108,5

Σήμερον στο μπλογκοσφαιρικό μας μπερντέ...

Το Χωριό Των Τρελών

Βρισκόμαστε στο 50 π.Χ. Όλη η Γαλατία τελεί υπό Ρωμαϊκή κατοχή. Όλη; Όχι! Ένα χωριό ανυπόταχτων Γαλατών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς και η ζωή δεν είναι εύκολη για τους Ρωμαίους λεγεωνάριους που φρουρούν στα οχυρά στρατόπεδα Πετιμπονούμ, Ακουαριούμ, Λαβδανούμ και Μπαμπαορούμ.

Το χωριό των τρελών όπως το απόκαλούν οι Ρωμαίοι βρίσκεται σε μία βόρεια επαρχία της Γαλατίας, την Αρμορική φρουρείται από τα τέσσερα Ρωμαϊκά οχυρά. Βρέχεται από θάλασσα αλλά περιβάλεται και από ένα μεγάλο δάσος που το θρέφει αλλά και το προστατεύει.

Οι κάτοικοι του χωριού αυτού ζουν ανεξάρτητοι και ελεύθεροι από το Ρωμαϊκό ζυγό. Το μεγάλο τους μυστικό; Ο μαγικός ζωμός του Πανοραμίξ. Όποιος τον πίνει γίνεται για ώρα 100 φορές πιο δυνατός. Αυτό είναι αρκετό για να αποκρούουν κάθε επίθεση των Ρωμαίων οι γαλάτες, κάνοντας τους λεγεωνάριους μαύρους από τις μπούφλες και τον Ιούλιο Καίσαρα περίγελο μπροστά στους συγκλητικούς του. Ο σεβάσμιος δρουϊδης εκτός από το μαγικό ζωμό, συμβουλεύει και νουθετεί τους ανεγκέφαλους αλλά καλόκαρδους ανυπόταχτους Γαλάτες.

Από τις ιστορίες των Goscinni και Uderzo μαθαίνουμε τις περιπέτειες του βασικού ήρωα του χωριού αυτού. Του Αστερίξ. Ο Αστερίξ είναι ένας μικρόσωμος μεν, παμπόνηρος δε, πολεμιστής με κοφτερό μυαλό, έτοιμος να φέρεις εις πέρας οποιαδήποτε αποστολή του ανατεθεί. Ο Αστερίξ αντλεί την υπεράνρθωπη δύναμή του από το μαγικό ζωμό του Πανοραμίξ. Αχώριστος φίλος του Αστερίξ, ο Οβελίξ, προμηθεύει μενίρ σε όλη την επικράτεια. Λάτρης του αγριογούρουνου είναι έτοιμος να τα βροντήξει όλα και να ακολουθήσει τον Αστερίξ σε μια νέρα περιπέτεια αρκεί να υπάρχουν αγριογούρουνα και τρανοί καυγάδες με Ρωμαίους. Αρχηγός των τρελών γαλατών, ο Μαζεστίξ, αγέροχος πολεμιστής, είναι σεβαστός στους άντρες του και τρομερός στους εχθρούς του. Δε φοβάται παρά μόνο ένα πράγμα, μην του πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!



Με το φόβο αυτόν ζουν και όλοι οι υπόλοιποι γαλάτες του χωριού. Και είναι ο μόνος φόβος που έχουν. Περνάνε μια ζωή με ατέλειωτες πλάκες, πολύ φαγητό και ακόμα περισσότερους καβγάδες. Τόσο με τους Ρωμαίους όσο και μεταξύ τους!! Αρκεί ο Αυτοματίξ να σχολιάσει "τη φρεσκάδα" των ψαριών του Αλφαβητίξ. Αμέσως ξεκινάει ένας απίστευτος καυγάς ανάμεσα στους τρελούς γαλάτες!!! Μπροστά στον κίνδυνο των Ρωμαίων μονιάζουν...Ενώνονται και κατατροπόνουν τους λεγεωνάριους...Συμφιλιωμένοι πια ετοιμάζονται να γιορτάσουν τη νέα τους νίκη: Φιμώνουν τον βάρδο τους, τον Κακοφωνίξ, και ετοιμάζονται για το μεγάλο τσιμπούσι στην πλατεία του χωριού, κάτω από τα αστέρια...

Η Χώρα της Παράνοιας

Βρισκόμαστε στο 2010 μ.Χ. και υπάρχει μία χώρα στο χάρτη της Ευρώπης που αντιστέκεται ακόμα και για πάντα στη Λογική. Αυτή η χώρα είναι η Ελλάδα. Η χώρα με τεράστιο παρελθόν αλλά καθόλου μέλλον. Οι ξένοι έρχονται στην Ελλάδα για "ζήσουν το μύθο τους" ενώ οι ντόπιοι ζούν διαρκώς σε ένα παραμύθι.

Περπατώντας στη χώρα της παράνοιας βλέπεις ανθρώπους φοβισμένους. Βλέπεις κατοίκους κατοχηκόπληκτους, βαθιά στερημένους και κομπλεξικούς. Είναι αμόρφωτοι και επιτίθενται σε οτιδήποτε μπορεί να έχει λογική, αρκεί αυτό να αντίκειται στα πιστεύω τους, θρησκευτικά ή πολιτικά. Αυτό θα είναι μία κεραία κινητής τηλεφωνίας ή το θρήσκευμα στις ταυτότητες ή απλά η εικόνα ενός αστυνομικού. Είναι λάτρεις της συνομοσιολογίας. Τρομοκρατούνται και καταστροφολογούν διαρκώς. Είναι ο πιο απαισιόδοξος λαός της Ευρώπης αλλά είναι σίγουροι ότι για όσα δεινά περνάνε δε φταίνε οι ίδιοι αλλά κάποιοι άλλοι. Μυστικοί δυνάστες τους κυνηγάνε να τους ξεγελάσουν, να τους κλέψουν ή να τους υποδουλώσουν. Όμως εκείνοι παρ' όλα αυτά "αντιστέκοντα"....ακόμα και πάντα...

Περπατώντας στη χώρα της παράνοιας ακούς κατοίκους που τα ξέρουν όλα. Έχουν άποψη για το οτιδήποτε και πιστεύουν ότι πάντα έχουν δίκιο. Η αντίθετη γνώμη είναι πάντα εκ του πονηρού και εξυπηρέτει δόλιους σκοπούς. Δεν έχει σημασία ποιο είναι το πρόβλημα. Ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια και ενδιαφέρεται μόνον να τη διαδώσει. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν πρόκεται για δικές του απόψεις. Ο Έλληνας παπαγαλίζει ό,τι διαβάζει από τις εφημερίδες ή ακούει από την τηλεόραση. Δεν υπάρχουν ήρωες όπως στο γαλατικό χωριό. Όλοι είναι ήρωες στην Ελλάδα. Φτωχοί πλην τίμιοι ...ήρωες και ....Πρόεδροι. Πάνω από όλα, Αρχηγοί. Όλοι τους! Μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζουν τα κόμματα που βρίζουν όλες τις υπόλοιπες μέρες. Φυσικά για όλα φταίει πάντα το κράτος που από τη μία το βρίζουν και το κλέβουν και από την άλλη θέλουν να τους προσλάβει.

Περπατώντας στη χώρα της παράνοιας δεν μπορείς να καταλάβεις κανέναν. Όλοι φωνάζουν. Όλοι ουρλιάζουν. Όλοι επαναστατούν. Κάθε μέρα. Όλη μέρα! Δεν έχει σημασία για ποιο λόγο. Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν άλλωστε. Σταματάνε μόνο για να πιούν "μαγικό ζωμό" : να ακούσουν τα λόγια που τους αρέσουν. Και δεν πίνουν λίγο. Καταβροχθίζουν τόνους ψέμματος και βλακείας... Ηδονίζονται να ακούνε λόγια, κάθε ιδεολογίας. Γιατί ο παρανοϊκός άνθρωπος δεν αντέχει να ακούσει οτιδήποτε που θα τον θορυβήσει. Για κάθε ρεαλιστική σκέψη ο κάτοικος της Ελλάδας είναι έτοιμος να αντιπαραβάλει 100 προτάσεις ιδεολογικής απόχρωσης που θα τον ηρεμήσουν, όπως η πρέζα τον τοξικομανή.

Περπατώντας στη χώρα της παράνοιας μυρίζεις το μίσος....Ο καθένας μισεί τον άλλο και όλοι μαζί τον εαυτό τους. Είναι όλοι εναντιών όλων. Έτοιμοι να κατασπαραχθούν ανά πάσα στιγμή. Για το κόμμα, για την ομάδα, για την πατρίδα...δεν έχει καμία σημασία. Οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι παρανοϊκοί. Δε διστάζουν να σκοτώσουν τα παιδιά τους επειδή έτυχε να κρατάνε όπλο ή να κάψουν ζωντανούς τους συνανθρώπους τους επειδή οι τελευταίοι έτυχε να δουλεύουν σε μία τράπεζα. Θα συμφιλιωθούν μόνο απέναντι στον "κοινό εχθρό" και αυτό από ανάγκη και μόνο. Μόλις τον νικήσουν θα κυλήσουν σε νέο εμφύλιο σπαραγμό.

Περπατώντας στη χώρα της παράνοιας απελπίζεσαι όταν καταλαβαίνεις πως στον τόπο που γεννήθηκε η Φιλοσοφία και η Επιστημονική σκέψη και ο Πολιτισμός...έχουν εκλείψει παντελώς η Λογική, η Ψυχραιμία και ο Διάλογος. Τη θέση τους έχουν πάρει τα κόμματα, ο φανατισμός και τα ΜΜΕ. Όλοι μιλάνε για Δημοκρατία και ατομικές ελευθερίες...Όλοι είναι έτοιμοι να πεθάνουν γι αυτά αλλά κανείς δεν ξέρει τι να τα κάνει όταν τα αποκτήσει. Έτσι η ελευθερία έγινε ασυδοσία και η δημοκρατία το άλλοθί της.

Περπατώντας στη χώρα της παράνοιας του Δεκέμβρη του 2008 ίσως να είδες αυτό

και το Μάιο του 2010 αυτό


και να μη σου έκαναν καμία εντύπωση...

"Λογικό" είναι...πρόκειται για προβοκάτσια!!


Υ.Γ. Το σχόλιο του Saq στο συγκεκριμένο κείμενο μου θύμισε κάτι που ήθελα να γράψω αλλά το ξέχασα. Δεν έχω καμία διάθεση να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα πολιτικά στην Ελλάδα. Τόσο εγώ όσο και οι σοβαροί φίλοι της μπλογκόσφαιρας κουραστήκαμε με αυτήν την κατάσταση. Γι αυτό, το συγκεκριμένο blog μεταβάλει τη θεματολογία του, τουλάχιστον για κάποιο καιρό. Μέχρι να καταλάβουμε τι στο καλό επιτέλους γίνεται με αυτή τη χώρα.