108.0

Σήμερον στο μπλογκοσφαιρικό μας μπερντέ...

Υπάρχει Θεός;

Βρισκόμαστε Καλοκαίρι στη Βιέννη...1788... Ο Mozart, τα προηγούμενα χρόνια είχε γίνει σύμβολο στο μουσικό στερέωμα. Η όπερα του Don Giovanni κυρίευσε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ οι παραστάσεις των κοντσέρτων για πιάνο τις οποίες εκτελούσει ο ίδιος άφησαν εποχή...

Εκείνο το καλοκαίρι όμως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλά. Η Αυστρία ήταν σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Mozart ήταν (ως συνήθως) χρεωμένος μέχρι το λαιμό, το ίδιο του το κοινό είχε αρχίσει να στρέφεται σε άλλους μουσικούς ενώ μόλις είχε χάσει και τη νεογέννητη κόρη του...

Ο Μαέστρος ανακοινώνει ότι θα ετοιμάσει κάτι ανατρεπτικό...Σε 6 εβδομάδες ολοκληρώνει (μαζί με άλλες δύο) την Συμφωνία αρ. 41 σε τέσσερα μέρη. Πρόκειται για την τελευταία συμφωνία του Mozart.

Το τέταρτο μέρος (Molto Allegro 2/2) ξεκινάει με την παρουσίαση και ανάλυση 5 μουσικών θεμάτων. Πέντε διαφορετικές μελωδίες η οποίες εναλλάσονται, αναπτύσονται και διαπλέκονται για 8 λεπτά. Στο 8.09 συμβαίνει κάτι χωρίς προηγούμενο στα μουσικά χρονικά...

Ο Mozart βάζει και τις πέντε μελωδίες τη μία πάνω στην άλλη...Με τις 5 διαφορετικές μελωδίες ταυτόχρονα ο Mozart διατήρησε την αρμονία των ήχων αλλά και την ηχητική ανεξαρτησία της κάθε μελωδίας. Το αποτέλεσμα κατακλίζει το ακουστικό φάσμα...Η μουσική απλώνεται σε ένα ηχητικό άπειρο...

Η Συμφωνία αρ. 41 γνωστή και ως Jupiter (Συμφωνία του Δία) θεωρείται ότι συνοψίζει όχι μόνο όλη τη διάννοια του Mozart αλλά και όλα τα μέχρι τότε επιτεύγματα της Κλασικής Μουσικής.

Η θεωρητικοί λένε πως με 2 ή 3 μελωδίες είναι σχετικά εφικτό να τα καταφέρει κανείς, ενώ με 4 είναι σχεδόν αδύνατον... Πέντε διαφορετικές μελωδίες όμως....λοιπόν...μόνο ένας Θεός μπορούσε να είχε το μυστικό...και μέσω Αυτού....