 |
| G. Washington memorial parkway. On the way to D.C |
 |
| Jeep (Since 1941) |
Πλησιάζει το μεγάλο, coast2coast, road trip με το Wrangler μου. Όταν το ταξίδι τελειώσει...το Jeep αυτό, για όλον τον υπόλοιπο κόσμο, θα έχει χάσει (μεγάλο) μέρος της αξίας του. Για εμένα όμως, η αξία του θα έχει πολλαπλασιαστεί...
Αυτό ακριβώς δε θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ o Υλιστής....ο "παντοτινώς απάνθρωπος" Σοσιαλιστής...
4 σχόλια:
Μμμμ... Σχετική έννοια η άνοιξη. Καλές διαδρομές!
Ξενούδης
Η αξια του να κοπιαζεις για κατι, να το αποκτας, να το απολαμβανεις και να δενεσαι μ' αυτο, εστω κι αν ειναι αντικειμενο φθαρτο, αν καταλαβα καλα... επειδη ακριβως συνιστα την υλοποιηση του μοχθου σου...
Καλα ταξιδια!
Αμονας
@Ξενούδης,
Ε πόσο σχετική να είναι η Άνοιξη. Μας έχει διαλύσει ο Χιονιάς 2 μήνες τώρα!
Να 'σαι καλά!
@Αμόνας,
Η διάσταση που θέτεις είναι επίσης σωστή και μου διέφυγε.
Αυτό που θέλω να πω είναι το εξής:
Στο τέλος της Διαδρομής, το αυτοκίνητο θα έχει παραπάνω μίλια. Θα έχει φθαρεί περισσότερο, συνεπώς για όλο τον υπόλοιπο κόσμο θα αξίζει λιγότερο. Για εμένα όμως θα έχει όλη τη μνήμη της διαδρομής. Όλη την εμπειρία, όλη την αίσθηση πως αυτό το αμάξι με ταξίδεψε από τον ένα ωκεανό στον άλλο και πως με αυτό το αμάξι γνώρισα μία απέραντη χώρα. Αυτή η αξία είναι αισθητή μόνο σε εμένα. Με τα χρόνια η συλλογή από τέτοιες αναμνήσεις θα δίνει επιπρόσθετη αξία στο αυτοκίνητο. Αξία όχι στις λαμαρίνες αλλά στο τι πρεσβεύει για εμένα αυτό το αμάξι.
Το παραπάνω είναι ένα παράδειγμα υποκειμενικής αξίας των πραγμάτων.
Διότι η Αξία είναι έννοια που βρίσκεται στο μυαλό του Ανθρώπου. Ο Άνθρωπος δίνει ή όχι αξία στα πράγματα και τις ιδέες βάσει των αναγκών του και μόνο αυτών.
Συνεπώς, η τιμή π.χ. των προϊόντων διαμορφώνεται, που λέμε, στο ράφι και είναι ανάλογη του κατά πόσο θέλουμε να αγοράσουμε ή όχι το χ-ψ προϊόν. Το προϊόν αυτό δεν έχει καμία αξία αν δεν το αγοράσει ο καταναλωτής, όσο και αν έχουμε κοπιάσει να το παράξουμε. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνει ο Αριστερός.
Για τους Αριστερούς τα πράγματα δεν έχουν υποκειμενική αξία. Έχουν αντικειμενική, όπως π.χ. έχουν βάρος και διαστάσεις, δηλαδή αξία ανεξάρτητη της ανθρώπινης εμπειρίας.
Ο Αριστερός θεωρεί πως η αξία των πραγμάτων βρίσκεται κατά βάση στη διαδικασία παραγωγής και ειδικότερα στη δυσκολία τους να παραχθούν. Δηλαδή η αξία "αποθηκεύεται" στο προϊόν κατά την παραγωγή του. Συνεπώς ο καταναλωτής δε διαμορφώνει την αξία το αγαθού στο ράφι. Μόνο έτσι μπορεί να οριστεί η υπεραξία και να θεμελιωθεί η ελεύθερη αγορά σαν διαδικασία εκμετάλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτό, όμως, είναι μια εντελώς διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας.
Διότι έτσι ο Άνθρωπος (δηλαδή οι ανάγκες του, οι φιλοδοξίες του, τα όνειρα και τα οι στόχοι του) χαρακτηρίζεται από τα προϊόντα και όχι το αντίστροφο.
Αυτή την ωργουελική πραγματικότητα βίωσαν όλες οι κεντρικά σχεδιασμένες οικονομίες, οι οποίες αντίθετα με όσα υποσχέθηκαν, επέφεραν φτώχεια, δυστυχία, σκοταδισμό και γενικευμένη ανελευθερία. Κοινωνίες δομικά απάνθρωπες....
Δημοσίευση σχολίου