Μερι Κρίστμας εντ ευτυχισμένος ο Νέος Έτος

Γεια χαρά σε όλες και όλους...

Σας έλειψα ε; Δεν πειράζει...να σας λείψω και λίγο!

Ήμουν ολιγοήμερες διακοπές στο Πήλιο με την κοπέλα μου όπου πέρασα στρουμφοφανταστικά! Τώρα ετοιμάζομαι να συνεχίσω τις διακοπές μου στην ιδιαίτερη πατρίδα μου με την άλλη μου κοπέλα :)

Στο ενδιάμεσο και ενώ στις 12.15 πετάω (με την Ολυμπιακή - γιατί εγώ δεν είμαι ανεπιθύμητος όπως ο υπουργός), σας γράφω δυο λογάκια για να ξεκαθαρίσω κάτι:

Κατ' αρχάς εγώ δε γιορτάζω τα Χριστούγεννα...

Όχι γιατί αποφάσισα να γίνω emo αλλά γιατί το όνομά μου γιορτάζει άλλη μέρα του χρόνου. Την ημέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που παίζουν και την Ωδή στη Χαρά...Για μένα την παίζουν (την Ωδή).

Για το όνομά μου δεν έχω να πω πολλά. Στην αρχή δε μου άρεσε καθόλου. Ήθελα και εμένα με λένε Γιώργο ή Γιάννη όπως όλα τα παιδάκια του Δημοτικού που πήγαινα. Τα αγοράκια γιατί τα κορίτσια ήταν όλες Μαρίες. Τελικά όταν μεγάλωσα και οι διάφορες Μαρίες μου έλεγαν πως έχω πολύ ωραίο και γλυκό όνομα άρχισα να το συνηθίζω. Μετά μου έδιναν χυλόπιτα γιατί μόνο το όνομα δε φτάνει...

Ο συνονόματος Άγιος, πάντως, μου ταιριάζει πολύ....Από τότε που έμαθα την ιστορία του πίστεψα στο κισμέτ.

Ο άγιος αυτός δεν έκανε τίποτε το συγκλονιστικό. Δε βασανίστηκε και δε μαρτύρισε όπως όλοι οι καθως πρέπει Άγιοι. Δε σκότωσε κανένα τέρας όπως ο George (Bush junior)....Ούτε φέρνει κάθε χρόνο δώρα στα σκατόπαιδα όπως ο Santa Claus (άσχετο.). Ο δικός μου ο Άγιος πέρασε τον Ιησού από το ποτάμι όταν ήταν μικρός. Πριν καν ακόμα γίνει φίρμα (όχι τόσο φίρμα όσο ο Βοσκόπουλος ή η Άντζελα).

Πέρασε το μπομπίρα Χριστό από το ποτάμι και έγινε αυτός Άγιος και εγώ γαμάτος οδηγός...Με τα 160 έτρεχα χθες από Βόλο έως Εύβοια και από Εύβοια Αθήνα και δε σκοτώθηκα καθόλου...

Λοιπόν όμως αρκετά με εμένα και τον Άγιο μου που φοβέρα δε θέλει...γιατί όπως είπα είναι easy going τύπος...

Καλές Γιορτές σε όλους και όλες σας... Σας εύχομαι να περάσετε τόσο καλά ώστε να αγχωθείτε που δεν κωλοχτυπιέστε από τη χαρά σας και να πάθετε κατάθλιψη...Όπως συμβαίνει συνήθως...

Ευχές :))))

Απόφαση Ζωής....

Emo ή Trendy ;;;;;


Δε με διαβάζετε που δε με διαβάζετε....διαβάστε τουλάχιστον εδώ...


Κακή ψυχρή και ανάποδη εβδομάδα σας εύχομαι....

Βίος και Πολιτεία του Σωκράτη (συνέχεια)

Η ζωή κυλούσε ήρεμα και ειρηνικά στο μικρό γαλατικό χωριό που όλοι, τόσο καλά δεν έχετε γνωρίσει... Ήμουν ΑΡΧΟΝΤΑΣ και φυσικά το άξιζα. Εμένα που με βλέπετε δεν τα έχω κάνει ποτέ στο πάτωμα και ούτε μου έχουν φύγει σε λάθος μέρος !!! Εγώ πάντα χρησιμοποιώ την άμμο μου και είμαι πεντακάθαρος. Είμαι Γαλαζοαίματος 100%. Όχι σαν τον Ερμή (βλ. προηγούμενο ποστ) που τα είχε κάνει όλα σκατά. Οι Γραφές λένε ότι είδανε και πάθανε να του μάθουν που είναι η άμμος. Ενώ εγώ, μόνο μία φορά παραπονέθηκα που ήμουνα μικρό και δε μπορούσα να κατέβω τη σκάλα, αλλά τελικά τα κατάφερα.

Γι αυτό και γρήγορα κέρδισα την εκτίμηση της οικογένειας και εκ τοτε με θεωρούν ίσο προς ίσο. Όλα καλά λοιπόν μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτή η οικογένεια καλεί συνεχώς ξένους ανθρώπους στο σπίτι. Και εδώ σκέφτομαι το φίλο μου, τον Καλαμάρη Πλοκάμια πόσο δίκιο έχει όταν λέει πως "τους μισεί όλους". Εγώ εννοώ μόνον όσους δε με ταϊζουν. Αυτοί καλά κάνουν και υπάρχουν...Μα τι καλός γάτος που είμαι !

Δε θα ξεχάσω όμως τη μέρα που ένα άλλο γατί έκανε την εμφάνισή του στον Οίκο μου. Αυτή είναι η Ασπασία. Πως είμαι εγώ; Ακριβώς το αντίθετο !

Θεοπάλαβη, ζημιάρα, ατίθαση και σκανδαλιάρα 24 ώρες το 24ωρο ΔΕ ΜΕ ΑΦΗΝΕ ΣΕ ΥΣΗΧΙΑ. Όχι μόνο εμένα δηλαδή. Το τετράγωνο ολόκληρο. Έτρωγε όλο το φαγητό σκαρφάλωνε στις κουρτίνες γρατζούνιζε τα έπιπλα (όχι ότι εγώ δεν το κάνω, αλλά μόνο όταν είμαι μόνος στο σπίτι) και γενικά ρε παιδί μου, πολύ λαϊκάντζα η τύπισσα. Δεν ήταν του επιπέδου μου. Ούτε καν γαλαζοαίματη.

Ένα κεραμυδογατί όνομα και πράμα που το μάζεψαν γιατί λέει το λυπήθηκαν...Αν είναι δυνατόν. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο όταν μεγάλωσε και έγινε κοπέλα, τα βρήκαμε όσο να πεις. Παρακάτω μερικές φωτογραφίες προοριζόμενες για το περιοδικό Life & Style και αποσπάσματα από τα σχόλια του δημοσιογράφου....

Η πόζα αυτή είναι σε κρητικό πατροπαράδοτο στυλ με φόντο την πρίζα τηλεφώνου με τη συσκευή και το ραδιοκασετόφωνο.

Ο Σωκράτης ευχαριστεί την Ασπασία για τη συνεργασία της και ο φακός αποθανατίζει μια πολύ τρυφερή στιγμή....

Το ζεύγος ετοιμάζεται για την επόμενη πόζα και ο Σωκράτης σουλουπώνει κάπως το μαλί της Ασπασίας το οποίο είναι επιεικώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ για φωτογραφία μαζί με γαλαζοαίματο. Στο βάθος διακρίνεται πάντα το τηλέφωνο και το κασσετόφωνο, σκηνικό που κρίθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο και θα χρησιμοποιηθεί ξανά.

Εδώ το θέμα μας είναι ορθοκανονικό! Η νεοφώτιστη Ασπασία εμφανίζεται έκπληκτη από το φλας της μηχανής ενό ο Σωκράτης μπουχτισμένος από τόση δημοσιότητα και με το βλέμα στο δηινεκές προσπαθεί με ψύγματα υπεροψίας αλλά πάντα ευγενικά, να αγνοήσει το φωτογράφο.

Η φωτογράφιση αυτή είχε αφήσει ιστορία....

(του μπι κοντίνιουντ...)

Ήρεμα κι Απλά....

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΟΡΙΟΥ

Αν και η Αρχή της Απροσδιοριστίας θέτει όρια στην ακρίβεια όλων των προβλέψεών μας, μπορεί παράλληλα να απομακρύνει τη θεμελιώδη έλλειψη προβλεψιμότητας που υπάρχει σε μια χωροχρονική ανωμαλία...Εκεί, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και όλες οι άλλες θεωρίες της φυσικής καταρρέουν, αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα προέλθει από μια ανωμαλία, όπως την ανωμαλία της Μεγάλης Έκρηξης. Όμως η ανωμαλία, και κάθε γεγονός πριν από αυτή, μπορεί ν αποκοπεί από τον κύριο κορμό της θεωρίας, επειδή δεν μπορούν να έχουν καμία συνέπεια σε ό,τι παρατηρούμε σήμερα.
Οι φυσικοί νόμοι μπορεί να είχαν θεσπιστεί αρχικά από τον Θεό, φαίνεται όμως ότι, στη συνέχεια, ο Θεός αφήνει το Σύμπαν να αναπτύσσεται σύμφωνα με αυτούς και δεν παρεμβαίνει πια στην εξέλιξή του. Αλλά πως επέλεξε την αρχική κατάσταση, το αρχικό σύνολο χαρακτηριστικών του Σύμπαντος; Ποιες ήταν οι οριακές συνθήκες στην αρχή του χρόνου;
Μια πιθανή απάντηση είναι ότι ο Θεός επέλεξε το αρχικό σύνολο χαρακτηριστικών για κάποιους λόγους που δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα τους καταλάβουμε ποτέ. Κάτι τέτοιο είναι βέβαια μέσα στις δυνατότητες ενός παντοδύναμου όντoς, αλλά, αν αυτό το ων εγκαινίασε το Σύμπαν με ένα τρόπο που δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε, γιατί στη συνέχεια το άφησε να εξελιχθεί σύμφωνα με νόμους που μπορούμε να τους κατανοήσουμε;
Στην κλασική θεωρία της βαρύτητας, που βασίζεται στον πραγματικό χωρόχρονο, υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες για το Σύμπαν: ή να υπήρχε από πάντα (δηλαδή ο χρόνος είναι άπειρος) ή είχε μια αρχή στο χρόνο, μια ανωμαλία στο παρελθόν (δηλαδή ο χρόνος είναι πεπερασμένος). Αντίθετα, στην κβαντική θεωρία της βαρύτητας θα υπάρχει και μια τρίτη δυνατότητα. Ακριβώς επειδή χρησιμοποιούμε ευκλείδειους χωροχρόνους, όπου δεν διακρίνεται η διεύθυνση του χρόνου από τις διευθύνσεις του χώρου, υπάρχει η δυνατότητα ο χωρόχρονος να είναι πεπερασμένος, και όμως να μην έχει καμία ανωμαλία που να αποτελεί όριο ή άκρη. Ένας πεπερασμένος χωρόχρονος χωρίς όριο ή άκρη θα είναι σαν την επιφάνεια της Γης, μόνο που θα έχει επιπλέον διαστάσεις. Η επιφάνεια της Γης είναι πεπερασμένη, και όμως δεν έχει όριο ή άκρη. [...]
Η κβαντική θεωρία της βαρύτητας επιτρέπει, λοιπόν, μια νέα δυνατότητα: δεν υπάρχει ένα όριο στο χωρόχρονο, και έτσι δεν υπάρχει η ανάγκη να προσδιορίσουμε τη συμπεριφορά του Σύμπαντος σ’ αυτό το όριο. Δεν υπάρχουν ανωμαλίες όπου οι νόμοι της φυσικής καταρρέουν, δεν υπάρχει άκρη του χωροχρόνου όπου θα υπάρχει η ανάγκη για κάποιους νέους νόμους που θα καθορίζουν τις οριακές συνθήκες του χωροχρόνου ή για την επίκληση ενός Θεού. Μπορεί κανείς να πει: «Οι οριακές συνθήκες του Σύμπαντος είναι ότι το Σύμπαν δεν έχει όρια». Το Σύμπαν περιέχει πλήρως τον εαυτό του και δεν επηρεάζεται από οτιδήποτε άλλο έξω από αυτό. Δε δημιουργείται ούτε καταστρέφεται : ΥΠΑΡΧΕΙ [...]
Η ιδέα ότι ο χώρος και ο χρόνος μπορεί να σχηματίζουν μια κλειστή επιφάνεια χωρίς όρια έχει σοβαρές επιπτώσεις για το ρόλο του Θεού στη δημιουργία του Σύμπαντος. Με την επιτυχία των επιστημονικών θεωριών που περιγράφουν τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, οι περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι ο Θεός επιτρέπει στο Σύμπαν να εξελίσσεται σύμφωνα με ένα σύνολο νόμων και δεν επεμβαίνει στη λειτουργία του ανατρέποντάς τους. Παρ’ όλα αυτά, οι νόμοι του Σύμπαντος δε μας πληροφορούν για το πώς θα έπρεπε να μοιάζει το Σύμπαν στην αρχή της εξέλιξής του – εξακολουθεί να ανήκει στο Θεό ο ρόλος να θέσει σε λειτουργία τον ωρολογιακό μηχανισμό και να επιλέξει τον τρόπο εκκίνησης του Σύμπαντος. Όσο καιρό φανταζόμασταν ότι το Σύμπαν είχε μια αρχή στο χρόνο, μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι είχε και έναν Δημιουργό. Αλλά αν το Σύμπαν στην πραγματικότητα περιέχει πλήρως τον εαυτό του και δεν έχει όριο ή άκρη, δε θα έχει ούτε αρχή ούτε τέλος : απλώς θα υπάρχει. Ποιος λοιπόν ο λόγος ύπαρξης ενός Δημιουργού του; [...]
Η δυνατότητα ο χωρόχρονος να είναι πεπερασμένος (να μην είναι άπειρος), αλλά όχι περιορισμένος (να μην έχει όριο) σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ μια αρχή του Σύμπαντος ούτε μια στιγμή Δημιουργίας.
Ο Αϊνστάιν έκανε κάποτε την ερώτηση: «Πόση ελευθερία επιλογής είχε ο Θεός στη δημιουργία του Σύμπαντος;» Αν η πρόταση έλλειψης ορίου είναι σωστή, ο Θεός δεν είχε καμία ελευθερία επιλογής των αρχικών χαρακτηριστικών του Σύμπαντος...

Από το βιβλίο "Το Χρονικό του Χρόνου" του Stephen Hawking