Pictures from Iwo Jima (Memorial)

Ανεξάρτητη αναγνώστρια μου σήμερα η ανάρτηση θα είναι φωτογραφική!

Όοοοχι δεν έχω ιδέα από φωτογραφίες όπως λίαν συντόμως θα διαπιστώσεις και εσύ η ίδια...Αλλά θέλω να σου δείξω πως πέρασα την 4η Ιουλίου...Ημέρα της Ανεξαρτησίας του ωραίου και μεγάλου Αμερικανικού Έθνους (wow !! )...

Μία ατελείωτη (χωρίς λόγο) χαρά ήταν απλωμένη όλη μέρα την Κυριακή που μας επέρασε. Όλοι οι Αμερικάνοι ντυμένοι στην αστερώεσα, με το μεγαλοπρεπή αετό, (update: ευχαριστώ τον Ephemeron για τη διόρθωση !!) να έχουν ξεχυθεί στα πάρκα για μπάρμπεκιου...Τι άλλο να κάνει κι ο έρ'μος ο Αμερικάνος....

Στην πρωτεύουσα του έθνους τα γεγονότα κορυφώνονται στο Mall και το Washington Monument, τον οβελίσκο δηλαδή που κάνει μία ορθή γωνία με το Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο δίνοντας τον απαραίτητο μασωνικό τόνο. Εκεί στις 9.15 το βράδυ ξεκινάνε τα πυροτεχνήματα. Στις 4 του Ιούλη κάθε Αμερικάνος είναι ελεύθερος να πετάξει πυροτεχνήματα χωρίς να χρειαστεί ειδική άδεια.

Ένα από τα καλύτερα σημεία για να παρακολουθήσεις το θέαμα είναι το Iwo Jima Memorial...Εκεί βρεθήκαμε την Κυριακή για πικ-νικ (τρομάρα μας) και για να χαζέψουμε το θέαμα...

Στο δρόμο για το Iwo Jima memorial έλεγξα τη βιωνική μου φωτογραφική μηχανή (κανε κλικ σε όλες τις φώτο για μεγέθυνση)...


...κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες (το τζιπ θέλει ζυγοστάθμιση)...Αλλά η canon ανταποκρίθηκε!

Όταν έφτασα με περίμενε (προφανώς) η αστυνομία....
...καθ' ότι το παρκάρισμα στη λωρίδα του δρόμου μετά τη γέφυρα απαγορεύεται...
Διότι μετά τη γέφυρα περνάμε σε ομοσπονδιακό έδαφος όπου δικαιοδοσία έχει το Πεντάγωνο (είμαστε κοντά) και άρα ο νόμος απαγορεύει το παρκάρισμα ακόμα και σήμερα που είναι αργία...Επιτρέπεται όμως το παρκάρισμα στο γρασίδι, αφού το γρασίδι παραμένει στη δικαιοδοσία της Βιρτζίνια (πολιτεία) και σήμερα λόγω αργίας μπορείς να παρκάρεις (πόσο Έλληνας ήταν αυτός ο νομοθέτης;;;)....Συνεπώς, το οικολογικό μου jeep μπήκε off road...

Στο memorial δεν είχα ξαναπάει...Το άγαλμα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι νόμιζα...
Πήγα πιο κοντά και είδα όλους τους νικηφόρους πολέμους του έθνους...με αυτόν του Βιετνάμ να ξεχωρίζει...Θυμάσαι...στο Βιετνάμ...τότε που τα μάζεψε όπως-όπως και την κοπάνησε ο στρατός, για να στείλει μετά το Ράμπο να καθαρίσει...


Δίπλα του είναι και ο πόλεμος της Κορέας...Αυτόν θα το θυμάσαι σίγουρα..Είχαμε πολεμήσει κι εμείς τότε...θυμάσαι πόσο υπερήφανα σκοτώναμε ανθρώπους με τους οποίους δεν είχαμε ποτέ καμία διαφορά.; Δεν έχει σημασία...αρκεί ότι τους σκοτώναμε περήφανα...

Μ' αρέσει που σήμερα αγανακτείς για το IMF. Πάρ' το χαμπάρι...ήσουν, είσαι και, με τα μυαλά που κουβαλάς, θα είσαι η ορντινάντζα του θείου Σαμ...στον πόλεμο και στην ειρήνη...
Το πικνικ τα είχε όλα...

Εγώ τα μπρόκολα και την Pepsi είχα πάρει...Άντε και κάτι φρούτα (όντας σε δίαιτα γαρ...)..

Πίσω μου λίγος κόσμος....

Το έθνος σύσσωμο να περιμένει τη μεγάλη στιγμή...Και όντως όσο και αν δεν το πιστεύεις η στιγμή είναι μεγάλη...

Την Κυριακή είδα χαρούμενους ανθρώπους...Ανεξάρτητα για το λόγο που μπορεί κάποιος να χαίρεται. Για το πόσο κενός νοημάτων μπορεί να είναι ή για το πόσο αληθινός...Εκείνη τη στιγμή δεν ήταν αυτό το νόημα...Χιλιάδες άνθρωποι για 15 λεπτά στάθηκαν αμίλητοι μπροστά σε ένα θέαμα που δεν είχε άλλο σκοπό από το να στείλει το μήνυμα της εθνικής συνενόησης και ομοψυχίας.

Πως το ευγενές όνειρο του καθε ενός πολίτη ξεχωριστά, μικρό η μεγάλο, ουσιώδες ή ματαιόδοξο...είναι πάνω από όλα ένα ανθρώπινο όνειρο...αναγκαίο γι αυτόν που το κάνει και το κυνηγά άρα αναγκαίο και για τη χώρα, που το σέβεται και του δίνει την ευκαιρία να γίνει πραγματικότητα...

Με αυτές τις σκέψεις έκατσα κ εγώ σε μία γωνιά να απολαύσω το θέαμα...15 λεπτά πυροτεχνήματα...γύρω μου η ησυχία και ο ήχος της...

...The words of the prophets are written on the subway walls, and tenement halls...and whispered in the sound of silence...