112,7

Top 10 - Made In Greece

Μωρό μου ατελείωτο...

Τι συγκλονιστικές στιγμές ζει αυτό το blog; Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης! Επιτέλους καταφέρνω να κάνω κάτι από αυτά που κατά καιρούς σου προαναγγέλω. Ούτε που ξέρω πόσα πράγματα ξεκίνησα να γράψω εδώ πέρα και τα άφησα στη μέση...ή έτσι φαίνεται τέλοσπάντων. Κάποια στιγμή θα τα ολοκληρώσω. Δε βιάζομαι....Σε αυτό το blog, που ομολογουμένως γαμεί και δέρνει, θα σου εξιστορίσω τώρα τις δέκα καλύτερες στιγμές που είχα τις διακοπές που πέρασαν. Όπως καταλαβαίνεις οι περισσότερες είναι προσωπικές, έτσι;

TOP 10 Μέρος Α'

1. Το Μνημόνιο. Ξεκινάω από εκεί που σταμάτησα. Σε αυτό το ταξίδι μου έκανα κάτι που δεν το είχα ξανακάνει. Μίλησα με όσους περισσότερους μπορούσα. Χωρίς να τους διακόπτω (!!). Ήθελα να ακούσω τη γνώμη τους. Τι σκέφτονται οι ίδιοι γι αυτήν την κατάσταση. Σχημάτισα την άποψη ότι υπάρχει μία σιωπηλή πλειοψηφία η οποία, αν και δε χαίρεται για τα μέτρα που παίρνονται, εν τούτοις (μέχρι στιγμής!) υποστηρίζει το Μνημόνιο και πιστεύει ότι πρόκειται για μία πολύ μεγάλη ευκαιρία ώστε να αλλάξει επιτέλους ο κόσμος μυαλά.

2. Το κουτί της Πανδώρας - Η σειρά εκπομπών για τα πανεπιστήμια. Ξέρεις, το ζήτημα της Παιδείας είναι από μόνο του μία πολύ σοβαρή υπόθεση, ίσως ό,τι σημαντικότερο έχει να αντιμετοπίσει μία σύγχρονη κοινωνία. Ως επένδυση είναι όπως λέμε "σίγουρη" αλλά δυστυχώς πανάκριβη και μακροπρόθεσμη. Επενδύοντας στην Παιδεία, μία χώρα έχει ΜΟΝΟ να κερδίσει. Συνεπώς μία κοινωνία, όπως η ελληνική, που ζει και αναπνέει για τη σύνταξη που θα πάρει, με κυβερνήσεις που ανα τετραετία πρέπει να θρέψουν, πρωτίστως, τους κοματικούς τους στρατούς τιμώντας "το συμβόλαιο με το λαό" (ήτοι εγώ θα σε διορίσω κι εσύ θα κάνεις τα στραβά μάτια σε όποια μου διαπλοκή), η Παιδεία είναι όχι μόνο "ασύμφορη", αλλά τελικά "επικύνδινη" επένδυση! Παρά το εξαιρετικό της δουλειάς του ο Κ. Βαξεβάνης περιέγραψε μάλλον επιφανειακά τη σαπίλα που έχει κυριαρχίσει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι τα μόνα στον κόσμο όπου ο καθηγητής εκλέγεται από το φοιτητή ή το πανεπιστημιακό άσυλο προστατεύει την ανομία και έχει φέρει το επίπεδο της "δωρεάν" παιδείας εκεί που το έχει φέρει....Να σου θυμίσω για άλλη μία φορά (δε θα βαρεθώ να το λέω) πως όταν μιλάμε για "παθογένεια των πανεπιστημίων" μιλάμε για το χάλι στο οποίο η Αριστερά τα έφερε.

[Πάμε λίγο πιο προσωπικά τώρα.]

3. Φαγητό. Ό,τι και να λέμε, εμείς ξέρουμε να τρώμε. Κανείς δεν εκτιμά όσο εμάς το καλό φαγητό. Αν και τα τελευταία χρόνια το έχουμε παρακάνει η μεσογειακή δίαιτα είναι ό,τι πολυτιμότερο, κυρίως λόγω της ποιότητας των υλικών. Στο Ηράκλειο έφαγα! Έφαγα πολύ!! Παρ' όλα αυτά όμως αυτό το διαρκές βάρος που ένιωθα στην Αμερική, δεν το είχα στο Ηράκλειο. Είναι τα υλικά. Η ποιότητα και η βάση του ελαιόλαδου. Τελεία και παύλα. Αποκάλυψη αυτών των διακοπών δεν ήταν η μακαρονάδα σε βραστή αίγα με αθότυρο, τόσο όσο τα φασόλια γίγαντες Πρεσπών! Σκέτο γλύκισμα...αφού έφερα ένα πακέτο μέχρι εδώ (μαζί με 2 μπουκάλια τσικουδιά και ένα ρακόμελο!).

4. Το μεθύσι με τον Ανώνυμο. Πρώτες μέρες και ξεκίνησα να πίνω λευκό κρασί κατά τις 9 με τη φίλη μου τη Ρένα. Ήπιαμε ένα μπουκάλι και φεύγοντας βρήκαμε τον γνωστό άγνωστο Ανώνυμο αυτού του blog με μία παρέα στα μαγαζιά πίσω από τον Αγ. Τίτο όπου και πλακωθήκαμε, με μέτρο, στις ρακές. Μετά συνεχίσαμε με τον Ανώνυμο να βρούμε τον αδερφό του στον Κούκο και αρχίσαμε πάλι να πίνουμε. Λευκό κρασί- να μην τα μπερδέψω και με χαλάσει. Μετά το 4ο ποτήρι κρασί και αφού συμφωνήσαμε και οι δύο ότι οι δύο κοπέλες δίπλα μας "δεν άξιζαν τον κόπο" (η μία είχε ξεσκιστεί στα μηνύματα με το 'μωρό της' -- ε τι βγήκες κοπέλα μου τότε αν είσαι δεσμευμένη), ο μπάρμαν ξεκίνησε να μας κερνάει σφηνάκια. Αυτό ήταν. Τέτοιο μεθύσι είχα χρόνια να κάνω. Ο γύρος που έφαγα στις 4 το πρωί δε βοήθησε το στομάχι μου. Μεθύσι με κενά μνήμης και πολύ πολύ εμετό μετά στο σπίτι...Πάντως το καταχάρηκα.... :)))

5. Τράπεζα. Όταν ήμουν μικρός ρώτησα μία φορά τη μάνα μου "Μα γιατί δουλεύετε;". "Για να έχουμε λεφτά", μου απάντησε εκείνη. "Μα αν θέλετε λεφτά γιατί δεν πάτε να πάρετε από την τράπεζα;" ήταν η εύλογη απορία μου. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πάντα πιο μπροστά από την εποχή μου γι αυτό και κανείς δε με πήρε τότε στα σοβαρά. Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Όταν πήγα στην Εθνική να κάνω αίτηση για web-banking η υπάλληλος βρήκε έναν ξεχασμένο λογαριασμό στο όνομά μου. Ήταν ο λογαριασμός που μου είχε ανοίξει ο παππούς μου όταν γεννήθηκα και κάθε γιορτή και γενέθλια μου έβαζε κι από λίγα χρήματα. Ο λογαριασμός αυτός ήταν ανενεργός από το 2002 οπότε και πέθανε. Τα χρήματα δεν ήταν πολλά αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Ήταν ένα "δώρο από μακριά" ενός ανθρώπου που δυστυχώς δε γνώρισα όσο θα ήθελα.


(συνεχίζεται...)

Ο λόγος που το έκοψα το κείμενο είναι γιατί μέχρι εδώ πρόλαβα να γράψω μέχρι σήμερα Παρασκευή. Δεν ξέρω αν το πρόσεξες αλλά το "Τεφτέρι" ξαναμπήκε σε λειτουργία. Η κατάσταση έχει ξεφύγει όμως είμαι αισιόδοξος. Το πρόγραμμα λέει πως μέχρι το καλοκαίρι θα έχω χάσει τα 2/3 του βάρους που πρέπει να χάσω. Κάθε παρασκευή θα σου λέω και μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και συμβουλές από την πολύ μικρή μου εμπειρία με τις δίαιτες.