Δευτέρα, Αυγούστου 6

Για σκέψου....

Ο Άνθρωπος δε θέλει να σκέφτεται. Δεν είναι γενετικά προγραμματισμένος γι αυτό...

Δε θέλουμε να σκεφτόμαστε, εκτός κι αν είμαστε αναγκασμένοι. Μη γελιέσαι. Δε σκεφτόμαστε....Ακόμα και όταν λέμε ότι σκεφτόμαστε δεν το εννοούμε. Φοβάμαι πως δεν ξέρουμε καν τι σημαίνει το ρήμα "σκέφτομαι".

Νομίζεις ότι σκέφτεσαι, βλέποντας τηλεόραση; Νομίζεις ότι σκέφτεσαι, διαβάζοντας ένα βιβλίο; Νομίζεις ότι όσο πιο πολύ διαβάζεις τόσο πιο πολύ σκέφτεσαι; Πόσο λάθος κάνεις....

Τι είναι η σκέψη; Τι δεν είναι; 

Παράδειγμα: Ένα αγαπημένο σύνθημα στους τοίχους πάει κάπως έτσι:

"¨Το lifestyle από μηδενικό σε κάνει νούμερο"

Διαβάζεις το σύνθημα και το λογοπαίγνιο σου τραβάει την προσοχή...το επαναλαμβάνεις μέσα σου και αυτό κινεί λίγο την αναλυτική σκέψη....τόσο όσο χρειάζεται για να πιάσεις το "νόημα" που δεν είναι άλλο από το κακό lifestyle που...τελικά...δε σε πάει πουθενά. Και αυτό είναι τόσο ελκυστικό νόημα...το επεξεργάζεται και το καταλαβαίνεις...το καταλαβαίνεις και το επεργάζεσαι...και πάλι από την αρχή....Και χαίρεσαι γιατί το κατάλαβες και το κατάλαβες επειδή χαίρεσαι...Τίποτα κακό με την ανθρώπινη χαρά που πηγάζει από τη ματαιοδοξία της "κατανόησης"...Μόνο που τίποτα από την παραπάνω διαδικασία δεν υπονοεί πως σκέφτηκες...Για την ακρίβεια δεν έκανες καμία σκέψη. Η γοητεία του παραπάνω συνθήματος είναι αρκετή για να αποκρύψει την κενότητά του. Αυτό συνήθως συμβαίνει με τα τσιτάτα. Είναι πολύ όμορφα για να έχουν το οποιοδήποτε νόημα, πέρα από την ομορφιά τους. Και εσύ χαίρεσαι με το τίποτα, όπως συνήθως.....Και όπως συνήθως μπερδεύεις το συναίσθημα με τη σκέψη....Και το κάνεις πάντα αυτό. Με όλα...συνθήματα, τραγούδια, ποιήματα, βιβλία.

Στις συζητήσεις που κάνεις, δε συζητάς για να κατανοήσεις την αλήθεια, δε γνωρίζεις σχεδόν ποτέ τα πραγματικά γεγονότα και δεν ενδιαφέρεσαι να μάθεις όσα μπορεί να σου χαλάσουν την εικόνα που έχεις για την κατάσταση και πάνω της έχεις στηρίξει τα επιχειρήματα σου. Συζητάς για να προβάλεις τον εγωισμό σου και όχι το μυαλό σου, αφού τίποτα από αυτά που λες δεν είναι πραγματικά δικό σου....

Μην απελπίζεσαι που δε σκέφτεσαι.... Η σκέψη θέλει χρόνο και εξάσκηση και υπομονή.....Η αληθινή και πρωτότυπη σκέψη  δε, είναι ένας άνισος αγώνας. Ένας εναντίων όλων και ενός ακόμη.....
 
Όλοι, είναι η σύγχρονη κοινωνία, αυτή της Πληροφορίας. Μία κοινωνία όπου όλα φαίνεται αν έχουν ειπωθεί και αναλυθεί μέχρι το τελευταίο μόριο προβλήματος. Άρα γιατί να σκεφτείες; Άλλοι έχουν σκεφτεί για σένα και φαίνεται πως το έχουν κάνει αρκετά καλά - σίγουρα καλύτερα από εσένα. Αν κάνεις όμως υπομονή και είσαι έξυπνος αρκετά, θα αρχίσεις τελικά να καταλαβαίνεις, πως όλα αυτά που βλέπεις και που διαβάζεις ως " λύσεις " δεν είναι τίποτα παραπάνω από το τσιτάτο του τοίχου. Είναι πολύ έξυπνες μη-απαντήσεις: Μη-απαντήσεις γιατί δε λύνουν το πρόβλημα, έξυπνες επειδή διαβάζοντάς τες δύσκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν το λύνουν.

Αν είσαι τυχερός και ευλογημένος θα φτάσεις σε αυτό το σκαλοπάτι....Θα νιώσεις πως λίγα έχουν απαντηθεί πραγματικά...Θα τους έχεις νικήσει όλους και θα φτάσεις στον ένα ακόμη...στον τελευταίο αντίπαλο...τον πιο ανίκητο...τον ίδιο σου τον εαυτό που θα κάνει τα πάντα για να σε αποτρέψει από το να σκεφτείς. Στο λέω και να το ξέρεις. το μυαλό μας είναι εναντίων μας....

Γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Γιατί προσπαθούμε διαρκώς να αποσπάσουμε το μυαλό μας σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το πρόβλημα που έχουμε να λύσουμε;

Είναι δύσκολο πράγμα η σκέψη...Η σκέψη είναι ένα από τα πιο σοβάρα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου.

Δε σκεφτόμαστε...απλά καυλώνουμε το μυαλό μας.

"Ο άνθρωπος προτιμάει να πεθάνει παρά να σκεφτεί, αυτό κάνει άλλωστε", είπε ο Μπ. Ρασελ και δε μπορούσα να πιστέψω πόσο δίκιο είχε.

Το πιο φρικιαστικό στο έχω για το τέλος....

Αν οι σκέψεις γίνονται λόγια,
τα λόγια γίνονται πράξεις,
οι πράξεις γίνονται συνήθεια,
η συνήθεια γίνεται χαρακτήρας,
ο χαρακτήρας γίνεται πεπρωμένο... 

.... τι θα συμβεί στον άνθρωπο που δε σκέφτεται;

Τι είναι η σκέψη;

Θα σκεφτώ και θα σου απαντήσω...

Χαρούμενη εβδομάδα σου εύχομαι....

14 σχόλια:

teleytaios είπε...

Εξαιρετικό το κείμενό σου, αλλά δημιουργεί ένα καίριο ερώτημα: Πως τα σκέφτηκες όλα αυτά και τα αράδιασες σ' αυτές τις γραμμές; Κι αν τελικά ακόμα και η δική σου σκέψη αυτή που έφερες μπροστά στα μάτια μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σκέψη από εκείνες που δίνουν "μη-απαντήσεις'; Πρέπει να το σκεφτούμε αυτό πριν καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα, αλλά η σκέψη είναι δύσκολη οπότε και το συμπέρασμα θα έχει τις ανάλογες παραδοχές!

Καλώς σε βρήκα. Και μάλιστα με ένα τόσο ενδιαφέρον άρθρο!

Την καλημέρα μου.

poromenosgr είπε...

Well said!

kariatida62 είπε...

Τώρα όλα αυτά τα σκέφτηκες μόνος σου?
Γιατί αν τα σκέφτηκες και δεν τ'αντέγραψες,δείχνει ότι είσαι σκεπτόμενος... και ποιος ο λόγος να κάτσεις να τα σκεφτείς και να μας τα γράψεις? Προφανώς γιατί θέλεις να μας βάλεις κι'εμάς να σκεφτούμε αυτά που σκέφτεσαι εσύ!
Που σημαίνει πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα... για αυτό και θα περιμένω τις επόμενες σκέψεις σου! :)

thinks είπε...

Σωστά. Και η πιο αποτελεσματική άμυνα εναντίων της πραγματικής σκέψης είναι η επίδειξη του εγκεφαλικού καυλώματος ως απόδειξη κατανόησης. Ενώ η σκέψη που αναλύει ένα θέμα για την αξία και εγκυρότητα του ίδιου του θέματος (αντί της επίδειξης "σκέψης") οδηγεί στην σιωπή λόγω της ανακάλυψης περισσότερων από μια σωστών εκδοχών -πράγμα αδύνατο να γίνει παραδεκτό γιατί τότε θα κινδύνευε το ακέραιο την μιας προσωπικής γνώμης -ή ακόμη χειρότερα, ότι δεν υπάρχει πνευματική δυνατότητα να ανακαλυφθεί ούτε μια σωστή εκδοχή.

CsLaKoNaS είπε...

Άντε να απαντήσω γιατί είναι σκέτη αγένεια αυτό που κάνω!

@teleytaios

Καλώς όρισες! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Το σχόλιό σου είναι τόσο πονηρό που τροφοδότησε τη συνέχεια αυτής της ανάρτησης. Η επόμενη ανάρτηση θα συζητά αυτόν τον "δρόμο" μας προτείνεις.

CsLaKoNaS είπε...

@poromenosgr

Thank you !

CsLaKoNaS είπε...

" ποιος ο λόγος να κάτσεις να τα σκεφτείς και να μας τα γράψεις"

ο ίδιος για όλους: για να τα βγάλω από μέσα, μου ! Αλλιώς θα σκάσω!!!

Εν αναμονή του sequel το οποίο θα είναι τριλογία!

CsLaKoNaS είπε...

@thinks

Ελα ρε thinks! Εσένα περίμενα να κατέβεις απ' τα σύννεφα για τις επιτυχίες του γιού σου (ο οποίος φαίνεται πως είναι επιπέδου top-gun και πάνω), για να ξεκινήσει η κουβέντα!

Το σχόλιό σου είναι σωστό. Σε παραπέμπω στο άρθρο μου Λογικός Λογισμός ΙΙ, όπου αναλύω ακριβώς αυτά που γράφεις:

http://cslakonas.blogspot.com/2011/10/blog-post.html

thinks είπε...

Την είχα την απάντηση να πάρει η ευχή μόλις το διάβασα, και σήμερα πέρασα να δω τι γίνεται και είδα ότι δεν την είχα αφήσει! Freudian slip (see my point re: silence) Φταίει και το Manhattan, Pennsylvania, Tennessee και California που έχω δυό βδομάδες να κοιμηθώ -βρήκα ένα flaw σε μια καινούργια release ενός software που επηρεάζει την δουλειά μου με ένα πελάτη, και συνεργαζόμαστε με την εταιρεία του software να φτιάξουμε patch. Meanwhile upgrading servers to 64 bit. It's work-work-work (and some play too!)

Για να βρει κανείς το flaw in the machine, by the way, χρειάζεται να μην σκεφτεί αλλά να παραθέσει γεγονότα προς σύγκριση, οπότε το ενδιαφέρον βρίσκεται στην δυνατότητα όρασης(ανακάλυψης) των γεγονότων ανεξάρτητα από σκεπτική αξιολόγηση.

Βλέπεις, αν θέλω να γίνω σαν τον γιό μου όταν μεγαλώσω, έχω λίγη σκέψη και πολύ δουλειά μπροστά μου.

Cheers from our mountains all the way across the big water!

thinks είπε...

Sorry για την καθυστέρηση. Διάβασα το κείμενο στο οποίο παρέπεμψες, και φώναζα κάθε λίγο "Ναί!", "Πέστα!" και κάλυπτα τον ήχο από τα νέα που έβλεπε η γυναίκα μου.

Η "ύπαρξη", ακόμα και όταν πιστεύει ότι "επιτίθεται" υιοθετεί στάση αμυντική καλύπτοντας το Εγώ. Όταν πάρει κανείς το δυαδικό σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας του εντός Ελλάδος Έλληνα (ανωτερότητας γιατί οι Αρχαίοι έδωσαν πολιτισμό και κατωτερότητας γιατί κανένας δεν παίρνει τους μοντέρνους στα σοβαρά -μόνο οι ίδιοι), και το συνδέσει αυτό κανείς με τον πανικό της συνειδητοποίησης ότι τέρμα τα δίφραγκα και δεν έχει άλλο κλέψει-κλέψει χωρίς αποδείξεις και τιμολόγια (που το λένε "κρίση"), ο Έλληνας έχει τρομερά αυξημένη την ανάγκη να υπερασπιστεί το Εγώ -γιατί χωρίς αυτό δεν μένει πια τίποτα. Και σαν στρατηγική χρησιμοποιεί την ικανότητά του να δικαιολογεί τα πάντα με κάποια σοφιστεία, ή παραθέτοντας κάποια αρχαία Ελληνική φράση, η κάποια ...αυθεντία, ή κάποιο ...ταξικό αγώνα, ή ακόμα και ψυχο-εξυψωτικά παραμυθάκια με μπόλικη ζαχαρίνη. Οποιαδήποτε σκέψη θα οδηγούσε κατ' ευθείαν στο συμπέρασμα ότι έγιναν λάθη, και ότι η φύση των λαθών τα οποία αντικειμενικά και λογικά θα αναδεικνύονταν απαραίτητα θα περιελάμβανε και τον εαυτό, δηλαδή το Εγώ. Εκεί και για αυτόν τον λόγο σταματά η σκέψη και αρχίζουν οι σοφιστείες, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι αυθεντίες, και το "δεν ξέρεις καλά, στάσου να σου εξηγήσω Εγώ". Γιατί, αν προσπαθήσει καν ο Έλληνας να σκεφτεί σήμερα θα πρέπει να αλλάξει μεγάλο μέρος από τον ίδιο του τον εαυτό (ενώ όλοι ξέρουμε ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να αλλάξουν εκτός από εμάς)...

-και γι αυτό προτιμά την μεθόδευση που άριστα περιέγραψες στο άλλο κείμενο και της οποίας τον μηχανισμό ανέλυσες σε αυτό το κείμενο. Έτσι τουλάχιστον τα έπιασα όταν προσπάθησα να σκεφτώ... :-)

CsLaKoNaS είπε...

thinks

Είσαι σωστός σε ό,τι αφορά το σχολιασμό σου για τα κείμενα του Λογικού Λογισμού. Στο "για σκέψου" το πήγα λίγο παραπέρα το πρόβλημα της σκέψης.

Να πω εδώ πως συμφωνώ με την ανάλυση που κάνεις για τον νεο-ελληνα και την οικονομική κρίση όμως νομίζω πως φαινόμενα φασισμού έτσι όπως αυτός προκύπτεις ως ανάγκη άμυνας στην οικονομική καταιγίδα παρατηρούνται σε κάθε λαό. Ο φασισμός παράγεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και από το μέγεθος του προβλήματος. Για παράδειγμα, δε μπορεί να βάλει ο νους του μέσου ανθρώπου πώς γίνεται 10 εκατ. άνθρωποι να έπεσαν έξω ως κράτος. Κάποιος άλλος πρέπει να φταίει. Κάποιος άλλος σίγουρα! φταίει.

Όμως δε μίλησα καθόλου για επικαιρότητα. Το πρόβλημα της σκέψης στο σύγχρονο άνθρωπο είναι πρόβλημα γενικευμένο και παρατηρείται σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες. Η μη-σκέψη στην οποία έχουμε συνηθίσει είναι ένας αργός θάνατος του οποίου τη φρίκη δε μπορούμε με τίποτα να υποψιαστούμε.

thinks είπε...

Βέβαια, εστίασα την δεύτερη απάντηση στην ανάλυση για τον νεοέλληνα μόνο αφού διάβασα και συνδύασα αυτό το κείμενο με εκείνο στο οποίο παρέπεμψες. Αλλιώς, θα είχε μείνει στην γενικότερη οπτική που σωστά αναλύεις εδώ, και από όπου είχα αρχίσει στο πρώτο μου σχόλιο.

Οπωσδήποτε "ο φασισμός παράγεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και από το μέγεθος του προβλήματος", και υπ' αυτήν την οπτική ο νεο-έλληνας "οδηγείται" στον φασισμό περισσότερο ως θύμα (της κατάστασης) παρά ως αυτουργός (OK, that's debatable). Αναφέρεις το αδιανόητο στον ελληνικό νου του πως έπεσαν 10 εκατ., άνθρωποι έξω ως κράτος (και ως κοινωνία;) -και από εκεί μπορούμε να ρωτήσουμε πως η μεγάλη πλειοψηφία ανάμεσα σε 60 εκατ., ανθρώπους πίστεψαν τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι (οι κοινωνικές συνθήκες αποτυχίας πολύ παρεμφερείς και στα τρία παραδείγματα). Πράγματι, όταν τα γεγονότα, και το τι βλέπει ο άνθρωπος γύρω του, θα οδηγούσαν, μέσω πραγματικής σκέψης, σε συμπεράσματα τα οποία δεν είναι έτοιμος να δεχτεί, προσφεύγει στην άρνηση της σκέψης μέσω της σοφιστείας, και στην άμυνα του άμεσου κύκλου, και στην τελική, στην άμυνα του Εγώ (φασισμός).

Έχω παρατηρήσει και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον και ανησυχητικό: Ενώ τους Χρυσαυγίτες τους βλέπουμε και ξέρουμε ποιοί είναι, υπάρχουν πολύ περισσότεροι τους οποίους δεν βλέπουμε άμεσα γιατί φοράν το ένδυμα του αριστερού, ή του "δίκαιου". Αυτοί είναι εκείνοι που συνειδητά πιστεύουν τους εαυτούς τους αριστερούς, ή/και "δίκαιους", κλπ., αλλά υποσυνείδητα, και σε επίπεδο φύσης, αντιδρούν και υποστηρίζουν θέσεις καθαρά ακροδεξιές αν όχι φασιστικές -και πάντα με τόνους καθαρά δημαγωγικούς, όπως κείμενα στον πρώτο πληθυντικό με αληθοφανείς σοφιστικές δικαιολογίες του γιατί φταίνε άλλοι και γιατί πρέπει οι νόμοι και το κράτος να έχουν περισσότερο έλεγχο της κοινωνίας από όση θα επέτρεπε οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος. Και δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι και θα το αρνούνταν με πάθος. Αλλά, απλά, φέρονται με τους φυσικούς κανόνες που αναλύουμε στην συζήτησή μας, αποφεύγοντας οποιαδήποτε πραγματική σκέψη.

Επιστρέφοντας στην γενικότερη οπτική της τωρινής ανάρτησης, νομίζω ότι άριστα καταλήγεις στο πόσο αργός και φρικιαστικός είναι ο "θάνατος" που προκαλεί η μη-σκέψη. Από την οπτική μου να προσθέσω ότι αυτό είναι που προκαλεί τον σκοταδισμό από τον οποίον, με αντίθετες διαδικασίες, αργότερα έρχεται η αναγέννηση του Ομήρου ή του Νταβίντσι... Μακάρι να ζούσαμε να δούμε την επόμενη... αναγέννηση... αλλά θα πάρει περισσότερο από το τόξο της ζωής μας.

teleytaios είπε...

Θα περιμένω λοιπόν με ενδιαφέρον τη συνέχεια, αν και για να λέμε την αλήθεια, το σχόλιό μου δεν το προόριζα για "πονηρό" αλλά για πηγή σκέψης!

Καλό σου απόγευμα.

kariatida62 είπε...

Φιλί! Να προσέχεις...