Γεια σου και πάλι αγαπημένη μου Αναγνώστρια. Σου γράφω αυτές τις γραμμές γιατί δε θέλω να νομίζεις ότι σε έχω γραμμένη. Είναι αλήθεια ότι μυαλό δε βάζω. Δε βάζω μυαλό γι αυτό και πρέπει να βρω μια καλή γυναίκα, να νοικοκυρευτώ. Να ανοίξω σπίτι, να αγοράσω ένα station-wagon και να κάνω 3 - 4 κουτσούβελα να τα βάλω μέσα. Μετά αυτά να με κληρονομήσουν, όταν εγώ, πρώτα ο Θεός - καλά νά μαστε, θα πάω να συναντήσω τον άγγελο του Αρκά.Γιατί κακά τα ψέμματα (και ακόμα χειρότερη η αλήθεια), όλοι μας ένα τέτοιο Παράδεισο ονειρευόμαστε. Άλλοι - πολύ λίγοι - ονειρεύονται τον κήπο της Εδέμ γεμάτο δίμετρες ξανθές κουκλάρες (γνωστές και ως "ουκρανάιζερ") έτοιμες για όλα, αλλά κυρίως για threesome. Την τελευταία λέξη την αφήνω έτσι όπως είναι. H μετάφρασή της στα Eλληνικά δε μου αρέσει. Πάνω από όλα θέλω να ξέρεις ότι σε σέβομαι και αν για κάτι είναι γνωστό τούτο εδώ το ιστολόγιο, αυτό είναι η άψογη αισθητική του. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, στο λεξικό δίπλα στο λήμμα "καλαισθησία" έχει το τελευταίο μοντέλο Hummer και το δικό μου ιστολόγιο.
Εκτός από την καλαισθησία, το blog μου έχει και δομή. Τα κείμενά μου ακολουθούν αυστηρά την κομματική γραμμή "καγκουρό". Δεν μένουν ποτέ πάνω από μισή παράγραφο σε κάποιο θέμα. Πηδάω από σκέψη σε σκέψη σαν καγκουρό ή σαν να πήρε φωτιά ο κώλος μου. Αλλά το δεύτερο παραείναι περιγραφικό και άρα politically incorrect.Τι έλεγα λοιπόν; Α ναι... για το θάνατο. Όχι αγαπημένη μου Αναγνώστρια δε με έπιασαν τα καταθλιπτικά μου. Στην Αμερική είμαι άλλωστε...για να πάθω κατάθλιψη πρέπει να σκεφτώ υπερβολικά πολύ, και κάτι τέτοιο εδώ οι άνθρωποι το αποφεύγουν.Μιλάω για θάνατο γιατί η εβδομάδα που πέρασε, ήταν η Εβδομάδα των Παθών μου. Γι αυτό και δε σου έγραψα. Αποφάσισα να κάνω υπομονή, να πεθάνω την Παρασκευή, να αναστηθώ το Σάββατο τα Μεσάνυχτα και να σου γράψω Κυριακή μετά τον πασχαλινό οβελία που στην περίπτωσή μου ήταν μια Papajohn's.
ΠΑΘΟΣ ΠΡΩΤΟ:
Λατρεμένη μου Αναγνώστρια, τη βδομάδα που πέρασε πήρα μια γερή δόση από Αμερικανικό δημόσιο. Έπρεπε να βγάλω δίπλωμα οδήγησης γιατί η ασφάλεια που πληρώνω με το διεθνές της ΕΛΠΑ είναι τεράστια και δεδομένης της οικονομικής κρίσης (πάθος νο. 2) δεν μπορούσα να το καθυστερήσω κι άλλο. Πήγα τη Δευτέρα που πέρασε λοιπόν στο περίφημο Motor Vehicle Administration με τα χαρτιά μου έτοιμος να μετατρέψω την out-of-cοuntry άδειά μου σε local. Εδώ για να πάρεις δίπλωμα πρέπει: Να παρακολουθήσεις ένα 3-ωρο σεμινάριο για το αλκόολ και την οδήγηση, να περάσεις τεστ όρασης, τεστ σημάτων και τεστ οδήγησης. Εκτός από το σεμινάριο που πας και το κάνεις σε εξουσιοδοτημένη σχολή και βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που πρέπει να σηκωθείς από τις 8 το πρωί, γιατί 8.30 ξεκινάνε, όλα τα άλλα τεστ τα κάνεις στο MVA. Εκεί όμως επειδή πάντα γίνεται της μουρλής από κόσμο πρέπει να πας από νωρίς. Από πολύ νωρίς. Συγκεκριμένα από τις 8.30 αλλιώς καλύτερα να μην πας. Σηκώνομαι και εγώ Δευτέρα πρωί να πάω. Μπαίνω πρώτος πρώτος και μου δίνουνε νούμερο να περιμένω. "Τι νούμερο ρε παιδιά, αφού πρώτος είμαι.", "Δεν έχει σημασία μου λένε. Όλοι παίρνουν, πάρε και εσύ!". Να σου θυμίσω εδώ ότι όταν μιλάμε για γραμματέα στην Αμερική, στο μυαλό να σου έρχεται πάντα μια κοντή χοντρή μαύρη αμερικανίδα με μπλούζα ή στικάκι του Ομπάμα.
Εκείνη τη στιγμή συμπέρανα ότι ο Μπίν Λάντεν, στο παρελθόν, αν δεν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής σε κάποιο αμερικάνικο πανεπιστήμιο θα είχε σίγουρα πάει να βγάλει δίπλωμα αυτοκινήτου. Ρε μιλάμε δεν παιζόντουσαν οι φάλαινες. Μου έφυγε η μαγκιά! Μία κουβέντα τους έλεγες, εκατό σου απαντούσαν. Μιλούσαν και αυτά τα αμερικάνικα τα γκόσπελ, τα γρήγορα. Είχαν και τις κονκάρδες του Μπάρακ, και την έβλεπες την Όρκα την Εκδικήτρια να βγάζει την καταπίεση αιώνων απάνω σου!
Ερωτική μου Αναγνώστρια...Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν!
Είναι γεγονός! Η χρηματοπιστωτική κρίση, από το blog μου πέρασε στην πραγματική μου οικονομία εξανεμίζοντας τα απoθεματικά του λογαριασμού μου. Ο μήνας αυτός έφερε τα πάνω κάτω στα οικονομικά μου μεγέθη: Κάτι τα mandatory fees του πανεπιστημίου, κάτι τα βιβλία για το νέο εξάμηνο, κάτι το service του αμαξιού, κάτι το νοίκι και οι λογαριασμοί, έπεσα έξω. Το ισοζύγιο παλατζάρισε σε αρνητικό πρόσημο και αναγκάστηκα να ρίξω τα μούτρα μου και να χτυπήσω την πόρτα του διεθνούς νομισματικού μου ταμείου (δηλαδή το μπαμπά μου) για μια έκτακτη οικονομική ενίσχυση μέχρι να περάσει η κρίση. Προς το παρόν σώθηκα, όμως είναι δύσκολες οι καταστάσεις και θα πρέπει να εφαρμόσω πολιτική λιτότητας τουλάχιστον μέχρι το Καλοκαίρι για να έρθω στα ίσα μου. Παιδιά δεν κάνω πλάκα...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΩ !
Συμπέρασμα:
1. Όταν χιονίζει και ειδικά οταν το χιόνι γίνεται πάγος το βράδυ, γυρίζω το αμάξι σε τετρακίνηση αλλιώς θα μου γίνει το αμάξι μπαλαρίνα στον δρόμο και θα αρχίσει τα τριπλά άξελ, σε περιγραφή Αλέξη Κωστάλα.
2. Σε περιόδους οικονομικής στενότητας, η αλλαγή του subwoofer στο αμάξι μετατρέπεται από επιτακτική σε δευτερεύουσα.....
Σε λατρεύω Αναγνώστριά μου.......Αληθώς!
9 σχόλια:
Καταρχήν θα ξεκινήσω με όσα είπες στην αρχή.
Χμμ νομίζω πως είσαι λίγο μικρός για να σκέφτεσαι όλα όσα είπες με άγχος.
Ας τα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλό και όταν έρθει η στιγμή την εκμεταλλεύεσαι.
Για το Δημόσιο τι να πω δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες χώρες το δικό μας όμως δεν έχει ταίρι.
Εδώ δεν μπορούν να συνεννοηθούν οι διάφορες δημόσιες υπηρεσίες μεταξύ τους και θέλουμε να βρούμε άκρη εμείς .
Όσο για τα οικονομικά άστα να πάνε.
Λίγο οι εκπτώσεις που μόνο εκπτώσεις δεν ήταν τελικά λίγο τα γενέθλια μου που έπρεπε να βγάλω έξω την παρέα. Και ορίστε το ταμείο είναι χάλια και δεν με έχουν πληρώσει ακόμη. Και είναι και 2 του μήνα.
Ουφ άντε καλό μήνα να έχουμε : )))))
@Anastasia
Όταν μιλάς για την αρχή προφανώς δεν αναφέρεσαι στα δίμετρα ουκρανάιζερ...Γιατί όταν τα σκέφτομαι αυτά δεν αγχώνομαι καθόλου. :)
Όσον αφορά το Δημόσιο, κακά τα ψέμματα εδώ οι άνθρωποι είναι φοβερά οργανωμένοι. Παρά το κόλλημα το δικό μου είναι απίστευτο το ότι μπορείς να βγάλεις, ουσιαστικά, δίπλωμα σε μία μέρα.
Τα οικονομικά μου είναι πάρα πολύ άσχημα. Οριακά καλύπτω τις κάρτες. Η εποχή της ευημερίας πέρασε, ελπίζω όχι ανεπιστρεπτή...
Φιλιά Πολλά!
(p.s. ΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΘΥΜΗΘΗΚΕΣ ΤΟΝ Micheal Sembello ??!? )
Εχω μεινει με το στομα αχοιχτο και το σαγωνι να κρεμεται απο την ροη του κειμενου σου και τις ζωντανες περιγραφες του παρε δωσε με τις ευτραφεις ντουντουδες του Ρουτ Ουαν (υποθετω οτι εκει πηγες) Σα να σε βλεπω καμαρι μου, μη ξεχνας οτι εχω περασει κι εγω απο κει, και οχι μια φορα μονο. Φαινεται οτι τωρα ειναι πιο "αυστηρα" γιατι κακα τα ψεμματα προσπαθουν να μαζεψουν λεφτα οπου μπορουν. Κι εσυ βρε παιδι μου μηπως βασταγες το τιμονι με το ενα δαχτυλο που κανουν κατι τυπαδες ρεντυ για τετακε! Τιμονι ειναι .. μη σου παρει τον αερα! Ασε τις λεπτοτητες για τα ουκραναϊζερ! Πφ!
Παντως και παλι, το ελληνικο δημοσιο δε το φτανει, εδω και μπινελικια να ριξεις, στραφι θα πανε. Επισης θελω να σου επιστησω την προσοχη οτι, οι περισσοτεροι σε καποιο ποστο εδω, δε ξερουν τι τους γινεται, δεν γινεται επαγγελματικη καταρτιση .. της ντουντους της εδωσαν δεκα λογους για τους οποιους πρεπει να κοβει καποιον και αυτο ηταν ολο.
Ναναι καλα οι μπαμπαδες καμαρι μου, καποια μερα θα καμαρωνει για σενα. Με φερνεις πισω τοτε που ημουν κι εγω στο πρωτο ετος μεταπτυχιακα και δεν ειχα αυτοκινητο, ημουν εγκυος, και εργαζομουν στη βιβλιοθηκη του καθηγητη μου. Ολα θα φιαξουν ματια μου. Να με πιστεψεις. Ελπιζω να εχεις καλες παρεες (εννοω που να μπορεις να κουβεντιαζεις και να μοιραζεσαι πραγματα) Ειναι βασικο.
Σε φιλω .. η γειτονισσα αναγνωστρια.
@Δεσποινάριον,
Όσες φορές έχω παέι στο MVA έχω τσατιστεί απίστευτα. Κατ' αρχάς διότι έχει πάντα τρελό κόσμο και δεν καταλαβαίνω γιατί, και τέλος γιατί με καθυστερούνε απίστευτα χωρίς να υπάρχει λόγος.
Μπορεί βέβαια το μπάχαλο αυτό να μη συγκρίνεται με τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες αλλά τουλάχιστον εκεί πας με την προοπτική να μαλώσεις. Φωνάζεις σου φωνάζουνε, πλακώνεσαι στα βρισίδια και τελικά ηρεμείς. Είναι σημαντικό! Ξεφορτώνεις όλα σου τα προβλήματα. Εδώ, εκτός του ότι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι, δε μπορείς να πεις και κουβέντα... Αίσχος !
Σχετικά με την οικονομική μυο κατάσταση ευτυχώς που στην περίπτωσή μου δε γίνεται να μείνω έγκυος :))
Φιλιά !
"στην περίπτωσή μου δε γίνεται να μείνω έγκυος"
Ενδιαφέρουσα δήλωση, δυνάμει πατέρα!
(Κόψε αυτό το αναγνώστρια γιατί νομίζω ότι ακούω τον Ψινάκη να κράζει το Μικρούτσικο! Για όνομα...)
Η Φιλανδική εφορία είναι από άλλο πλανήτη. Ειλικρινά τώρα. Πήγα σήμερα και δεν είχα καν μαζί ταυτότητα, και μέσα σε 5 λεπτά τα συζητήσαμε τα συμφωνήσαμε και έχω επιστροφή φόρου 800 ευρά και πτώση του 35% που πλήρωνα στο 16%. Μέσα σε 5 λεπτά. ΑΑ! Και υπόψιν, η φορολογία είναι at source, οπότε θα ενημερωθεί από την εφορία ο εργοδότης μου. Εγώ δεν κάνω τι-πο-τα. :)
Που τον θυμήθηκε ε;
Ναι δεν είμαι τόσο μεγάλη για να έχω προλάβει την ταινία :))) αλλά όταν την πρωτοείδα μου άρεσε πολύ και ιδιαίτερα το κομμάτι που είναι έντονο και με υπέροχο ρυθμό.
Κάθε που το ακούω δεν μπορώ να μην χορέψω.
Φαντάσου δηλαδή όσες μέρες κράτησε η ανάρτηση πόσες φορές το χόρεψα :))))))
Ειδες πως γεμιζει το καμπους με σορτσακια μολις ξεκολλησει η βελονα του υδραργυρου; Χαρμα δεν μπορεις να πεις! Φιλια και καληνυχτα.
Δημοσίευση σχολίου