήτη εκείνος από Αθήνα. Μετά την, αρχικά αμοιβαία αντιπάθεια, γίναμε κολλητοί. Η φιλία μας διατήρηθηκε το χρόνο που ήμουν εγώ Ηράκλειο και όταν ήρθα Αθήνα για σπουδές, αν και έμενε στου διαόλου τη μάνα σε σχέση μένα εν τούτοις είμασταν συνέχεια παρέα...Είχαμε και κάτι γκομενο-ιστορίες, με κοπέλες από τη Βουλή, που είχαν μείνει ανοιχτές από τον προηγούμενο χρόνο, οπότε τρέχαμε παρέα.
Ο Λάζαρος ήταν και είναι από τους πλέον σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου. Ένας φίλος που όχι μόνο συμφωνούσαμε σε πολλά αλλά ήταν και είχε ό,τι δεν είχα εγώ και είχα ό,τι δεν είχε αυτός. Αυτό είναι που μας έδεσε.
Το χειμώνα του 2003 ο Λάζαρος γνωρίζει την Ελένη. Μια κοπέλα πολύ έξυπνη και πολύ όμορφη. Μου άρεσε και εμένα από την πρώτη στιγμή αλλά φυσικά έκανα πίσω. Ο Λάζαρος απέκτησε κάτι που δεν είχα. Μία πολύ δυνατή και ωραία σχέση. Εγώ εκείνο τον καιρό κωλοχτυπιόμουνα γύρω από κοπέλες που δεν ήξεραν τι ήθελαν. Αυτό με είχε κάνει κουρέλι...
Παρ' όλα αυτά δεν μου είχε προκύψει κάτι με την Ελένη. Κανένα συναίσθημα ερωτικό...Συνεχίζαμε να είμαστε καλοί φίλοι που συνέχεια την έλεγε ο ένας στον άλλο κατά τα γνωστά...Η παρέα δεν ήταν μόνο οι τρείς μας...Γενικά είχαμε πολύ κόσμο μαζί...Τον Παναγιώτη, την Αρχοντούλα, την κολλητή της Ελένης (έχει κολλήσει το μυαλό μου και δε μπορώ να θυμηθώ το όνομά της) και άλλους....
Έρχεται το Καλοκαίρι του 2004. Εγώ είμαι Κρήτη, η Ελένη είναι στην Αθήνα και μαθαίνει ότι περνάει σε μια σχολή στην Πάτρα, ο Λάζαρος είναι στην ιδιαίτερη πατρίδα του...έχει ψιλοβαρεθεί την Ελένη και γνωρίζει μια άλλη κοπέλα από εκεί και τρελαίνεται...Η Ελένη το αντιλαμβάνεται και από εκεί αρχίζει το πανηγύρι...
Να είμαστε ένα τρελό τρίγωνο...Ο Λάζαρος στους 7 ουρανούς να μου μιλάει σαν τρελός για τη νέα κοπέλα...Η Ελένη στα τάρταρα να μου μιλάει και να κλαίει και να οδύρεται για τις υποψίες που έχει. Εγώ στη μέση να μην ξέρω τι να κάνω. Διότι ο Λάζαρος να είναι αλλού αλλά να μη θέλει και να χωρίσει την Ελένη, οπότε δε θέλει και να αποκαλυφθεί το σκηνικό του εκεί. Η Ελένη να υποψιάζεται ότι κάτι παίζεται αλλά να μην έχει αποδείξεις. Εγώ να μην ξέρω τι θέση να πάρω...
Μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα...
Ερχόμενοι στην Αθήνα, τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν για το Λάζαρο και την Ελένη. Η ιστορία του Λάζαρου είχε τελείωσει αλλά ο ίδιος είχε κουραστεί από την Ελένη και ήθελε να τη χωρίσει. Η Ελένη έπρεπε να φύγει για την Πάτρα και αυτό χειροτέρευε πολύ τα πράγματα για εκείνην. Το θέμα όμως ήταν πως η Ελένη ήταν χάλια και όχι μόνο αυτό αλλά πλακώθηκε και με την κολλητή της οπότε έμεινε εντελώς μόνη να αντιμετοπίσει την κατάσταση...
Τότε ήταν που βρέθηκα εγώ...
Ξεκινήσαμε να κάνουμε πιο πολύ παρέα...Εκείνη είχε την ανάγκη παρηγοριάς αλλά και να ξεχαστεί. Περνούσαμε αρκετές ώρες μαζί και με πολύ γέλιο....Ώσπου ένα απόγευμα ήρθε σπίτι μου. Στην αρχή χάλια μετά πολύ καλύτερα...Όπως μου λεγε είχα τον τρόπο να την κάνω να ξεχνάει...Κάναμε πολλά γέλια είναι η αλήθεια...Μας έπιασε το βράδυ και μετά η νύχτα...Μία τα γέλια, μία ο καπνός από τα πολλά τσιγάρα που έκανε, μία το ποτό που είχαμε κατεβάσει μου λέει: "Σου έχει τύχει ποτέ να έχεις μπροστά σου τον έρωτα της ζωής σου και να μην το καταλαβαίνεις."
Εγώ με αρκετή ζαλάδα από το ποτό αλλά με όλες ενεργές όλες τις αισθήσεις (και ακέραια την ευθύνη) πιάνω το υπονοούμενο.
"Πολλές φορές," απαντάω..."όπως και αυτή τη στιγμή."
Η ευθύνη μου είναι ακέραια...αλλά πραγματικά εκείνη την ώρα νόμιζα ότι ήμουν ερωτευμένος με αυτήν την κοπέλα. Το ποτό δεν είναι ελαφρυντικό. Το συναίσθημα όμως είναι.
Όπως είναι φυσικό άρχισαμε να φιλιόμαστε αλλά τίποτα παραπάνω. Μετά τη γύρισα πίσω με ταξί.
Κάτι τέτοιο δε μου είχε ξανασυμβεί....Αλλά περιέργως δεν είχα καθόλου τύψεις για το Λάζαρο. Δεν ξέρω γιατί. Από τη μία νόμιζα ότι πραγματικά τη ήθελα την Ελένη, από την άλλη ότι εκείνος έχει τελειώσει μαζί της. Καμία τύψη λοιπόν και φυσικά συνέχιζα να μιλάω μαζί του κανονικότατα.
Με την Ελένη ξαναβρεθήκαμε άλλες δύο φορές. Μία σπίτι μου, μία στον Πειραιά. Κανονικά ραντεβού. Και στα δύο ραντεβού ήταν αρχικά διστακτική και μέτα εντελώς απελευθερωμένη...Γενικά πάντως σεξ δεν κάναμε. Ούτε φασωθήκαμε σοβαρά...
Τελικά, στο άσχετο, ξεκώψαμε. Λίγο μετά, τα ξαναβρήκανε και με το Λάζαρο. Τότε έκανα μία κουβέντα με την Ελένη για το πως θα πάει το πράγμα από εδώ και πέρα. Δύο επιλογές. Ή το λέμε στο Λάζαρο και βάζουμε τις σχέσεις μας σε κίνδυνο ή το ξεχνάμε και τέλος.
Το δεύτερο ήταν η ιδανική λύση. Πόσο μάλλον δε, που όπως έδειξε, όλα αυτό ήταν μια βλακεία και τίποτα παραπάνω. Όλα καλά λοιπόν! Η σωστότερη λύση βρέθηκε και μάλιστα η σχέση μου με την Ελένη επανήλθε στο φιλικό χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Όμως κάτι περίεργο συνέβαινε εκείνο τον καιρό στην παρέα...Πολύ άρχιζαν να ξεκόβουν. Πρώτα η κολλητή της (που ακόμα δε μπορώ να θυμηθώ το όνομά της - νομίζω Ντίνα), μετά η Αρχοντούλα...Όλες είχαν τσατιστεί με τη συμπεριφορά της Ελένης απέναντι τους σχετικά με το Λάζαρο. Η Ελένη ήθελε να ελέγξει το Λάζαρο ακόμα περισσότερο. Ειδικά τώρα που θα έφευγε για Πάτρα. Απομόνωνε από το Λάζαρο, χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνει, κάθε άτομο που για οποιοδήποτε λόγο θεωρούσε επικύνδινο. Ήταν θέμα χρόνου να την πιάσει μια "κρίση ειλικρίνιας"....
Έτσι και έγινε...ένα απόγευμα χτυπάει το τηλέφωνό μου. Στην άλλη γραμμή ο Λάζαρος...

"Τι κάνατε με την Ελένη;"...ο τόνος ήταν ξεκάθαρος...
Την έπιασε η "κρίση"...Βέβαια...λίγο η αλήθεια που είπε, λίγο ο πρώτερος έντιμος βίος εκείνης αλλά όχι του Λάζαρου, λίγο του ότι το θάρρος να μιλήσει αυτοβούλως....Τα ξέρασε όλα και την έβγαλε λάδι....
Η Ελένη έσπασε τη συμφωνία μας και εγώ έχασα τον κολλητό μου...
Το λάθος που έκανα εκείνη τη στιγμή στο τηλέφωνο ήταν να τα αρνηθώ όλα. Με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο. Το μόνο που ήθελα ήταν να κλείσω το τηλέφωνο και να πάρω την Ελένη και να τη βρίσω.
Αυτό και έκανα...Δε θυμάμαι ακριβώς τι είπαμε με το Λάζαρο. Δεν είχα εκείνη την ώρα ούτε σάλιο...Το μόνο που θυμάμαι ήταν πως μου είπε να μη συναντηθούμε καθόλου για κάποιο διάστημα...
Αμέσως μετά πήρα την Ελένη....Στο δεύτερο μπινελίκι μου πέταξε το απίστευτο: "Θεωρείς το Λάζαρο, φίλο σου;". Τότε τα κατάλαβα όλα....Η Ελένη είχε αποφασίσει ότι δεν είμαι καλός φίλος του Λάζαρου και ότι έπρεπε να απομακρυνθώ. Είχε καταφέρει με απίστευτο τρόπο να τη βγάλει καθαρή και να ρίξει όλο το φταίξιμο πάνω μου....
Μου την είχε πέσει εκείνη πρώτη (λεκτικά αλλά και με ραβασάκια) και κατάφερε να πείσει ότι εγώ ήμουν ο κύριος υπεύθυνος...Απίστευτο...
Περίμενα λίγο καιρό να ηρεμήσουν τα πράγματα πριν ξαναμιλήσω με το Λάζαρο. Του τηλεφώνησα 1-2 μήνες μετά....Χωρίς αποτέλεσμα....Τι κ αν ζήτησα συγνώμη, τι κι αν προσπάθησα να του εξηγήσω ότι ήταν όλο αυτό μια βλακεία χωρίς νόημα...Τίποτα....
Είχα ηττηθεί κατά κράτος από μία πανέξυπνη πουτάνα που είχε αποφασίσει βάλει το Λάζαρο στο βρακί της....
Στα χρόνια που πέρασαν προσπάθησα άλλες δυο φορές μέσω μιας κοινής φίλης κάποια επικοινωνία...Χωρίς αποτέλεσμα φυσικά...
Την τελευταία μου μέρα στην Αθήνα τον πήρα τηλέφωνο στο σπίτι του. Το σήκωσε η μάνα του, μία γλυκύτατη γυναίκα που τη θαυμάζω για όσα έχει περάσειστη ζωή της. Ο 'αδερφός' Λάζαρος είχε πάει φαντάρος...Της είπα να του δώσει χαιρετίσματα και ευχές...
Όπως συμβαίνει με όλους ηττημένους η ιστορία δεν τους ανοίκει...Για όλους εσάς θα είμαι αυτός που φασώθηκε με την γκόμενα του κολλητού του...Πλήρωσα για αυτήν ακριβώς την κατηγορία και δε θέλω εκπτώσεις...Ένοχος χωρίς ελαφρυντικά...
Όλα αυτά που διαβάσατε δεν έχουν κανένα νόημα...
Ξεχάστε τα....

Κυριακή, Αυγούστου 24

Καλοκαίρι....

Το σωτήριον έτος 2008 έχει μπει στην τρίτη ηλικία του και εγώ κάνω τον απολογισμό του Καλοκαιριού του με εικόνες και σχόλια....

Αυτό λοιπόν το Καλοκαίρι είχε από όλα. Διακοπές, μαζέματα και μετακομίσεις, πάλι διακοπές και ξανά διακοπές και μετά ταξίδι στο Νέο Κόσμο.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...Την αφήγηση θα την κάνει ο Σωκράτης που τα λέει πολύ καλύτερα από μένα.

Κύπρος 2008
Λίγες μέρες στην μαρτυρική μεγαλόνησο για ένα συνέδριο όπου παρουσίασε μέρος της εργασίας που έκανε όλο το Χειμώνα στο Πολυτεχνείο. Μαλακίες...αυτά είπε στον καθηγητή του. Αυτός, εκτός της τελευταίας μέρας που παρουσίασε, τις υπόλοιπες πάτησε όσο πατάει η γάτα (δηλαδή εγώ). Ήταν σε παραλίες και βόλτες με τη γνωστή παρέα (ονόματα δε λέμε)...
Και πολύ καλά έκανε...τα συνέδρια είναι τελείως βαρετά! Μαζεύτηκαν όλοι οι χαζοβιόλιδες ντεμεκ επιστήμονες καλοκαιριάτικα να σου πρήζουν τα σκώτια...Αν εξαιρέσεις ελάχιστους σοβαρούς όλοι πήγαιναν εκεί για να παίξουν τη μούρη τους...Οπότε καλά έκανε και δεν πάτησε καθόλου. Όχι θα κάτσει να σκάσει...
Οι εντυπώσεις πάντως από την Κύπρο δεν ήταν και οι καλύτερες...Η Λευκωσία στην οποία έμεινε έχει χρήμα πολύ αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Αν εξαιρέσει κανείς την παλία πολή (που δεν είναι δα και τίποτα το εξαιρετικό) η υπόλοιπη Λευκωσία είναι άχρωμη και άωσμη. Μόνο η Λεμεσός είναι κάπως πιο όμορφη. Τουριστική πόλη και οργανωμένη. Ωραίο μέρος για να ζει κανείς. Αλλά και πάλι όχι τίποτα το φοβερό. Βέβαια, Αγία Νάπα που γίνεται το σώσε από κόσμο δεν πήγε....
Βρέθηκαν πολύ τυχεροί γιατί εκείνη μόλις την περίοδο είχε συμφωνηθεί να ανοίξουν ένα μικρό δρομάκι όπου μπορείς να περνάς από τη μία μεριά στην άλλη χωρίς διατυπώσεις....
Έτσι αποφάσισαν να περάσουν στα κατεχώμενα 12 η ώρα το βράδυ...Άφησαν την ελληνοκυπριακή πλευρά περπάτησαν ένα στενό δρομάκι και έφτασαν στην κατεχώμενη πλευρά όπου τούρκοκύπριοι αστυνομικοί, μόλις είδαν πως πρόκειται για Έλληνες (και όχι Ελληνοκυπρίους) τους υποδέχθηκαν με μίσος....Ναι ναι με μίσος! Αργότερα έμαθαν πως οι τουρκοκύπριοι μας μισούν γιατί θεωρούν πως εμείς φταίμε που είναι διαιρεμένη η Κύπρος (πάνω κάτω ό,τι νομίζουν και οι Ελληνοκύπριοι - αλλά ας την αφήσουμε αυτήν την κουβέντα). Τι φάτσες που είχανε οι τουρκόμπατσοι...Τους έβγαλαν και βίζα εισόδου με σφραγίδα: "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου"....σε χαρτάκι!!! Όταν έφυγαν τους το ξανασφράγισαν...Κρατήθηκε και δεν ρώτησε..."Γιατί δε μου σφράγιζετε το διαβατήριο όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά μου δίνετε χαρτάκι;" Σκάω να μάθω τι θα του απαντούσαν...
Πάντως και οι ελληνοκύπριοι δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Άνθρωποι ευγενικοί μόνο και μόνο για να σου πάρουν λεφτά. Εκμεταλευτές μέχρι αηδίας και κακοπροαίρετοι απέναντι στους Έλληνες. Τα ταξί...Πανάκριβα...3 ευρώ η σημαία!
(αναλαμβάνω εγώ την αφήγηση γιατί το Σωκράτη τον πήρε ο ύπνος)
Αθήνα 2002 - 2008

Πίσω, μετά από την Κύπρο και το πανάκριβο ξενοδοχείο, γύρισα για να ολοκληρώσω τη διαδρομή μου στην Αθήνα... Διαδρομή 6 χρόνων έφτανε στο τέλος της ήσυχα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Χωρίς πολλές χαιρετούρες και τελετές λήξης...Έφυγα όπως ήρθα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Έτσι ήθελα. Δεν έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου, γιατί υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που δε θέλω να χάσω. Όμως υπήρξα αγενής. Έτσι είμαι γενικά...αγενής και κλειστός...
Πρέπει όμως να κάνω την αυτοκριτική μου. Πρέπει να κλείσω τεφτέρι για τα 6 τελευταία χρόνια...
Λοιπόν, τα 6 τελευταία χρόνια άλλαξα δύο σχολές, τελείωσα τη μία, γνώρισα 12 κοπέλες, έκανα 5 σχέσεις, 3 one night stand, έγραψα 1 βιβλίο (για κοπέλα) και έχασα και τους 3 καλύτερούς μου φίλους.
Τον πρώτο τον έχασα γιατί φασώθηκα με την κοπέλα του. Το δέυτερο τον έχασα ανεξήγητα: απλώς ξέκοψε χωρίς λόγο. Τον τρίτο, και παλιότερο, τον έχασα επειδή δε γούσταρε άλλο την παρέα μου. Και όμως, καθόλου δε σχετίζοται η δεύτερη με την τρίτη περίπτωση.
Στο μέλλον θα κάνω εκτενή αναφορά τόσο για τις κοπέλες που γνώρισα όσο και για τις φιλίες αυτές που χάλασαν και με στεναχώρησαν πάρα πολύ.
Σε γενικές γραμμές όμως πέρασα ωραία, δεν έχω παράπονο...
Τα έκανα ένα πακέτο και έφυγα...Ξεκολώθηκα αλλά τα πακετάρισα...Άνοιξα και τον τελευταίο λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ μία μέρα πριν φύγω...2000 ευρώ και μια ειδοποιήση να περάσω αμέσως από τα κεντρικά !!
Πάω με ύφος Τζέσης Παπουτσής για το λογαριασμό...
- Ρε παιδιά εγώ μια ζωή είχα 5 - 15 ευρώ λογαριασμό. Σε 2-ράκι μένω όχι σε κολυμβητήριο.
- Ααα κύριέ μου έχετε διαρροή.
- Μα διαρροή 200 κυβικών λίτρων νερού;;;;
- Δε θα μας πείτε εσείς κύριε!! Έρχεστε εδώ και φωνάζετε χωρίς να ξέρετε, κλπ κλπ κλπ...

Ένα ύφος η πουτάνα...μου έφυγε η μαγκιά! Λέω λες να έχω πράγματι διαρροή και να μην το έχω πάρει χαμπάρι; Η διαδικασία είναι ως εξής. Εάν έχω διαρροή μέσα στο σπίτι πληρώνω εγώ εξ' ολοκλήρου το ποσό γιατί έχω την κύρια ευθύνη κατανάλωσης. Εάν η διαρροή είναι μεταξύ σπιτιού και μετρητή (δλδ κάπου στην πολυκατοικία) υπάρχει μείωση ποσού και διακανονισμός (τι μείωση δλδ, καμία 1000ρα θα πήγαινε!). Εάν η διαρροή είναι έξω από την πολυκατοικία, στο πεζοδρόμιο, τότε ευθύνεται εξ' ολοκλήρου η ΕΥΔΑΠ. Τελοσπάντον άκρη με αυτές τις κλώσες δεν έβγαλα και πηγα και πήρα υδραυλικό. Ήρθε ο υδραυλικός και τι βρήκαμε! : Όχι μόνο δεν είχα διαρροή στο σπίτι αλλά είχε σπάσει ο μετρητής της ΕΥΔΑΠ στο πεζοδρόμιο. Με το που άνοιξε το φρεάτιο πετάχτηκε συντριβάνι το νερό!!
Δεν ξανασχολήθηκα με το θέμα γιατί την επομένη έφυγα. Το μόνο που έμαθα είναι πως το ποσό το χρεώθηκε εξολοκλήρου η ΕΥΔΑΠ. Αλλά έχω μια απορία: Αυτή η ριμάδα η ΔΕΚΟ που μας έχει πρίξει τα αρχίδια με τις διαφημίσεις για εξοικονόμιση νερού, που μας τα έχει κάνει ούμπαλα για τη λειψυδρία και το 40% της κατανάλωσης της Αττικής είναι σπατάλες από το κακό της δύκτιο, ΟΤΑΝ Ο ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΧΡΕΩΣΕ 2000 ΕΥΡΩ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΗΤΗ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΕ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ ;;;;;;
Αυτή ήταν η πραγματική τελετή λήξης...Σασπένς μέχρι τελευταίου δευτερολέπτου...
Ηράκλειο 2008

Διακοπές με οικογένεια και όχι μόνο...'Επρεπε να τους δω για λίγο καιρό αφού βρέθηκα εδώ που βρέθηκα τελοσπάντον...Πέρα όμως από το Ηράκλειο πέρασα πολλές και ωραίες μέρες στη Νότιο Κρήτη :




Φαλάσσαρνα - Φραγκοκάστελο - Ροδάκινο - Πλακιάς - Λέντας - Ψαρρή Φοράδα.....
Τέλεια...ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΑ...
Θα συνεχίσουμε του χρόνου.....έτσι ;;;
Καλό Φθινόπωρο...Να είστε όλοι καλά...

Παρασκευή, Αυγούστου 15

Maryland calling



ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ..!!!


Και συγκεκριμένα είμαι στο Maryland σε προάστιο της Ουάσιγκτον... Πρώτη νύχτα σήμερα και μπήκα στο μπλογκ να δηλώσω πως: ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑΝΕΚΡΩΘΑΦΤΗ...
Αφιερωμένο σε όσους διαδίδουν συνεχώς ότι εγκατέλειψα το blogging...


Είμαι ακόμα εδώ και έχω να πω πολλά! Πολλά από αυτά που έγιναν όλο αυτό το καλοκαίρι, πολλά που συμβαίνουν αυτές τις πρώτες μέρες στην Αμερική...Ακόμα περισσότερα που δεν έχω πει ακόμα...Γιατί επαναλαμβάνω φίλες και φίλοι...Σε αυτό το blog θα τα πώ ΟΛΑ!!!





Προσεχώς μαζί....stay tunned!





Φιλιά και καλό υπόλοιπο διακοπών....