Τρίτη, Νοεμβρίου 17

Dedicated to...




...στον σύντροφο Λαλιώτη, τον Στέφανο Τζουμάκα, τον Νίκο το Μπίστη, την Όλγα την Τρέμη, το Μίμη Ανδρουλάκη, τη Μαρία τη Δαμανάκη,το Γιώργο Νταλάρα, τον εθνικό μας μουσικοσυμπλέχτη Μίκη και γενικά σε όλους όσους "ανιδιοτελώς" αγωνίστηκαν για την Ελευθερία της Πατρίδας μας χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα και χωρίς φυσικά να επιχείρησουν να εξαργυρώσουν ποτέ το 'χρέος' τους αυτό...

3 σχόλια:

δεσποιναριον είπε...

Αντε αντεεεε!!! Εφιαξες ενα μπουκεττο. Καποια στιγμη θα σου πω!

CsLaKoNaS είπε...

Ανάρτηση ειρωνική από την αρχή μέχρι το τέλος. Το αγωνιστικό τραγούδι που το έκανα τσοντοτράγουδο οι ΜΠΛΕ. Πράγματι η χειρότερη διασκευή που έχω ακούσει ποτέ- πάντα με τη συγκατάθεση του Μίκη, μιας και η μουσική του πρέπει να ακούγεται πάντα.

Από κάτω ένας δημοκρατικός συρφετός με τον οποίο μπλέξαμε και δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσα...

Να τα πεις εδώ και τώρα !!!

δεσποιναριον είπε...

Μα ακριβως αυτο εννοουσα , μπουκετο, ενα ματσο βιολες. Βαζω το τραγουδι και ακουγεται δυνατα και ο Ερρικος με κοιταξε ξυνα! Ειπα καποια στιγμη, δεν μπορω εδω και τωρα θα θεωρηθει ξερολισμος.