Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24

The Shock Doctrine: Desire over Reason

Previously:

"4. Συμμαχώ με το Διάβολο, όταν ο τελευταίος αδικείται. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την άδικη κριτική."

Καταλαβαίνουμε (;) πως το να καταναλώνουμε ιδέες όπως οι Αμερικάνοι καταναλώνουν χάμπουργκερ, είναι ανώφελο! Καλύτερα να παρακολουθούμε Μενεγάκη ή Πάνια.

Διότι η μόρφωση (αυτό υποθέτω ως σκοπό, εδώ) όπως προκύπτει μετά από σοβαρή μελέτη ή βίωμα λίγο έχει να κάνει με την πληροφορία που την πετάω για να προωθήσω την άποψή μου απλά και μόνο για να το παίξω έξυπνος και ενημερωμένος.

Στη σημερινή εποχή της πληροφορίας πρέπει να μπορούμε να φιλτράρουμε τις σωστές από τις λάθος πληροφορίες όσο καλύτερα μπορούμε. Έτσι κερδίζουμε χρόνο, που είναι και το πλέον πολύτιμο κοινωνικό αγαθό της σύγχρονης εποχής.

Υπόθεση: Η λάθος πληροφορία είναι η ψευδής πληροφορία.

Σήμερον στον μπλογκοσφαιρικό μας μπερντέ ένα πρόβλημα που συνάντησα επιλέγοντας βιβλία. Συγκεκριμένα ενα βιβλίο του Eric Hobsbawm, "κατ' επιταγήν του ΑΕΡΙΚΟΥ". Εκεί δίπλα εμφανίστηκε ως 'σχετικό' κατά έναν τρόπο, το γνωστό βιβλίο της Ναόμι Κλάιν, "το Δόγμα του Σοκ - Η άνοδος του καταστρεπτικού Καπιταλισμού".

Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, αν και είχε γίνει μεγάλος ντόρος όταν είχε κυκλοφορήσει. Αποτελεί φυσικά σημείο αναφοράς των αντι-μνημονιακών συντρόφων, οπότε μπήκα στον πειρασμό να το αγοράσω - άλλωστε 3 δολλάρια κάνει.

Όταν όμως δε γνωρίζω ένα βιβλίο (και δεν έχω και την εγγύηση του Αερικού) δεν το αγοράζω. Επειδή ενδιαφέρομαι για τα θέματα αυτά δε θα ήθελα να χάσω το χρόνο μου διαβάζοντας ένα βιβλίο που "δε θα μου πει τίποτα". Έτσι κοίταξα κριτικές αναγνωστών. Όχι τις θετικές. Εφ' όσον θέλω να αγοράσω το βιβλίο, η αγορά αυτή κρίνεται κατ' αρχήν από το επίπεδο των επιχειρημάτων των αρνητικών κριτικών (ένα αστέρι δηλαδή).

Η υπόθεση εργασίας είναι πως, εφ' όσον πρόκειται για ένα κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό-δημοσιογραφικό βιβλίο, με συγκεκριμένη οπτική γωνία, αν οι αρνητικές κριτικές είναι επιπέδου "tea-party" τότε, ναι, ίσως είναι ένα βιβλίο που αξίζει να αγοραστεί. Όμως οι κριτικές δεν ήταν τέτοιες.

Το βιβλίο αποσκοπεί σε γενικές γραμμές στη δαιμονοποιήση της σχολής του Σικάγου και συγκεκριμένα του Μίλτον Φρίντμαν, ως θεωρητικού αυτού που αποκαλείται από τους επικριτές του ως "νεο-φιλελευθερισμός" (έννοια κενή νοήματος αν το σκεφτεί σοβαρά κάποιος) και ο οποίος νεο-φιλελευθερισμός ευθύνεται για την περίφημη αυτή παγκόσμια κρίση μέρος της οποίας βιώνει και η χώρα μας ( - ναι, γιατί δε μας δανείζουν) .

Η σοβαρή κριτική στο βιβλίο της Κλάιν επικεντρώνεται στο ότι δεν έχει απλώς παρερμηνεύσει το έργο (και τις ημέρες) του Φρίντμαν αλλά τα έχει παραφράσει και διαστρεβλώσει σε πολύ σοβαρό βαθμό. Αποκορύφωμα είναι η υπόθεση της Χιλής και η σχέση της σχολής του Σικάγο με το καθεστώς Πινοσέτ, όπου η Κλάιν διαστρέφει εντελώς την πραγματικότητα. Οι κριτές του ενός αστεριού εκφράζουν τη βεβαιότητά τους πως η Κλάιν δεν έχει ιδέα από το έργο του Φρίντμαν.

Δε φαίνεται να καλυτερεύει η κατάσταση στις κριτικές με δύα αστέρια. Οι αναγνώστες αυτοί κατά μέσο όρο, βρίσκουν κάποια καλά σημεία στο βιβλίο όμως προβληματίζονται για τον τρόπο που ερμηνεύει και συνδέει τα γεγονότα ώστε να καταλήξει σε συμπεράσματα. Χαρακτηριστικός τίτλος ενός σχολιαστή : Desire Over Reason . Ένα βιβλίο δηλαδή που προτιμά σου λέει για τον καταστροφικό καπιταλισμό παραθέτωντας εντυπωσιακά στοιχεία που όμως είτε είναι διαστρευλωμένα ή ψεύτικα ή δεν συνδέονται μεταξύ τους.

Ελπίζω σε αυτό το σημείο να συμφωνούμε πως δεν πρόκειται για απλή αρνητική κριτική. Μιλάμε για παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας (δύο τριών δεκαετιών πίσω).

Πόσο διαφωτιστικά είναι όλα αυτά; Μιλάμε για ένα βιβλίο που έχει γίνει παγκόσμιο best-seller.

Και είναι φυσιολογικό να γίνει :

Απευθύνεται σε ένα κοινό που, όπως εγώ, δε γνωρίζει οικονομικά ή πολιτικές επιστήμες ή ίστορία σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κρίνει γεγονότα και καταστάσεις. Είναι πολύ πιθανό αν το έπαιρνα να διάβαζα και να συμφωνούσα επειδή δε θα είχα κανένα άλλο σχετικό βιβλίο/πηγή να συγκρίνω. Μετά θα έπρεπε να πάρω άλλα δέκα βιβλία και να κάνω έρευνα. Ναι, αλλά δεν έχω χρόνο.

Η κριτική στο οικονομικό σύστημα που ζούμε είναι σωστή και αναγκαία. Κάνοντας όμως λάθος κριτική είναι τελείως ηλίθιο αν όχι δόλιο. Αυτήν την κριτική δεν μπορώ να τη δεχτώ.

Για το εν λόγω βιβλίο φυσικά και ΔΕ μπορώ να εκφράσω άποψη αφού δεν το διάβασα. Φοβάμαι όμως πως αυτό το παγκόσμιο μπεστ σελλερ είναι επιπέδου debtocracy ή V for Vendetta ( μία απελπιστική κόπια του "1984"). Ειδικά για το debtocracy το επιχείρημα τελικής γραμμής άμυνας ήταν πως, "εν πάσει περιπτώσει, έπρεπε να ακουστεί και η άλλη άποψη! ".

Αν το "Δόγμα του Σοκ", συγκαταλέγεται ως "η άλλη άποψη" (αφήνωντας εκατομμύρια δολλάρια στη συγγραφέα - μέσω του σύστηματος που η ίδια μέμφεται -δεν έχει σημασία) καλώς! Η, οποιαδήποτε, άλλη άποψη πρέπει πάντα να ακούγεται, ακόμα και όταν είναι ψέμματα...

Όμως δεν προχωράμε στη Ζωή μας με τις "άλλες απόψεις", γι' αυτό άλλωστε και τις ονομάζουμε έτσι...μάλλον κάτι θα ξέρουμε.

Να είσαι καλά!


υ.γ. Είναι προφανές πως το βιβλίο του Hobsbawm δεν είχε καμία αρνητική κριτική.

υ.γ. Είναι προφανές πως η δεύτερη φωτογραφία είναι άσχετη με την ανάρτηση. Πρόκειται για το νέο μέλος της οικογένειας. Τη λένε Φαίδρα και κάνει όλη μέρα αγκαλιές. Τίποτα άλλο!

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 17

Game

Η καλή φίλη Lena με κάλεσε να παίξω το παρακάτω παιχνίδι. Η πρόσκληση προέκυψε αυθόρμητα και θέλω να το πιστέψεις αυτό! Μάλιστα ήταν τόσο επίμονη που δε μπορώ να μην την αποδεχτώ.

7 αλήθειες για μένα:

1. Είμαι απίστευτα τυχερός που τη βρήκα! Οι υπόλοιποι να σκάσετε από τη ζήλια σας !

2. Μου αρέσει πολύ να με διορθώνουν για τα ορθογραφικά μου λάθη. Γενικά προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερος αλλά είμαι απελπιστικά τεμπέλης !

3. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει χειρότερη γνώμη για μένα, από εμένα τον ίδιο, κάτι που θεωρώ θετικό, μέχρι τη μέρα που θα αυτοκτονήσω (S-day).

4. Συμμαχώ με το Διάβολο, όταν ο τελευταίος αδικείται. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την άδικη κριτική.

5. Τα μαθηματικά είναι από τα ελάχιστα που είμαι σίγουρος πως δε θα καταλάβω πότε. Είναι τα μόνα που μου αποδεικνύουν την ανυπέρβλητη μετριότητά μου. Γι αυτό και έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου να τα μελετάω ασταμάτητα, μέχρι την S-day.

6. Θεωρώ το χιούμορ ένα μέτρο ευφυίας και γοητεύομαι από αυτό. Είναι το μόνο όπλο που έχει ο Άνθρωπος για να παλέψει τη ματαιότητα της ύπαρξής του. Λυπάμαι όσους δεν το διαθέτουν. Πως θα αντιμετωπίσουν τον καρκίνο που θα πάθουν;

7. Ένα μουσικό κομμάτι μπορεί να τριγυρνάει στο μυαλό μου για χρόνια μέχρι να το βρω. Το μεγαλύτερο διάστημα που έχω βρει κάποιο κομμάτι είναι 6 χρόνια ( Chris De Burgh- Crusader ), το μεγαλύτερο διάστημα που ακόμα το ψάχνω υφίσταται ακόμα (13+ χρόνια). Τα τελευταία 14 χρόνια δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να ακούσω μουσική.

Όπως καταλαβαίνεις δεν πρόκειται να σε προσκαλέσω να παίξεις...

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12

Εξέγερση Κατά της Λογικής

Μία ενδιαφέρουσα άποψη:



Χτύπα να το δεις στο youtube όπου έχει και ελληνικούς υπότιτλους.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 11

Τανξ στους δρόμους!

Κάτι παράξενα οχήματα βγήκαν στους δρόμους χθες...






Συγκεκριμένα στον 495 προς Ουάσιγκτων 3 τανξ με 3-4 στρατιώτες στην κορυφή... εν πλήρει εξαρτήσει...

Στην αρχή τα πέρασα για το καινούριο μοντέλο της Hummer ...το οικογενειακό !


(Πες μου ότι φρίκαρες με τον τίτλο!)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 8

Χθες...στην παλιά μας γειτονιά...



Δε γνώριζα την extended version αυτού του εκπληκτικού κομματιού !

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 3

Επιστήμων καριέρας...

...όπως λέμε...κριτικός Τέχνης




...ο Θεός να σε φυλάει !


Δώρο: Παρακάτω σου χαρίζω το τραγούδι του Μίκη που έχω, εδώ και χρόνια, ξεχωρίσει.





Ποίηση Λόρκα και πρώτη εκτέλεση του Θ. Μωραϊτη το 1987 στην Ανατολική Γερμανία από ένα δισκό με κύρια φωνή αύτη της Gisela May.

Greek Anonymous

ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΛΑΚΩΝΑ!!!!