Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 26

Status Quo

Το blog δεν έχει νέα και εγώ έχω πάαρα πολύ δουλειά...



Μετά από ένα μεγάλο διάστημα διακοπών και ηρεμίας ξαφνικά βρέθηκα με αρκετό διάβασμα.


Πρέπει να προετοιμαστώ για τα διάφορα τεστ που θέλουν τα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Είναι πλέον στις προθέσεις μου να φύγω για άλλη γη και άλλα μέρη....Η διδακτορική θέση μου στο Πολυτεχνείο εδώ δε με χωράει πλέον...Ιδιαίτερα δε μετά και από τη φυγή μια παλιάς μου ηλεκτρονικής φίλης, τον πιο λογικό άνθρωπο του σύμπαντος, ματαιώνονται τα φιλόδοξα σχέδια μου για κάθοδο στην πολιτική και το κόμμα που θα ιδρύαμε....Από το πουθενά ρε γαμώτο και γι αυτό μου ρχεται να τα παρατήσω όλα και να θέσω υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΠαΣοΚ.

Από την άλλη η κατάσταση στο σπίτι χειροτερεύει και πάει. Η συμφωνία που έιχα με τη Χαρίκλεια της κουζίνας (βλ. πρώτο ποστ) ήταν καθαρη και αδιαπραγμάτευτη: Μη Πόλεμος. Τη μέρα εγώ, το βράδυ εκείνη. Όμως έχει αρχίσει και γεννοβολάει η πουτάνα και έχει πιάσει τον τόπο. Είμαι σε διαρκή επικοινωνία με την Ντόρα για να δω πως θα χειριστώ το ζήτημα για κοινά αποδεκτά λύση...

Γι αυτό ας αφήσουμε τους εγωισμούς και ας κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μου.


Το blog μου...


Λογική Αταξία. Δηλαδή αταξία των λόγων...Εδώ θα προσπαθήσω να γράψω αρκετά και να μη γίνω βαρετός ή προβλέψιμος. Γι αυτό είναι απαραίτητη η Αταξία, αυτή των λόγων.


Λογική Αταξία. Δηλαδή αταξία με λογική διάρθρωση. Αταξία προερχόμενη και εξαρτώμενη από λογικές - αιτιατές δομές. Η αιτιατή - έννομη αταξία. Η αιτιοκρατική αταξία. Το Χάος.Εδώ θα μοιραστώ με εσάς (και με τη Χαρίκλεια) πολλά μιας και αυτό είναι το πεδίο της έρευνάς μου....


Πριν όμως μπούμε στα δύσκολα. Ας παίξουμε....Ας παίξουμε με τους αριθμούς. Τους πιο "απλούς".... Αυτούς που μαθαίνουμε από το νήπιο και δεν τους ξεχνάμε....

Το 0 .... το 1 .... το 2


Το μηδεν, η πληροφορία του τίποτα. Η σφραγίδα του κενού. Το ένα, ο αριθμός του ενός...η μονάδα...ο Άνθρωπος....η Πηγή της Σκέψης και των Εννοιών. Το δύο...το ζεύγος...η πρόοδος...Ο αριθμός της ζωής....Ο αριθμός της Αθανασίας....


Ας κάνουμε παρέα όμως και τους άλλους...τους πιο "δύσκολους". Αυτούς που είναι ακατανόητοι και πανταχού παρόντες, σε ότι σκεφτόμαστε και ερευνάμε, πραγματικό ή μη. Παρόντες για να μας αποδυκνείουν πόσο μικροί και μάταιοι είμαστε οι άνθρωποι.
Το π .... το e .... το i

Αυτοί είναι τόσο σνομπ και ντίβες σαν αριθμοί που δεν μπορώ να τους κουβεντιάσω εδώ...θα παρεξηγηθούν...

Ας σταθεί όποιος θέλει στους σημαντικούς αυτούς αριθμούς. Και ας θαυμάσει τις σχέσεις που τους συνδέουν... Είναι τόσο απλές και γεμάτες...
Είναι ευτυχισμένες...

5 σχόλια:

lee είπε...

Μα αυτες ειναι οι πιο ευτυχισμενες σχεσεις. Οι απλές & γεμάτες!

(Τιp: Το ξερεις οτι αν "ζουληξεις" μια κατσαριδα με π.χ. ενα παπουτσι, κολλανε τα αυγα της στο παπουτσι και τα μεταφερεις σε ολο το σπιτι? Το νου σου!)

CsLaKoNaS είπε...

@lee

Και το πιο ''αστείο'' είναι ότι συνήθως χάνουμε μια ολόκληρη ζωή αναζητώντας τες.

(Το ξέρω...΄Οπως επίσης ξέρω ότι για κάθε μία κατσαρίδα που βλέπεις στο σπίτι, υπάρχουν άλλες 7 που δε βλέπεις... Είμαι από το Ηράκλειο και ξέρω από καλές κατσαρίδες :) )

m13 είπε...

ΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ
ε όχι και φυγή :)
ξενιτιά !!!

ώστε το αποφάσισες έ;
μία χαρά σε βρίσκω! άντε, να αποκτήσεις κι εσύ τη χεσμενόφατσα που έχουν όλοι οι μετανάστες ;)

καλημέρες

CsLaKoNaS είπε...

@m13

Το "Αμερικάνικο Όνειρο" ήταν αποφασισμενο από το 2003. Και οι αποφάσεις δεν αλλάζουν εύκολα.

Το θέμα είναι ότι εσύ δεν έχεις ξεκαθαρίσει τη φυγή σου...Ποιος ; Που ; Πότε ; Γιατί ;

Όσο για τη χεσμενόφατσα...την ξέρω πολύ καλά αν και την είχα για λίγο...

Καλά κουράγια...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.