The circle of Death...

...is going through the same mistakes over and over again...

"The hands that built America"....

Γεια σας φίλες και φίλες...Έχω πλέον καταλήξει ότι με διαβάζουν μόνο κοπέλες...Λίγες μεν, καλές δε! Τι καλές...τέλειες...καλονές...θεές και ημίθεες μαζί ! Μην τα ξαναλέμε όμως αυτά, ας πούμε κάτι νέο...

Όπως έχω δηλώσει σε χρόνο ανύποπτο, αν ήμουν γυναίκα θα ήμουν λεσβία...Αυτό το αναφέρω εδώ όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί απλά έτσι μου ήρθε...Γενικά μου αρέσει η γυναικοπαρέα...και μου αρέσει πάρα πολύ το φλερτ...Βέβαια είμαι και πολύ ερωτεύσιμος τύπος πρέπει να το ομολογήσω αυτό...8 σπίτια έκλεισαν τη μέρα που έφυγα για Αμερική...

Ψέμματα λέω. Αναφέρω περιστατικό ένος από τους πρώην κολλητούς ο οποίος όταν έφυγε από Ηράκλειο για Αθήνα στην δευτέρα λυκείου έκλεγε ο μισός γυναικείος πλυθησμός του σχολείου ( ο άλλος μισός δεν ξέρω τι έκανε...).

Τι έλεγα ; Α ναι....Έφυγα λοιπόν και εγώ νύχτα και ήρθα στην Χώρα των Ευκαιριών για να κάμω την τύχη μου. Άρχισα να πλένω πιάτα και σύντομα θα αγοράσω κ εγώ ένα νησί σαν τον Αριστοτέλη. Το μόνο πρόβλημά μου είναι πιο νησί....Όλα τα άλλα τα έχω λύσει και μπορώ να πω ότι από τις 26 μέρες εδώ έχω φτιαχτεί πολύ ωραία...

Ξεκινάω λοιπόν την ανάλυσή μου (όχι για το λεσβιακό έρωτα μη χαίρεστε - αυτά θα τα πώ σε άλλη ανάρτηση) για την κατάσταση που βρήκα στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου... Πριν ξεκινήσω όμως θα μου επιτρέψετε να πάω να φτιάξω μια φραπεδιά και να βάλω να ακούσω το Δούρειο Ήχο του Τζίμη Πανούση, που έκανε πρεμιέρα χθες Δευτέρα στο σταθμό της Γιάννας...

(τζιιιιιζζζζζ το χτυπητήρι...)

Λοιπόν ο Τζίμης ποτέ δε μου άρεσε αλλά έχω γαμηθεί στο γέλιο....Μη μιλήσω τώρα για το ότι δουλεύει εκεί που έφτυνε πριν...Αλλά μη χαίρεστε - κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις σε επόμενη ανάρτηση).

Έφτασα 14 Αυγούστου βράδυ στο αεροδρόμιο Dulles της Ουάσιγκτον με Lufthansa μέσω Φρανκφούρτης. Δυστυχώς δεν υπάρχει άμεση πτήση από Ελλάδα για Ουάσιγκτον. Από Αθήνα πας μόνο Nεα Υόρκη. ...Καλά....το τι θρίλερ παίχτηκε στη Φρανκφούρτη, άλλο πράγμα....Το transit από Αθήνα ήταν μόνο μία ώρα...καθυστέρησε και η πουτάνα η πτήση και είχα ένα 20 λεπτο να διασχίσω όλο το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης...Καλά...να τρέχω σαν τρελός με δύο τσάντες σε ένα αεροδρόμιο που δεν είχα ξαναδεί. Τεράστιο αεροδρόμιο...Με εσωτερικό τρένο, με ένα σκασμό slots, με με με με διπλή πίτα που λένε....Μέχρι να βγάλω άκρη γαμήθηκα..ευτυχώς όμως πρόλαβα...μπήκα προ τελευταίος και έτοιμος να τους βάλω τις φωνές. Αλλά συγκρατήθηκα, κυρίως γιατί δίπλα μου καθόταν ένα τρελό γκομενάκι...Όχι οτι της μίλησα αλλά λέμε τώρα...Ωραία αλλά στόκος...τη μία κοιμόταν αυτή, την άλλη εγώ δε συναντηθήκαμε...

Έφτασα λοιπόν στο Dulles και η πρώτη ερώτηση παγίδα του βλαχό-μπατσου που μου έκανε έλεγχο ήταν αφοπλιστική...."Ποιά είναι η μασκότ του πανεπιστημίου του Maryland;"

Τελικά σε όλα τα κράτη οι μπάτσοι είναι ίδιοι....

Να σας γνωρίσω λοιπόν τη μασκότ του πανεπιστημίου μου...η χελωνίτσα μας...O TESTUDO !!
Είναι μία χελώνα γλύκα με ενδιαφέρουσα ιστορία. Αυτό λοιπόν βρήκε να με ρωτήσει ο παπαρόμπατσος στο αεροδρόμιο για να με ελέγξει. Εγώ δε θυμόμουν το όνομα απλά ότι είναι μια χελώνα και έτσι πέρασα....

Το δεύτερο εμπόδιο ήταν το πως θα βρεθώ με αυτόν που θα με παραλάμβανε. Δεν τον ήξερα καθόλου, ήξερα μόνο το όνομά του και είχα μόνο το κινητό του το οποίο μου το είχαν δώσει λάθος. Αυτός πάλι δεν είχε τίποτα δικό μου. Το κονέ είχε γίνει μέσω ενός κοινού γνωστού και το μόνο που ήξερε ήταν η ώρα που φτάνω....Τέλεια....Απλά τέλεια...Καθυστέρησε να έρθει 45 ολόκληρα λεπτά αλλά δεν ήταν μόνο εκεί το θέμα...Δεν μπορούσαν επικοινωνήσω μαζί του.....Τελικά βρεθήκαμε γιατί ως πολυμήχανος (αλλά και Λάκωνας) έκανα κάτι γελοίο αλλά αποτελεσματικό. Έβγαλα μια κόλα χαρτί και έγραψα το όνομα του και GR και το έδειχνα δεξιά και αριστερά. Περιττό να σας πω τι γέλια έπεσαν... Αλλά τελικά βρεθήκαμε...

Οι πρώτες μέρες στην Αμερική ήταν δύσκολες....Ένα διαβατήριο δε σου εξασφαλίζει άνεση κινήσεων. Πόσο μάλλον οταν οι πόλεις γύρω από το πανεπιστήμιο ειναι προάστια της Ουασιγκτον και όλες μέσα σε ένα τεράστιο δάσος. Όλα καταπράσινα και όλα μακρυά το ένα από το άλλο. Δηλαδή χωρίς αμάξι δε μπορεις ούτε στο σουπερ μαρκετ να πας...

Σχεδόν ένα μηνα μετά έχω απο όλα...Και σπιτι,

όχι όλο αυτό...ενα διαμερισματάκι με θέα τρελή....

και λιμνούλα από δίπλα...αλλά και αμαξάκι...(ατσα και wrangler unlimited...)
Και τρίτο και σημαντικότερον...έχω ΙΝΤΕΡΝΕΤ...επιτέλους....

Ερχόμενος στην Αμερική είχα πολλές απαιτήσεις. Περίμενα να βρω μια χώρα άψογη όπου όλα είναι απλά και γρήγορα. Δεν έχω καταλήξει ακόμα γιατί ούτε μήνα δεν έχω κλείσει εδώ...Όμως μπορώ να πω δυο-τρια πράγματα με σιγουριά...

Οι άνθρωποι εδώ έχουν μια υφέρπουσα βλακεία στον τρόπο που σκέφτονται και δρουν. Είναι χαζοί και βλαμμένοι. Έχουν σε κάποια θέματα παιδεία που εμείς δε θα φτάσουμε. Σε κάποια άλλα όμως είναι πολύ πίσω από μας...

Για παράδειγμα, ξέρουν να οδηγούν. Για να καταλάβεις, οδηγούν προσεκτικότερα και από τους Γερμανούς...Γι αυτό και επιτρέπονται πράγματα όπως η δεξιά στροφή έστω και αν εχεις κοκκινο και άλλα κουφά....Επίσης οι άνθρωποι εδώ είναι ευγενικοί. Σε χαιρετάνε σχεδόν πάντα με το "Good morning, sir, how are you today?" και ας μη σε έχουν δει ποτέ στη ζωή τους. Οι πιο ευγενικοί είναι οι μαύροι....

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι οι άνθρωποι εδώ έχουν παιδεία. Δεν έχουν όμως πολιτισμό. Είναι λίγο κάφροι. Κατ' αρχάς τρώνε σκουπίδια....Εκτός των γνωστών McDonald's που βρωμάνε όσο τα ξέρουμε, ίσως και παραπάνω...Εδώ βρωμάνε και η Pizza Hut και η Pizza Domino και τα Ruby Tuesday's και τα Fridays και όλα. Γενικά κανείς σοβαρός δεν τρώει από αυτά. Οι Αμερικάνοι τρώνε....και μάλιστα τους αρέσουν...

Επίσης είναι κιτς...Δηλαδή ενώ ξέρουν να οδηγούν, τα αμάξια τους είναι τεράστια και κακάσχημα. Οι κυριότερες αμερικανικες μαρκες ειναι οι Ford, Chrysler, Jeep, Chevrolet, Lexus. Εκτώς όμως από κακάσχημα είναι και παλιάς τεχνολογίας και ελάχιστα αξιόπιστα. Γι αυτό και έχουν γεμίσει οι δρόμοι με γιαπωνέζικα και κορεάτικα. Κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι το πόσο φθηνή βενζίνη έχουν....60 λεπτά του ευρώ το λίτρο!!!!!! Και γκρινιάζουν γιατί 2 χρόνια πριν ήταν ακριβώς το μισό. Βέβαια η βενζίνη που καίνε οι σακαράκες τους εδώ είναι και αυτή χαμηλής ποιότητας. Η απλή τους είναι μόλις 83 και η σουπερ τους 93 οκτάνια όταν εμας η απλή είναι 95.

Έχετε μείνει με ανοικτό το στόμα από τα τόσο ενδιαφέροντα που σας εξιστορώ ε; Το ξέρω...

Αυτοί βέβαια που δεν υποφέρονται είναι οι αμερικανοί που είναι και ρεπουμπλικάνοι. Δηλαδή, κάφροι και αμόρφωτοι και γύφτοι. Με την σημαία έξω από το σπίτι-ισόγειο και το αυτοκόλλητο "Power of pride" πίσω στην καρότσα του Ford....Απλά ανυπόφοροι...

Άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι πως κάθε πόλη έχει τη δική της αστυνομία. Επίσης κάθε κομητεία (σύνολο πόλεων) έχει τη δική της αστυνομία. Και όταν λέμε "δική της αστυνομία" εννοούμε περιπολικά και στολές με άλλο χρώμα τελείως....Μα τελείως...τελείως κιτς...μόνο τα χρώματα να δείτε....Την παράσταση όμως κλέβουν τα πυροσβεστηκά....Αlu fun park...εντελώς όμως !!

Είναι κάφροι ρε γμτ...πάρα πολύ...

Έλεγα λοιπόν ότι οι Αμερικάνοι γενικά ασχολούνται με βλακείες και σαν άνθρωποι είναι πολύ ρηχοί. Επίσης δεν ενδιαφέρονται για αυτό που κάνουν. Εργάζονται κυριολεκτικά σαν δημόσιοι υπάλληλοι... Προς μεγάλη σας έκπληξη αναφέρομαι στον ιδιωτικό και όχι στο δημόσιο τομέα....

Περίπτωση 1. ΙΚΕΑ Κάθομαι λοιπόν τις πρώτες μέρες στο computer να παραγγείλω τα επιπλά μου...Κάνω μια ωραία ωραία παραγγελία των $1000 που λες θα την προσέξουν, δε θα την αφήσουν έτσι. Την στελνω online με το πρόσθετο να μου τα φέρουν σπίτι καθοτι αμάξι και δη φορτηγάκι δεν είχα...Παίρνω και ένα τηλεφωνο να την κανω confirm την παραγγελία, χρεωνω και την καρτα και ειμαι κύριος...Παράδοση, μετά από 10 μέρες και $300 έξοδα αποστολής. "Όχι ρε πουστη μου" λέω εγώ το 1/3 του λογαριασμού σε έξοδα αποστολής. Δε μιλάω... Περνανε οι μερες, περνανε οι μερες, σε μια φαση παιρνω τηλεφωνο να δω ο χριστιανος σε ποια φαση βρισκεται η παραγγελια μου και μαθαινω οτι η παραγγελία μου εχει ακυρωθει γιατι υπηρχε ενα θεμα με την καρτα και δεν ειχα επισης δωσει σωστα τον αριθμο μου για να με παρουν τηλέφωνο....Αμέσως μπαίνω στο mail μου και διαπιστώνω ότι στην απόδειξη αγοράς μου τα στοιχεία μου είναι ολόσωστα...Η κοπέλα από το ΙΚΕΑ τόλμησε επιπλέον να μου πει οτι η παραγγελία θα έπρεπε να δωθεί από την αρχή, δηλαδή να περιμένω άλλες 10 μερες για να έρθουν τα πραγματα....

Ποιος είδε τη...

...και δεν τη φοβήθηκε.

Τι είχε συμβεί τελικά; Η χαζοβιόλα η αμερικανίδα που έγραψε την παραγγελία μου έγγραφε άλανταλα της Παρασκευής το γάλα. Λάθος όνομα, λάθος νούμερο, λάθος διεύθυνση....Ακύρωσα την παραγγελία, νοίκιασα ένα βανάκι και πήγα και τα πήρα μόνος μου τα πράγματα....

Παράδειγμα 2. ΙΝΤΕRNET Στην Αμερική έχουμε δύο ειδών ίντερνετ. Το καλωδιακό (cable) και το ευρυζωνικό (dsl). Το πιο αστείο είναι πως στη γενικότερη περιοχή υπάρχει μονοπώλιο! Μία εταιρεία για το cable και μία για το dsl! Έκανα άμεσα αίτηση για καλωδιακό ίντερνετ στις 18 του Αυγούστου και μου έδωσαν ραντεβού για εγκατάσταση στις 3 του Σεπτέμβρη. Λέω "ρε παιδιά...γιορτάζει το ΠΑΣΟΚ τότε, δε μπορώ" Αλλάααα, αλλάααα τι να κάμεις...Στις 2 του μήνα παίρνω μήνυμα ότι θα έρθουν κανονικά μεταξύ 11 και 3 το μεσημέρι αλλά πριν έρθουν θα πάρουν τηλέφωνο. Δεν πήραν τηλέφωνο ομως και εγώ ήμουν στο σουπερ μαρκετ. Ήρθαν και έφυγαν....Ποιος είδε την από πάνω και δεν την φοβήθηκε. Παίρνω και τους ρίχνω ένα χέσιμο....ΜΑ ΕΝΑ ΧΕΣΙΜΟ! " Ή ερχεστε σήμερα, ή μην έρθετε καθόλου". Το θέμα είναι ότι όταν εχεις να κάνεις με μονοπώλιο στα αρχίδια τους βασικά...Παρ' όλα αυτά ήρθαν, κυρίως γιατί ο τεχνικός ήταν πολύ εντάξει παιδί από Νικαράγουα...Σήμερα που μου έφτιαξε το ιντερνετι του εκανα και φραπέ και ξετρελάθηκε μου είπε αμα βρω που πουλάνε εδώ να του πω το μαγαζι να στέλνει τη γυναίκα του να του παίρνει!

Έχω και άλλα παραδείγματα, πολλά....

Για πάμε όμως στο πανεπιστήμιο....Καταπράσινο....οι σκίουροι (αλλά και τα ελάφια) σε αφθονία...Σε αφθονία όμως και οι Κινέζοι και γενικά σε αφθονία άπαντες εκτός Αμερικανων. Αυτούς τους έχουμε για να κουρεύουν το γκαζόν, να αλλάζουν τις λάμπες, να φτιάχνουν τους ρουμπινέδες...

Κατά τα άλλα το κάθε κτίριο φέρει και την ονομασία εκείνου που το έκανε δωρεά...

Εδώ βλέπουμε το κτίριο που δώρισε η φίλη μας η lee ....

Το πανεπιστήμιο του Maryland βαίνει αισίως τα 152 χρόνια ζωής. Πρόκειται για καθαρά κρατικό πανεπιστήμιο που φυσικά και συνεργάζεται με εταιρίες του ιδιωτικού τομέα. Τα βασικά του πάντως έσοδα προέρχονται από κλήσεις που τρως αν τολμήσεις και παρκάρεις λάθος....Σε γράφουν αμέσως ; Ποιος ; Μα η αστυνομία του Πανεπιστημίου...

Απίστευτο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά το πανεπιστήμιο έχει τη δική του αστυνομία.....Μιλάμε για άσυλο, όχι μαλακίες...

Κατά τα άλλα το πανεπιστήμιο είναι πολύ δυνατό. Οι υποδομές απίστευτες και γενικά βλέπεις ανθρώπους απόλυτα πρόθυμους να σε βοηθήσουν σε ό,τι ζητήσεις. Καμία σχέση δηλαδή με Ελλάδα...

Εντούτοις πρέπει να πω κάτι σημαντικό....Η οργάνωση είναι τέλεια, το επίπεδο των μαθημάτων όμως δεν ξεπερνά αυτό των μαθημάτων που έκανα στο ΕΜΠ. Ούτε το επίπεδο των μαθημάτων, ούτε και το υλικό των φοιτητών ξεπερνά το Πολυτεχνείο μας....Αυτό γιατί πρέπει να είμαστε σωστοί.

Να είστε όλοι καλά....