Τρίτη, Ιουλίου 23

Νομίζεις, λοιπόν, πως το Χρήμα είναι η ρίζα του Κακού;

Πιστεύετε, στ’ αλήθεια, ότι το χρήμα είναι η ρίζα όλων των κακών; 


Ayn Rand -
Η Φιλόσοφος του Καπιταλισμού της Ελεύθερης Αγοράς
(Πρόσεξε την καρφίτσα).


Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια είναι η ρίζα του χρήματος

Το χρήμα αποτελεί ένα ανταλλακτικό εργαλείο, το οποίο για να υπάρχει θα πρέπει να υπάρχουν αγαθά που να παράγονται και άνθρωποι ικανοί να τα παράγουν. Το χρήμα είναι η υλική έκφραση της αρχής πως οι άνθρωποι που επιθυμούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους, θα πρέπει να συναλλάσσονται με βάση τη δίκαιη ανταλλαγή αγαθών και ν’ ανταλλάσσουν αξία με αξία. Το χρήμα δεν είναι εργαλείο των ζητιάνων που επαιτούν τα αγαθά σας με τα δάκρυα, ούτε των αρπακτικών που τ’ αρπάζουν με τη βία. 

Κι αυτό θεωρείτε κακό;
Το χρήμα που αποκτάτε ως ανταμοιβή για την προσπάθεια σας, είναι το μέσο που θα σας επιτρέψει ν’ αξιώσετε το προϊόν της προσπάθειας κάποιου άλλου. Δεν είναι οι ζητιάνοι και τ’ αρπακτικά που δίνουν αξία στο χρήμα. Κανένας ωκεανός δακρύων, ούτε όλα τα όπλα του κόσμου δεν μπορούν να μετατρέψουν αυτά τα χαρτιά που έχετε στο πορτοφόλι σας στο ψωμί που θα χρειαστείτε αύριο για την επιβίωση σας. Αυτά τα χαρτιά, που θα ‘πρεπε να είναι χρυσός, αποτελούν ένα συμβόλαιο τιμής το οποίο σας επιτρέπει ν’ αξιώνετε την ενέργεια των ανθρώπων που παράγουν. Το πορτοφόλι σας είναι μια κατάθεση ελπίδας, είναι η πεποίθηση ότι κάπου στον κόσμο γύρω σας υπάρχουν άνθρωποι που δεν παραβλέπουν αυτή την ηθική αρχή, η οποία συνιστά και τη ρίζα του χρήματος. 
Κι αυτό το θεωρείτε κακό;
Έχετε αναζητήσει ποτέ τη ρίζα της παραγωγής; Ρίξτε μια ματιά σε μια ηλεκτρική γεννήτρια και τολμήστε να ισχυρισθείτε πως είναι προϊόν της μυϊκής δύναμης άξεστων αγρίων. Προσπαθήστε να φυτέψετε ένα σπόρο σταριού χωρίς τη γνώση που σας έχουν κληροδοτήσει οι άνθρωποι που ανακάλυψαν την καλλιέργεια του, προσπαθήστε να κερδίσετε το ψωμί σας χρησιμοποιώντας μόνο την κίνηση του σώματος σας – και θα καταλάβετε ότι ο νους του ανθρώπου είναι η ρίζα όλων των αγαθών που παράγονται κι όλου του πλούτου που έχει υπάρξει πάνω στη γη.

Ισχυρίζεστε όμως ότι το χρήμα το κερδίζει ο δυνατός σε βάρος του αδύναμου; Για ποια δύναμη μιλάτε; Προφανώς όχι για τη δύναμη των όπλων και των μυών. Ο πλούτος αποτελεί προϊόν της διανοητικής ικανότητας του ανθρώπου. Είναι λοιπόν αλήθεια ότι αυτός που επινοεί έναν κινητήρα, κερδίζει χρήματα σε βάρος αυτού που δεν τον επινοεί; Ότι ο έξυπνος κερδίζει χρήματα σε βάρος του ανόητου; Ο ικανός σε βάρος του ανίκανου κι ο φιλόδοξος σε βάρος του φυγόπονου; Το χρήμα κερδίζεται προτού ακόμα γίνει αντικείμενο αρπαγής ή επαιτείας – με τη προσπάθεια του κάθε έντιμου ανθρώπου, του καθενός σύμφωνα με τις ικανότητες του. Και έντιμος άνθρωπος είναι αυτός που ξέρει ότι δεν μπορεί να καταναλώσει περισσότερα απ’ όσα παράγει.
Η συναλλαγή μέσω του χρήματος αποτελεί τη βάση του κώδικα αξιών των έντιμων κι αξιόπιστων ανθρώπων. Το χρήμα βασίζεται στο αξίωμα ότι κάθε άνθρωπος είναι κύριος του μυαλού του και των προσπαθειών του. Το χρήμα δεν επιτρέπει σε κανένα άλλο μέτρο να καθορίσει την αξία της προσπάθειας σας, παρά μόνο στην ηθελημένη απόφαση του ανθρώπου που θα επιλέξει να εμπορευθεί μαζί σας τη δική του προσπάθεια. Το χρήμα σας επιτρέπει να λάβετε ως αντάλλαγμα για τα αγαθά και το μόχθο σας αυτό που πραγματικά αξίζουν, σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων που θα τ’ αγοράσουν. Το χρήμα δεν επιτρέπει παρά μόνο μία, απόλυτα ξεκάθαρη και έντιμη συναλλαγή, τη συναλλαγή που στηρίζεται στο αμοιβαίο όφελος κι ορίζεται από την αβίαστη κρίση των πλευρών που συναλλάσσονται. Το χρήμα προϋποθέτει την παραδοχή ότι ο άνθρωπος εργάζεται για το προσωπικό του όφελος κι όχι για να ζημιωθεί, ότι εργάζεται για το κέρδος κι όχι για την απώλεια, ότι ο εργαζόμενος άνθρωπος δεν είναι κτήνος ή υποζύγιο που γεννήθηκε για να κουβαλάει το βάρος της δικής σας μιζέριας, ότι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους ανθρώπους δεν είναι η ανταλλαγή πόνου αλλά η ανταλλαγή αγαθών.  Το χρήμα απαιτεί από σας να πουλάτε – όχι την αδυναμία σας στην ηλιθιότητα των άλλων, αλλά το ταλέντο σας στη λογική τους ‘ απαιτεί από σας ν’ αγοράζετε – όχι ό,τι πιο ελεεινό σας προσφέρουν, αλλά το καλύτερο που μπορείτε να εξασφαλίσετε. Κι όταν οι άνθρωποι ζουν με βάση την εμπορική συναλλαγή – και με ρυθμιστή όχι τον εξαναγκασμό αλλά τη λογική – , τότε είναι σίγουρο ότι κερδίζει το καλύτερο προϊόν, η καλύτερη επίδοση, ο άνθρωπος που διαθέτει την καλύτερη κρίση και τις πιο αναπτυγμένες ικανότητες, με αποτέλεσμα ο βαθμός της παραγωγικότητας του ανθρώπου να συνιστά και το μέτρο της ανταμοιβής του. Αυτός είναι ο κώδικας της ύπαρξης που εργαλείο και σύμβολο της είναι το Χρήμα.
Κι αυτό το θεωρείτε κακό;
Όμως το χρήμα δεν είναι παρά ένα εργαλείο. Μπορεί να σας πάει όπου θέλετε, αλλά δεν μπορεί να σας αντικαταστήσει στη θέση του οδηγού. Μπορεί να σας προσφέρει τα μέσα για να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας, αλλά δεν μπορεί να σας παρέχει επιθυμίες. Το χρήμα είναι η κατάρα των ανθρώπων που προσπαθούν να ανατρέψουν το νόμο της αιτιότητας – των ανθρώπων που θέλουν ν’ αντικαταστήσουν το νου με τα προϊόντα που παράγει ο νους.
Το φιλοσοφικό έργο της Ayn Rand
παίρνει θέση στην κόντρα Αριστοτέλη
και Καντ σχετικά με το νόημα της
Ευτυχίας και τη Ρίζα της Ηθικής,
υποστηρίζοντας την Αριστοτελική
θεώρηση.
Το χρήμα δεν μπορεί ν’ αγοράσει ευτυχία για εκείνον που δεν ξέρει τι ζητάει από τη ζωή: δεν θα του παρέχει κώδικα αξιών αν ο ίδιος δεν θελήσει να δημιουργήσει αξίες, δεν θα του προσφέρει σκοπό αν ο ίδιος δεν θελήσει να δώσει σκοπό στη ζωή του. Το χρήμα δεν μπορεί ν’ αγοράσει εξυπνάδα για χάρη του ανόητου, δεν μπορεί ν’ αγοράσει θαυμασμό για χάρη του δειλού ούτε σεβασμό για χάρη του ανίκανου. Αυτός που αντικαθιστά την ορθή κρίση με χρήμα, προσπαθώντας να εξαγοράσει το μυαλό των ικανών ανθρώπων για να το θέσει στην υπηρεσία του, καταλήγει να γίνει θύμα των κατωτέρων του. Οι ευφυείς άνθρωποι τον εγκαταλείπουν, ενώ οι απατεώνες κι οι λωποδύτες μαζεύονται γύρω του σπρωγμένοι από ένα νόμο που ο ίδιος δεν συνειδητοποιεί: ότι κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω απ’ το χρήμα του. 
Γι’ αυτό το λόγο θεωρείτε το χρήμα ρίζα του κακού;
Ο μόνος άνθρωπος που αξίζει να κληρονομήσει πλούτο είναι ο άνθρωπος που δεν έχει ανάγκη τον κληρονομημένο πλούτοο άνθρωπος που θα έκανε περιουσία απ’ όπου κι αν ξεκινούσε. Όταν ένας κληρονόμος είναι αντάξιος των χρημάτων του, τότε το χρήμα τον υπηρετεί ‘ διαφορετικά, τον καταστρέφει. Και τότε εσείς κοιτάζετε γύρω σας και ωρύεστε ότι το χρήμα τον διέφθειρε. Είναι όντως έτσι; Μήπως αυτός διέφθειρε το χρήμα; Ποτέ μη ζηλέψετε έναν ανάξιο κληρονόμο ‘ ο πλούτος του δεν πρόκειται να φτάσει σ’ εσάς, δεν πρόκειται να σας προσφέρει τίποτα. Μη σκεφτείτε ότι ο πλούτος αυτός θα μπορούσε να μοιραστεί στους ανθρώπους. Το χρήμα αυτό είναι παράσιτο ‘ κι όσα παράσιτα κι αν μοιράσεις στον κόσμο, δεν μπορείς να φέρεις πίσω τη νεκρή αρετή του χρήματος που κληρονόμησε κάποτε ένας ανάξιος άνθρωπος. Το χρήμα είναι μια ζωντανή δύναμη που χωρίς τη ρίζα του πεθαίνει. Το χρήμα δεν θα υπηρετήσει το μυαλό που δεν μπορεί να φανεί αντάξιο του.
Γι’ αυτό το λόγο θεωρείτε το χρήμα ρίζα του κακού;
Το χρήμα είναι το μέσο για τη διαβίωση σας. Η ετυμηγορία σας γι’ αυτό που σας εξασφαλίζει τα προς το ζην ταυτίζεται με την ετυμηγορία σας για τη ζωή. Αν η ρίζα είναι σάπια, τότε έχετε καταδικάσει την ίδια σας την ύπαρξη. Πώς κερδίσατε τα χρήματα σας; Με απάτη; Εκμεταλλευόμενοι τα βίτσια και την ηλιθιότητα των άλλων; Ικανοποιώντας τις ανάγκες των ανόητων με την ελπίδα ότι θα λάβετε περισσότερα απ’ όσα αξίζουν οι ικανότητες σας; Με εκπτώσεις στις αρχές σας; Κάνοντας δουλειές που απεχθάνεστε γι’ ανθρώπους που περιφρονείτε; Αν ναι, τότε το χρήμα που κερδίσατε δεν σας προσφέρει ούτε μια στιγμή, ούτε μια στάλα πραγματικής χαράς. Κι όλα τα πράγματα που θ’ αγοράζετε, δεν θα είναι τιμή αλλά όνειδος για σας. Δεν θα είναι κατόρθωμα αλλά ενθύμιο ντροπής. 
Και τότε θ’ αρχίσετε να ουρλιάζετε ότι το χρήμα είναι κακό.
Κακό επειδή δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει το χαμένο αυτοσεβασμό σας; 
Κακό επειδή δεν σας αφήνει ν’ απολαύσετε την εξαχρείωση σας; 
Μήπως αυτή είναι η ρίζα του μίσους σας για το χρήμα;
Το χρήμα θα μείνει για πάντα ένα αποτέλεσμα και δεν πρόκειται να υποκαταστήσει τον άνθρωπο ως αιτία. Το χρήμα είναι προϊόν της αρετής, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει αρετή ούτε ν’ αντισταθμίσει τη φαυλότητα. Το χρήμα δεν θα σας δώσει αυτό που δεν έχετε κερδίσει, ούτε στο πνεύμα ούτε στην ύλη. Μήπως αυτή είναι η ρίζα του μίσους σας για το χρήμα;
Ή μήπως εννοείτε πως η αγάπη για το χρήμα είναι η ρίζα όλων των κακών; Όταν αγαπάς κάτι, σημαίνει ότι γνωρίζεις κι αγαπάς τη βαθύτερη φύση του. Όταν αγαπάς τα χρήματα, σημαίνει ότι γνωρίζεις κι αγαπάς το γεγονός ότι το χρήμα είναι η απτή έκφραση της καλύτερης δύναμης που έχεις μέσα σου, ότι είναι το κλειδί που θα σου επιτρέψει ν’ ανταλλάξεις την προσπάθεια σου με την καλύτερη προσπάθεια των άλλων. Ο άνθρωπος που μπορεί να πουλήσει την ψυχή του για μια δεκάρα, αυτός είναι που θα διακηρύξει με όλο του το σθένος το μίσος του για το χρήμα – και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Οι εραστές του χρήματος είναι πάντα πρόθυμοι να εργαστούν για το χρήμα. Ξέρουν πως είναι ικανοί να το αξιώνουν.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα στοιχείο που βοηθά στην αποκωδικοποίηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς: αυτός που καταριέται το χρήμα, το έχει αποκτήσει άτιμα ‘ αυτός που το σέβεται, το έχει κερδίσει.
Τρέξτε μακριά όποτε ακούτε κάποιον να σας λέει ότι το χρήμα είναι κακό. Η δήλωση αυτή σας χτυπάει καμπανάκι για το αρπακτικό που πλησιάζει. Όσο οι άνθρωποι ζουν πάνω στη γη και χρειάζονται κάποιο μέσο για τις συναλλαγές τους – το μόνο υποκατάστατο που έχουν στη διάθεση τους αν εγκαταλείψουν το χρήμα είναι η κάννη του όπλου.

Ο Άτλας στο Κέντρο Ροκφέλερ @ Μανχάταν ΝΥ

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα, "Ο Άτλας Επαναστάτησε" (Atlas Shrugged) της Ayn Rand.

Δευτέρα, Ιουλίου 22

Wim Mertens (re-loaded).

Λατρεύω τη μουσική του Wim Mertens. Ο Mertens είναι Βέλγος, πολυγραφότατος συνθέτης νεο-κλασικής μουσικής (αν υπάρχει τέτοιος όρος) και ανήκει στη γενιά των μινιμαλιστών
μουσικών μαζί με τους Michael Nyman, Philip Glass και ίσως λίιιγο από Yann Tiersen.

Ο Mertens είναι κατά τη γνώμη μου ο πλέον σκληροπυρηνικός μινιμαλιστής και γι αυτό το λόγο πολλά κομμάτια του είναι δύσπεπτα αν όχι αποκρουστικά. Θυμάμαι ώρες ατελείωτες με τον φίλο Αλέξανδρο (ηλεκτρολόγος μηχανικός- εξαίρετος πιανίστας) να προσπαθεί να με πείσει πως ο Mertens όχι μόνο δεν είναι καλός συνθέτης αλλά ούτε πιάνο δεν ξέρει να παίζει ! :)))

Πρέπει να σου περιγράψω κάποτε, πως βλέπω εγώ τη μουσική αυτού του συνθέτη....

Το 2005 είχε έρθει στο (Δημοκρατικό) Ηράκλειο να προωθήσει το, τότε, νέο του δίσκο Un Respiro. Μη με ρωτήσεις γιατί και πως...

Μία εξαιρετική πρόσφατη συναυλία που βρήκα στο youtube είναι η What You See, Is What You Hear και στην παραδίδω με ευχές για καλή ακρόαση...


Η αλήθεια είναι πως έχει καιρό να παρουσιάσει κάποια καινούρια δουλειά (2011).

Να είσαι καλά!

Τετάρτη, Ιουλίου 17

....Like a dog without a bone


Μια εξαιρετική διασκευή ενός θρυλικού κομματιού



Riders on the storm

Riders on the storm
Into this house we're born
Into this world we're thrown
Like a dog without a bone
An actor out alone
Riders on the storm
There's a killer on the road
His brain is squirmin' like a toad
Take a long holiday
Let your children play
If ya give this man a ride
Sweet memory will die
Killer on the road, yeah
Girl ya gotta love your man
Girl ya gotta love your man
Take him by the hand
Make him understand
The world on you depends
Our life will never end
Gotta love your man, yeah
Wow!
Riders on the storm
Riders on the storm
Into this house we're born
Into this world we're thrown
Like a dog without a bone
An actor out alone
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm

Πέμπτη, Ιουλίου 11

Εντυπώσεις από Ελλάδα

Το όλο νταβαντούρι που έγινε στο παρόν ιστολόγιο για την ΕΡΤ δεν ήταν άσχετο με το γεγονός πως εκείνη την περίοδο ήμουν Έλλάδα. Επέστρεψα στην πατρίδα μετά από δύο χρόνια για σχεδόν ένα μήνα και οι εξελίξεις στη δημόσια ραδιοτηλεόραση με βρήκαν εκεί.
Ένας από τους τρείς γλάρους στην προβλήτα
της Imperial Beach, στο Coronado Island έξω
από το San Diego. Οι  άλλοι δύο με
αγνοούσαν επιμελώς!


Με την παρούσα ανάρτηση κλείνουμε την μεγάλη παρένθεση περί της ελληνικής επικαιρότητας, για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο χρειάστηκα τρεις αναρτήσεις γι αυτό είναι γιατί τώρα βρίσκομαι San Diego για συνέδριο και βαριέμαι τη ζωή μου. 

By the way_1 : Χάλια το San Diego !

By the way_2 : Γιατί γίνονται τα συνέδρια ;

Περιμένοντας λοιπόν το αεροπλάνο, για να επιστρέψω στο DC, έμαθα τα νέα για τη νέα ΕΡΤ που θα λέγεται ΕΔΤ και είπα να γράψω άλλη μία ανάρτηση μέχρι να φύγω.

Ορίστε λοιπόν που λυσάξατε όλοι κι όλοι για την ΕΡΤ. Το διαμάντι που χάσαμε και δε θα ξαναβρίσκαμε "γιατί σιγά μην ξανάνοιγε".

Παρατήρηση : Όταν έκλεισε η ΕΡΤ, ώντας εν Ελλάδι ρώτησα όσους μπορούσα. Κανείς μα κανείς δε φάνηκε να ενοχλείται. Οι περισσότεροι ενδόμυχα το χάρηκαν.

Συμπέρασμα: Σε ό,τι αφορά την αυτογνωσία Λαού, είμαστε πολύ υπερβολικοί....και εμείς που χαρήκαμε και οι υπόλοιποι που δε χάρηκαν. Μέσα στην υπερβολή ρε παιδί μου...έτοιμοι όλοι ή να φέρουμε την καταστροφή ή την ανάσταση. Αυτή η υπερβολή σε όλα όσα κάνουμε, δείχνουμε, νιώθουμε, είναι που μας χαρακτηρίζει ως Λαό και αυτό δε βλέπω να αλλάζει στο προσεχές μέλλον. Αντιθέτως νομίζω πως μία σειρά από άλλα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται. 

Free Μπήλιω
Η τελευταία μου επαφή με την Ελλάδα με γέμισε Ελπίδα.

Τι ενοοώ όταν λέω "Ελλάδα" : Την επικράτεια εκτώς Πρωτευούσης. Η Αθήνα πέθανε
(επιτέλους) !!! Να φύγετε λοιπόν κύριοι μπουρτζόβλαχοι! Να πάτε αλλού! Να πάτε πίσω στα γκράβαρα από όπου κατεβήκατε!....Και σας λέω μπουρτζόβλαχους ακριβώς επειδή παραμένετε εκεί μόνο και μόνο για να μη χάσετε το αθηναϊκό σας ίματζ. Τρομάρα σας! Οι σοβαροί συγχωριανοί σας έχουν ήδη επιστρέψει. Η αθηνοκεντρική ανάπτυξη μας τελείωσε. Το Αύριο ανήκει στην (πραγματική) αποκέντρωση σε κάθε επίπεδο...και πολιτικό και οικονομικό....και γεωγραφικό!

Αλλά όοοχι, από τον καθαρό αέρα και την υγεία της ελληνική φύσης, εσύ προτιμάς να υποφέρεις στην Κυψέλη και να απορείς..."είναι ρατσίστρια η Δημουλά;"

Καλώς τα τραβάς όσα τραβάς. Διότι η επαρχία κρατάει...ακόμα και πάντα.

Από το Ηράκλειο που είμαι εγώ, τα πράγματα είναι αρκετά καλά. Και τώρα με τον αυξημένο τουρισμό (πανίκος από αφίξεις στην απόλυτη ντροπή της Κρήτης, το αεροδρόμιο του Καζαντζάκη... πατείς με πατώσε ! ) θα πάνε ακόμα καλύτερα. Προφανώς δε μιλάμε για ανάπτυξη - απλά ο κόσμος βαστάει γερά, ενώ έχει συνηθίσει στην ιδέα ότι από εδώ και πέρα θα ζει με τις δικές του δυνάμεις. 

Τα καλύτερα νέα έρχονται όμως από τη νοοτροπία η οποία δείχνει κάποια πρώτα σημάδια αλλαγής. Η οικονομική κατάσταση είναι κακή αλλά ο κόσμος φαίνεται πως επιτέλους βάζει μυαλό. 

Κατ' αρχάς,  ΠΑΝΤΟΥ πλέον κόβουν απόδειξη. Αυτό δεν το είχα ματαδεί
(μα που πάω και τις βρίσκω αυτές τις λέξεις). Όταν λέμε κόβουν, εννοούμε κόβουν. Και στην φέρνουν αμέσως χωρίς να τους το θυμήσεις. Εξαίρεση αποτελούν τα βενζινάδικα που για κάποιο λόγο σε ρωτάνε αν θες απόδειξη. Αυτό δεν το καταλαβαίνω.

Επίσης οι νέοι επαγγελματίες (της ηλικίας μου) έχοντας πλέον οριστικά ξεχάσει το Δημόσιο, κινούνται αυτόνομα και κερδίζουν τη Ζωή στο στοίβο της ελεύθερης αγοράς. Αντιλαμβάνονται πως η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει από τις δαπάνες του Δημοσίου, κοροϊδεύουν τους πυροβολιμένους της Αριστεράς και της Προόδου περισσότερο και από εμένα και γενικά δεν περιμένουν σωτηρία από κανέναν παρά μονον από τους εαυτούς τους. Νέοι άνθρωποι με νέες ιδέες και όρεξη για δουλειά και δημιουργία, μακριά από τη μιζέρια της τηλεοπτικής πραγματικότητας και τον αυστήρευτο λαϊκισμό του Τσίπρα.

By the way_3 : Είναι ιδέα μου, ή αυτός ο Τσίπρας έχει αρχίσει να παίρνει στην πλάκα τον ίδιο του τον εαυτό; Αφού πήγε στην Πάτρα να πει πως ο Ανδρέας ήταν αριστερός, χθες έκανε άνοιγμα στους πασόκους υποσχόμενος πως εκείνος δε θα τους προδώσει....Κανέλλη ελέησον!

Κατά τα άλλα είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος με την κατάσταση, δεδομένων των συνθηκών. Ο τουρισμός φέτος πάει πολύ καλά και θα αφήσει κάτι τις.... Πιστεύω πως αν διατηρηθεί η πολιτική σταθερότητα θα πάμε πολύ καλά.

Ο συν-ιδιοκτήτης Σωκράτης
Το μόνο άσχημο από το ταξίδι μου είναι πως ο συν-ιδιοκτήτης αυτού του μπλογκ (από το 2007) έχει γεράσει για τα καλά...14 χρόνια δεν είναι λίγα για μια γάτα. Παρ' όλο που είχαν περάσει δύο χρόνια από την τελευταία φορά, ο Σωκράτης με αναγνώρισε μόλις μπήκα στο σπίτι. Με το γάτο αυτό είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις αν σε αναγνωρίζει. Αν δεν είσαι "του σπιτιού" και μπεις μέσα, εξαφανίζεται. Αν είσαι "του σπιτιού" αλλά όχι αυτός που τον ταϊζει (ή εγώ) τότε σε αγνοεί. Σε αντίθετη περίπτωση έρχεται νιαουρίζοντας για λίγο και μετά φεύγει.

Αδυνατισμένος και πολύ πολύ κακόκεφος...
Το αστείο της ιστορίας είναι πως όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και πιο τζαναμπέτης. Γάτο να κακογερνάει δεν είχα ξαναδεί. Δεν γουστάρει κανένα πλέον. Δε θέλει χάδια και θα έρθει να σου κάνει παρέα όσο θέλει εκείνος και από απόσταση. Αν έρθεις εσύ εκεί που είναι δεν έχει πρόβλημα και θα δεχθεί τα χάδια σου αρκεί να είναι περιορισμένης διάρκειας και εκεί που του αρέσει. Σε κάθε περίπτωση παραμένει αφ' υψηλού.

Ελπίζω να καταφέρω να τον ξαναδω...


Θέλω αισιοδοξία μωρό μου. Εγώ τις διακοπές μου τις έκανα και το καταφχαριστήθηκα. Το καλοκαίρι είναι Ελληνικό. Συνεπώς άσε τη μιζέρια της αριστεράς και της προόδου και κοίτα να ρουφήξεις το ελληνικό Φως που όμοιό του δεν υπάρχει!
Σαντορίνη - Καλοκαίρι 2013.

Μπορεί να επανέλθω με φωτογραφικό υλικό, μπορεί και όχι.


Να είσαι καλά!