Ήρεμα κι Απλά....

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΟΡΙΟΥ

Αν και η Αρχή της Απροσδιοριστίας θέτει όρια στην ακρίβεια όλων των προβλέψεών μας, μπορεί παράλληλα να απομακρύνει τη θεμελιώδη έλλειψη προβλεψιμότητας που υπάρχει σε μια χωροχρονική ανωμαλία...Εκεί, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και όλες οι άλλες θεωρίες της φυσικής καταρρέουν, αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα προέλθει από μια ανωμαλία, όπως την ανωμαλία της Μεγάλης Έκρηξης. Όμως η ανωμαλία, και κάθε γεγονός πριν από αυτή, μπορεί ν αποκοπεί από τον κύριο κορμό της θεωρίας, επειδή δεν μπορούν να έχουν καμία συνέπεια σε ό,τι παρατηρούμε σήμερα.
Οι φυσικοί νόμοι μπορεί να είχαν θεσπιστεί αρχικά από τον Θεό, φαίνεται όμως ότι, στη συνέχεια, ο Θεός αφήνει το Σύμπαν να αναπτύσσεται σύμφωνα με αυτούς και δεν παρεμβαίνει πια στην εξέλιξή του. Αλλά πως επέλεξε την αρχική κατάσταση, το αρχικό σύνολο χαρακτηριστικών του Σύμπαντος; Ποιες ήταν οι οριακές συνθήκες στην αρχή του χρόνου;
Μια πιθανή απάντηση είναι ότι ο Θεός επέλεξε το αρχικό σύνολο χαρακτηριστικών για κάποιους λόγους που δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα τους καταλάβουμε ποτέ. Κάτι τέτοιο είναι βέβαια μέσα στις δυνατότητες ενός παντοδύναμου όντoς, αλλά, αν αυτό το ων εγκαινίασε το Σύμπαν με ένα τρόπο που δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε, γιατί στη συνέχεια το άφησε να εξελιχθεί σύμφωνα με νόμους που μπορούμε να τους κατανοήσουμε;
Στην κλασική θεωρία της βαρύτητας, που βασίζεται στον πραγματικό χωρόχρονο, υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες για το Σύμπαν: ή να υπήρχε από πάντα (δηλαδή ο χρόνος είναι άπειρος) ή είχε μια αρχή στο χρόνο, μια ανωμαλία στο παρελθόν (δηλαδή ο χρόνος είναι πεπερασμένος). Αντίθετα, στην κβαντική θεωρία της βαρύτητας θα υπάρχει και μια τρίτη δυνατότητα. Ακριβώς επειδή χρησιμοποιούμε ευκλείδειους χωροχρόνους, όπου δεν διακρίνεται η διεύθυνση του χρόνου από τις διευθύνσεις του χώρου, υπάρχει η δυνατότητα ο χωρόχρονος να είναι πεπερασμένος, και όμως να μην έχει καμία ανωμαλία που να αποτελεί όριο ή άκρη. Ένας πεπερασμένος χωρόχρονος χωρίς όριο ή άκρη θα είναι σαν την επιφάνεια της Γης, μόνο που θα έχει επιπλέον διαστάσεις. Η επιφάνεια της Γης είναι πεπερασμένη, και όμως δεν έχει όριο ή άκρη. [...]
Η κβαντική θεωρία της βαρύτητας επιτρέπει, λοιπόν, μια νέα δυνατότητα: δεν υπάρχει ένα όριο στο χωρόχρονο, και έτσι δεν υπάρχει η ανάγκη να προσδιορίσουμε τη συμπεριφορά του Σύμπαντος σ’ αυτό το όριο. Δεν υπάρχουν ανωμαλίες όπου οι νόμοι της φυσικής καταρρέουν, δεν υπάρχει άκρη του χωροχρόνου όπου θα υπάρχει η ανάγκη για κάποιους νέους νόμους που θα καθορίζουν τις οριακές συνθήκες του χωροχρόνου ή για την επίκληση ενός Θεού. Μπορεί κανείς να πει: «Οι οριακές συνθήκες του Σύμπαντος είναι ότι το Σύμπαν δεν έχει όρια». Το Σύμπαν περιέχει πλήρως τον εαυτό του και δεν επηρεάζεται από οτιδήποτε άλλο έξω από αυτό. Δε δημιουργείται ούτε καταστρέφεται : ΥΠΑΡΧΕΙ [...]
Η ιδέα ότι ο χώρος και ο χρόνος μπορεί να σχηματίζουν μια κλειστή επιφάνεια χωρίς όρια έχει σοβαρές επιπτώσεις για το ρόλο του Θεού στη δημιουργία του Σύμπαντος. Με την επιτυχία των επιστημονικών θεωριών που περιγράφουν τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, οι περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι ο Θεός επιτρέπει στο Σύμπαν να εξελίσσεται σύμφωνα με ένα σύνολο νόμων και δεν επεμβαίνει στη λειτουργία του ανατρέποντάς τους. Παρ’ όλα αυτά, οι νόμοι του Σύμπαντος δε μας πληροφορούν για το πώς θα έπρεπε να μοιάζει το Σύμπαν στην αρχή της εξέλιξής του – εξακολουθεί να ανήκει στο Θεό ο ρόλος να θέσει σε λειτουργία τον ωρολογιακό μηχανισμό και να επιλέξει τον τρόπο εκκίνησης του Σύμπαντος. Όσο καιρό φανταζόμασταν ότι το Σύμπαν είχε μια αρχή στο χρόνο, μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι είχε και έναν Δημιουργό. Αλλά αν το Σύμπαν στην πραγματικότητα περιέχει πλήρως τον εαυτό του και δεν έχει όριο ή άκρη, δε θα έχει ούτε αρχή ούτε τέλος : απλώς θα υπάρχει. Ποιος λοιπόν ο λόγος ύπαρξης ενός Δημιουργού του; [...]
Η δυνατότητα ο χωρόχρονος να είναι πεπερασμένος (να μην είναι άπειρος), αλλά όχι περιορισμένος (να μην έχει όριο) σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ μια αρχή του Σύμπαντος ούτε μια στιγμή Δημιουργίας.
Ο Αϊνστάιν έκανε κάποτε την ερώτηση: «Πόση ελευθερία επιλογής είχε ο Θεός στη δημιουργία του Σύμπαντος;» Αν η πρόταση έλλειψης ορίου είναι σωστή, ο Θεός δεν είχε καμία ελευθερία επιλογής των αρχικών χαρακτηριστικών του Σύμπαντος...

Από το βιβλίο "Το Χρονικό του Χρόνου" του Stephen Hawking