Απέραντη Θλίψη. Είναι φανερό πως ο κόσμος έχει χάσει τα λογικά του. Γύρω μας νοηματικά ζόμπι εκτοξεύουν ψυχονευρωτικές παραληρηματικές αρλούμπες - τα νέα επιχειρήματα.
Μία Χώρα, ολόκληρη, στο Ψυχιατρείο. Σοβαρή μερίδα συμπολιτών μας δεν μπορεί πλέον να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Αρνείται να προσπαθήσει. Το δυστύχημα είναι πως σε αυτή τη μερίδα ανήκουν και άνθρωποι που δεν έχουν χτυπηθεί από την οικονομική κρίση και οι οποίοι θα περίμενες να διατηρήσουν την αναγκαία ψύχραιμη, ορθολογική, αναλυτική σκέψη. Αλλοίμονο. Ακόμα και εκείνοι έχουν παρασυρθεί από τη Νέα Εποχή...Αυτήν την "Πραγματικής Διαπραγμάτευσης", της "Αξιοπρέπειας", της "Δημοκρατίας"....
Μία Χώρα στην Εντατική, με οξεία Βαρουφακίαση...
Μία Χώρα στην Εντατική, με οξεία Βαρουφακίαση...
Είναι δυνατόν να έχουν διαστρευλωθεί τόσο πολύ τα νοήματα; Είναι δυνατόν οι λέξεις να έχουν χάσει εντελώς το νόημά τους; Είναι δυνατόν οι πολίτες να έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουν πως το άσπρο είναι μαύρο και το μαύρο είναι άσπρο; Είναι δυνατόν όλος ο Κόσμος να μας φτύνει, να μας ξεφτιλίζει και εμείς να υπερηφανευόμαστε ότι "επιτέλους ξυπνήσαμε" ;
Ναι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Είναι ένα φαινόμενο μοναδικό και αποδεικνύει πως με αυτή τη χώρα κανείς ποτέ δεν πλήτει. Το φαινόμενο εξελίσεται και θα εξελίσεται για μεγάλο διάστημα προσφέροντας στον Ιστορικό του μέλλοντος πεδίο δόξης λαμπρό για έρευνα.
Ας τα πάρουμε από την αρχή....
Ποιος είναι ο Τσίπρας;
Την πολιτική παρακαταθήκη του εκτάστοτε Πρωθυπουργού την αντιλαμβανόματε αφού ο ίδιος εγκαταλείψει το αξίωμα. Είναι νωρίς λοιπόν να βγάλουμε συμπέρασμα για τον Αλέξη Τσίπρα με βάσει την πολιτική του. Μπορούμε όμως να καταλάβουμε πολλά για τον ίδιο από...το "κάδρο" του: Τους ανθρώπους δηλαδή που ο ίδιος επιλέγει να έχει δίπλα του, ίσως από την αρχή της πορείας του.
Διότι τον Τσίπρα τον γνωρίσαμε το 2006, ως υποψήφιο Δήμαρχο Αθηναίων. Τότε, λοιπόν, ήμουν φοιτητής στο ΕΜΠ και είχα εισαχθεί μάλιστα στη σχολή Πολ. Μηχανικών το 2002. Ο Τσίπρας είχε αποφοιτήσει από τους Πολιτικούς Μηχανικούς το 2000. Πρόλαβα λοιπόν, ως πρωτοετής φοιτητής, όχι τον ίδιο αλλά τους επιγόνους του, στη συνδικαλιστική ομάδα του Συνασπισμού (τότε) στη σχολή και τους οποίους επίγονους τους είχα συζητήσει πολλάκις. Ό,τι και να πω για αυτούς είναι λίγο. Τέτοια λοβοτομημένα παιδιά δύσκολα μπορεί να κανείς να συναντήσει. Ένα σου λέω, ήταν χειρότεροι σε αποβλάκωση και από τους ΚΝίτες. Ε λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι πλαισίωναν το κάδρο του τότε υποψήφιου Δημάρχου. Ένα "κάδρο" ανθρώπων που γνώριζα πολύ καλά και στάθηκα εξ' αρχής απέναντι σε ό,τι αυτό εκπροσωπούσε και εξακολουθεί να εκπροσωπεί.
*Το να σταθείς απένανι σε έναν Νέο στην Ελλάδα θέλει από μόνο του απύθμενο θάρρος (άσχετα αν εσύ είσαι νεότερος). Στη Χώρα μας ο Τσίπρας είναι κατ' αρχήν συμπαθής γιατί (αν μη τι άλλο) είναι νέος....Αυτή η μαλακία του "βλέπεις Νέο - είναι καλό!" αποτελεί κατάλοιπο της εποχήςτων Δεινοσαύρων (Μητσοτάκης Κ. ,Παπανδρέου Α., Καραμανλής Κ., ο Εθνάρχης).
*Το να σταθείς απένανι σε έναν Νέο στην Ελλάδα θέλει από μόνο του απύθμενο θάρρος (άσχετα αν εσύ είσαι νεότερος). Στη Χώρα μας ο Τσίπρας είναι κατ' αρχήν συμπαθής γιατί (αν μη τι άλλο) είναι νέος....Αυτή η μαλακία του "βλέπεις Νέο - είναι καλό!" αποτελεί κατάλοιπο της εποχήςτων Δεινοσαύρων (Μητσοτάκης Κ. ,Παπανδρέου Α., Καραμανλής Κ., ο Εθνάρχης).
Έτσι λοιπόν στάθηκα απέναντι από το νεαρό Αλέξη, όχι γιατί γνωρίζω τον ίδιο αλλά γιατί γνωρίζω την ποιότητα του "κάδρου" του, δηλαδή την ποιότητα των επιλογών του...Οι οποίες επιλογές δε μπορεί παρά να είναι κατώτερες του ίδιου. Διότι κατά κανόνα ο ηγέτης δε μπορεί παρά να επιλέγει κατώτερους να τον πλαισιώνουν. Ειδάλλως δεν είναι ηγέτης.
Αν και δεν είμαστε στο 2006, η ποιότητα των επιλογών του Τσίπρα παραμένει ίδια. Ενδεικτικά αναφέρω ως προσωπικές του επιλογές, προσωπικότητες όπως η Ραχήλ Μακρή, η Θεοδώρα η Τζάκρη, ο Δημήτρης ο Τσουκαλάς, ο κυβερνητικός εταίρος γκάγστερ-Καμένος, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Κατρούγκαλος, ο Κουρουμπλής, ο Μπαλτάς και φυσικά ο Γιάνης.
Ο Αλέξης Τσίπρας απολαμβάνει την εμπιστοσύνη και την αγάπη του ελληνικού λαού. Αυτό είναι γεγονός. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι πολύ ξεκάθαρος, ούτε ερευνάται. Ο Τσίπρας έχει συνδεθεί με το μέσο Έλληνα γιατί όπως σωστά είπε στις προγραμματικές δηλώσεις είναι "σάρκα από τη σάρκα του ελληνικού λαού". Τη σάρκα εκείνη του κωλοΈλληνα για τον οποίο έγραψε πριν χρόνια ο Σαββόπουλος. Αυτού του Έλληνα που είναι ή το ένα ή το άλλο: ή πατριώτης ή μερκελιστής, ή μνημονιακός ή αντιμνημονιακός, ή αριστερός ή δεξιός, ή Πασοκτζής ή ΝεοΔημοκράτης, ή Παπανδρέου ή Καραμανλής, ή Τρικουπικός ή Δηλιγιαννικός, ή Βενιζελικός ή Βασιλικός, ή Εθνικόφρων ή ΕΑΜίτης, ή με εμάς ή με τους άλλους, ή Γαύρος ή Βάζελος. Αυτού του Έλληνα που μπαίνει στο καφενείο και παίρνει το δίκιο του επειδή ουρλιάζει πιο δυνατά. Αυτού του Έλληνα που ποτέ δε χρειάζεται να σκεφτεί ψύχραιμα αφού η ψυχραιμία είναι και τα επιχειρήματα είναι για τους κουτόφραγκούς. Στην τελική όλα μπορούν να αναλυθούν με σεξιστικά συνθήματα και πεζοδρομιακές βρισιές ή αν επιμένεις βρε ελβετόψυχε σε σοβαρή ανάλυση, έχουμε το δοκιμασμένο λαζοπουλικό πλαίσιο πολιτικής ανάλυσης να σε κατατροπώσουμε...Αυτό το επιχείρημα που ξεδιπλώνεται μεταξύ κλανιάς και το ανεκδότου.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι σάρκα από τη σάρκα του αειθαλούς πασόκου της δεκαετίας του '80 που ζει και βασιλεύει στη Χώρα του "Εδώ και Τώρα". Και αυτός είναι σάρκα από τη σάρκα του λαού και οι επιλογές του...όπως ο Γιάνης.
Ποιος είναι ο Γιάνης;
Ο Γιάνης Βαρουφάκης (γνωστός και ως ''Μπαρουφάκης") είναι ένας μέτριος οικονομολόγος που δεν κατάφερε να μονιμοποιηθεί σε κανένα από τα πανεπιστήμα του εξωτερικού όπου δίδαξε, ενώ τελικά έλαβε θέση καθηγητή στην ΑΣΟΟΕ ύστερ από προσωπική παρέμβαση του Γιάννη Στουρνάρα. Υπηρέτησε σύμβουλος του ΓΑΠ μέχρι το 2007 (νομίζω) και από την αρχή της κρίσης, το 2009, είχε πιάσει στασίδι σε εκπομπές επιπέδου Παπαδάκη, αναπαράγοντας τις μπαρούφες που έγραφε στα social media, εξού και το ''Μπαρουφάκης" Αγαπημένο του χόμπι είναι οι οικονομικές προβλέψεις για την κρίση, σε καμία από τις οποίες δεν έπεσε μέσα. Ουδεμία σημασία έχει βέβαια, αφού σκοπός του είναι να παίζει τη μούρη του ώστε να κεντρίσει την προσοχή του Ηγέτη, αφού το μορφωτικό και νοητικό επίπεδο του τελευταίου είναι αρκετό για να του δώσει τη θέση του Υπουργού Οικονομικών - sex symbol - ξεζωμένο πουκάμισο χωρίς γραβάτα αλλά με μηχανή born-to-be-wild. Νεο-μαρξισμός που ακούγεται ωραία, αντι-συμβατικό στιλ αλά Die Hard, για να ψαρώσει και η τελευταία ξεπλυμένη 40άρα νοικοκυρά από το Μπουρνάζι, αμετροέπια, έπαρση και τελικά θράσος...πολύ (ατελείωτο) θράσος.
Ποια είναι η αιτία της Κρίσης;
Αξιοθαύμαστο παραμένει το γεγονός πως ο κόσμος συνεχίζει να πιστεύει πως η αιτία της κρίσης είναι το Μνημόνιο. Είναι μία απίστευτα απογοητευτική κατάσταση αλλά καθόλου δύσκολο να το καταλάβουμε αφού πάνω σε αυτό το μύθο ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός. ο Γιάνης υπουργός οικονομίας και ο Παυλόπουλος ΠτΔ.
Αυτή εδώ ακριβώς είναι η πηγή της δυστυχίας του κόσμου. Η χώρα ζει μία Ωργουελική πραγματικότητα γιατί αρνείται να καταλάβει ποιος την έφερε σε αυτό το σημείο. Αν πράγματι δεχθούμε πως το Μνημόνιο είναι η αιτία της Κρισης και πως φτάσαμε σε τόσο τραγική κατάσταση λόγω της εφαρμογής του τότε όλα αυτά που βλέπουμε πράγματι έχουν κάποιο νόημα.
Όμως η πρόταση πως το Μνημόνιο είναι η αιτία της Κρίσης, είναι Ψέμα!
Η χώρα καταστράφηκε επί Καταλληλότερου. Της οποίας δημοσιονομικής και όχι μόνο εκτροπής "executive producer" δεν είναι άλλος από το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι αριθμοί της Οικονομίας είναι ξεκάθαροι. Η Χώρα για 7 συναπτά έτη (2 τελευταία του Σημίτη και όλα του Καταλληλότερου) απέδιδε αυξανόμενα πρωτογενή ελλείματα..σε ευρώ! (Μπορείς να ψάξεις το σχετικό κατάλογο με τα αναλυτικά στοιχεία από την ΕΛΣΤΑT).
Τι θα πει αυτό; Ότι κάθε χρόνο ξοδεύαμε για νέες δαπάνες (όχι για να ξεπληρώνουμε τα τοκοχρεωλύσια) όλο και περισσότερα χρήματα ...από αυτά που δεν είχαμε...Χρήματα σε Ευρώ...όχι σε δραχμές.
Τονίζω το νόμισμα για να μη συγκρίνουμε την εποχή Καταλληλότερου με αυτή του Ανδρέα τη δεκαετία του '80. Ο Ανδρέας επιπλέον της περίφημης "Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής", τράβηξε και δύο υποτιμήσεις, τότε. Ως αποτέλεσμα η οικονομία αντιδρούσε φυσιολογικά με υπερ-πληθωρισμό και τεράστια επιτόκια δανεισμού, χωρίς να φτάνει σε χρεοκωπία αφού γινόμασταν, κατά κάποιον τρόπο, όλοι φτωχοί αλλά ομοιόμορφα και σίγουρα "κοινωνικώς όμαλα". Διότι λίγη σημασία έχει πόσο πλούσιος είμαι εγώ...σημασία έχει και πόσο πλούσιοι είναι και οι άλλοι σε σχέση με εμένα. (Ο Ανδρέας, αν το πιστεύεις, έκανε κάτι πολύ χειρότερο από τη διόγκωση του Χρεους όμως δε θα το συζητήσω εδώ.)
Είναι λοιπόν άλλο, ως Κράτος, να διοχετεύσεις την Οικονομία σου με τυπωμένο χρήμα χωρίς αντίκρυσμα και άλλο να διοχετεύεις την Οικονομία σου με πραγματκή Αξία, την οποία δεν την έχει παράξει - άρα δεν την "αξίζει" κατά κάποιο τρόπο. Τα πρώτα χρόνια του ευρώ η πολιτική του Καταλληλότερου διαμόρφωσε μία φούσκα υψηλού επιπέδου διαβίωσης που βασίστηκε τόσο στον κρατικό δανεισμό με πραγματική αξία αλλά και σε μία ιδιωτική οικονομία παρασιτική που είχε ως κύριο στόχο την κατανάλωση των Ευρώ που εισέρχονταν στην οικονομία από το Κράτος. Με άλλα λόγια η πτώση της ανταγωνιστικότητας ήταν ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της εισροής των νέων δανεικών κεφαλαίων. Το αντιλαμβάνεσαι; Γι αυτό η κρίση είναι πολύ πολύ πιο βαθιά.
Ο,τι απέμεινε από τον ιδιωτικό τομέα στα χρόνια της Κρίσης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να στηρίξει το επίπεδο ζωής που είχαμε συνηθίσει για τον πληθυσμό μας. Όλο το υπόλοιπο έπρεπε να καταστραφεί ως καταναλωτικό-παρασιτικό σκέλος του κρατικοδίαιτου πάρτυ.
Ο,τι απέμεινε από τον ιδιωτικό τομέα στα χρόνια της Κρίσης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να στηρίξει το επίπεδο ζωής που είχαμε συνηθίσει για τον πληθυσμό μας. Όλο το υπόλοιπο έπρεπε να καταστραφεί ως καταναλωτικό-παρασιτικό σκέλος του κρατικοδίαιτου πάρτυ.
Η πολιτική του Καταλληλότερου, όχι μόνο διπλασίασε το χρέος σε απόλυτες τιμές αλλά έθεσε και όλες τις προϋποθέσεις εξαφάνισης των (όποιων) παραγωγικών δομών του ιδιωτικού τομέα, (τον οποίο τραγικό ιδιωτικό τομέα η επόμενη κυβέρνηση δεν μπορούσε παρά να θυσιάσει προς όφελος του δημοσίου). Ως ιδιώτης, στην εποχή του Καταλληλότερου, μπορούσες να επιβιώσεις καλύτερα αν κατανάλωνες παρά αν παρήγαγες.
Αυτό το σφάλμα διορθώνει τώρα η "λιτότητα", η οποία είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Ο λόγος που πονάει τόσο πολύ την ελληνική οικονομία είναι γιατί εφαρμόζεται αργά και με κύριο μέλημα να μη θιγεί το Δημόσιο και ο εν δυνάμει κομματικός στρατός του.
Αυτό το σφάλμα διορθώνει τώρα η "λιτότητα", η οποία είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Ο λόγος που πονάει τόσο πολύ την ελληνική οικονομία είναι γιατί εφαρμόζεται αργά και με κύριο μέλημα να μη θιγεί το Δημόσιο και ο εν δυνάμει κομματικός στρατός του.
Αν κάποιος πολιτικός πρέπει να λογοδοτήσει στους Πολίτες για την κατάσταση που βιώνουν αυτός είναι ο Καταλληλότερος. Αντ' αυτού ο κόσμος μισεί τον ΓΑΠ. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, γιατί;
Κατ' αρχάς, βασικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της γνώμης έχουν παίξει τα media. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί τα media στηρίζουν τόσο πολύ τον Καταλληλότερο (και την εκκωφαντική του σιωπή) σε σχέση με το ΓΑΠ;
Τα media είναι ο κύριος και βασικότερος βραχίωνας του μεταπολιτευτικού ιδιωτικού-κρατικοδίαιτου τομέα. Είναι οι ολιγάρχες οι οποίοι στήριξαν τα κέρδη τους στις κρατικές χορηγίες και τα δημόσια έργα. Επάνω, δηλαδή, στις πλάτες των ανυποψίαστων φορολογούμενων χτίστηκαν αυτοκρατορίες με υπερκοστολογήσεις δαπανών σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς από δ' αύτους δε φαντάζεται την επόμενη, μεταμνημονιακή Ελλάδα με ένα κράτος που δε θα ξοδεύει πρωτίστως για τους ίδιους. Η ανάπτυξη στην Ελλάδα γινόταν και θα πρέπει, κατ' αυτούς, να συνεχίσει να γίνεται "συντεταγμένα" και "ρυθμισμένα" εις το όνομα της "κοινωνικής αλληλεγύης" που τελικά πνίγει τον ανταγωνισμό, κλείνει τις αγορές, προς όφελος των ίδιων κρατικοδίαιτων ολιγαρχών που θα πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους στηριζόμενοι στον έλεγχο μίας ολιγοπωλιακής αγοράς που εκμεταλλεύεται τους πολίτες με εναρμονισμένες πρακτικές (crony_capitalism λέγεται γκούγκλαρέ το!)
Πέρα από την επιροή των ΜΜΕ όμως, η βαθύτερη απάντηση τελικά στο γιατί ο κόσμος μισεί τον ΓΑΠ είναι ανατριχιαστικά απλή:
Κατ' αρχάς, βασικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της γνώμης έχουν παίξει τα media. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί τα media στηρίζουν τόσο πολύ τον Καταλληλότερο (και την εκκωφαντική του σιωπή) σε σχέση με το ΓΑΠ;
Τα media είναι ο κύριος και βασικότερος βραχίωνας του μεταπολιτευτικού ιδιωτικού-κρατικοδίαιτου τομέα. Είναι οι ολιγάρχες οι οποίοι στήριξαν τα κέρδη τους στις κρατικές χορηγίες και τα δημόσια έργα. Επάνω, δηλαδή, στις πλάτες των ανυποψίαστων φορολογούμενων χτίστηκαν αυτοκρατορίες με υπερκοστολογήσεις δαπανών σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς από δ' αύτους δε φαντάζεται την επόμενη, μεταμνημονιακή Ελλάδα με ένα κράτος που δε θα ξοδεύει πρωτίστως για τους ίδιους. Η ανάπτυξη στην Ελλάδα γινόταν και θα πρέπει, κατ' αυτούς, να συνεχίσει να γίνεται "συντεταγμένα" και "ρυθμισμένα" εις το όνομα της "κοινωνικής αλληλεγύης" που τελικά πνίγει τον ανταγωνισμό, κλείνει τις αγορές, προς όφελος των ίδιων κρατικοδίαιτων ολιγαρχών που θα πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους στηριζόμενοι στον έλεγχο μίας ολιγοπωλιακής αγοράς που εκμεταλλεύεται τους πολίτες με εναρμονισμένες πρακτικές (crony_capitalism λέγεται γκούγκλαρέ το!)
Πέρα από την επιροή των ΜΜΕ όμως, η βαθύτερη απάντηση τελικά στο γιατί ο κόσμος μισεί τον ΓΑΠ είναι ανατριχιαστικά απλή:
Οι (νέο)Έλληνες είμαστε, ανέκαθεν, μονοδιάστατοι και συναισθηματικοί, δηλαδή ανίκανοι να επιλύσουμε προβλήματα που απαιτούν ορθολογική αναλυτική σκέψη. Ο (νέο)Έλληνας θα μισήσει αυτόν που του έκοψε το μισθό, τελεία και παύλα. Δε μπορεί να καταλάβει πώς δουλεύει η οικονομία. Δε θέλει να αντιληφθεί πως οι οικονομικοί χρόνοι δεν είναι ίδιοι με τους πολιτικούς. Τα μακροπρόθεσμα οικονομικά αποτελέσματα μίας πολιτικής δεν προκύπτουν εντός της τετραετίας (που συνήθως είναι 2ετία,3ετία).
Αυτό είναι που δεν κατάλαβε ο ΓΑΠ. Για αυτό λοιπόν ενώ και ο Σαμαράς και ο Τσίπρας ήρθαν στην εξουσία ξορκίζοντάς την πολιτική του ΓΑΠ, τελικά την ακολουθούν. Ο κόσμος συνεχίζει να μισεί τον ΓΑΠ και όχι αυτούς που του είπαν και του λένε ακόμα ψέμματα.
Και εδώ είναι το κλειδί της υπόθεσης: Αν αλλάξουμε την αφήγηση και κατηγορήσουμε τον Καταλληλότερο ως τον πολιτικό που μας έφερε εδώ που μας έφερε, τότε δεν υπάρχει το πολιτικό δίλημα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο, δηλαδή πάυει να έχει νόημα ύπαρξης η ίδια η παρούσα κυβέρνηση. Δεν έχουν νόημα ύπαρξης οι κοινοβουλευτικές ομάδες των ΑνΕλ, της ΧΑ και τα 2/3 του ΣΥΡΙΖΑ.
Να γιατί έγινε ΠτΔ ο Παυλόπουλος. Η εκλογή του επιβεβαιώνει πως την Ιστορία τη γράφουν οι Νικητές (δηλαδή οι θυασώτες του διλήματος Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο) ό,τι και να λένε τα νούμερα και οι στατιστικές. Το θέμα είναι πως πάνω στην πολιτική καριέρα του Τσίπρα, του Γιάνη και του Πάνου, ο κόσμος αδυνατεί να ξεκολήσει από τα αδιέξοδά του, δηλαδή ΥΠΟΦΕΡΕΙ! Αφού ο κόσμος δε μπορεί να δεί καθαρά τις μας έφερε εδώ, δε μπορεί να καταλογίσει ευθύνες, συνεπώς αδυνατεί να κάνει το επόμενο βήμα προς την έξοδο από την Κρίση όπως έκαναν άλλες χώρες του Νότου με παρόμοια ευρωπαϊκού τύπου προβλήματα.
Επιπλέον όταν δε μπορούμε να εντοπίσουμε τι πάει λάθος, θυμώνουμε και μας φταίνε τελικά όλοι οι άλλοι (κυρίως αυτοί που πληρώνουν για να έχουμε μισθούς και συντάξεις).
Επιπλέον όταν δε μπορούμε να εντοπίσουμε τι πάει λάθος, θυμώνουμε και μας φταίνε τελικά όλοι οι άλλοι (κυρίως αυτοί που πληρώνουν για να έχουμε μισθούς και συντάξεις).
Η αφήγηση δεν θα αλλάξει για τον ένα και κύριο λόγο, αυτόν που τελικά τροφοδοτεί όλο το νέο πολιτικό σκηνικό. Ο Έλληνας δε μπορεί να σκεφτεί μη διχαστικά. Σκότωσέ του το μισθό, σκότωσέ του τη σύνταξη, την Περίθαλψη, την Παιδεία, το Μέλλον. Στην τελική, σκότωσέ του το ίδιο του το Παιδί! ΜΗΝ του σκοτώσεις όμως το φαντασιακό του Διχασμό που στην παρούσα φάση είναι το Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο. Ο Έλληνας θέλει να ανήκει σε ένα στρατόπεδο. Αρκεί να υπάρχουν πάντα δύο και το αντίπαλο να είναι αποτελεί το απόλυτο Κακό.
Τι θα πει Λιτότητα;
Λιτότητα θα πει να ζεις με τα δικά σου χρήματα, φτωχικά ώστε να βάζεις στην άκρη. Λιτότητα δεν εφαρμόστηκε ποτέ στα χρόνια της κρίσης. Απλά σταματήσαμε να ξοδεύουμε πολλά περισσότερα από αυτά που δεν έχουμε. Είναι ανέκδοτο να διαδηλώνεις εναντίον της λιτότητας αφού πραγματική λιτότητα δεν έχει εφαρμοστεί. Είναι εξίσου ανέκδοτο να διαδηλώνεις εναντίον της ελεύθερης οικονομίας όταν η κρίση που ζεις προήλθε από την κρατική σοβιετικού τύπου χρεοκοπία.
Δυστυχώς η αντι-φιλελεύθερη νοοτροπία στην μεταπολιτευτική Ελλάδα δημιούργησε πολίτες που δε γνωρίζουν ούτε πώς λειτουργεί η Οικονομία αλλά κυρίως δε γνωρίζουν πώς λειτουργεί το Κράτος. Η κρατικίστικη νοοτροπία επιχειρηματολογεί πάντα στο πως θα ήθελε να λειτουργούν Κράτος και Οικονομία. Η διαφορά είναι τεράστια.
Είναι τις πάσι γνωστό πως όταν δεν γνωρίζεις πώς δουλεύει κάτι αλλά παρεμβαίνεις σε αυτό (με όλες τι καλές προθέσεις) για να το αλλάξεις, τότε οι επιλογές σου κατά κανόνα επιδεινώνουν την κατάστασή του. Το χειρότερο από όλα είναι πως σε ζητήματα πολιτικής το μάρμαρο το πληρώνουν όλοι. Διότι η Οικονομία εκδικείται τους πάντες και ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους.
Είναι τις πάσι γνωστό πως όταν δεν γνωρίζεις πώς δουλεύει κάτι αλλά παρεμβαίνεις σε αυτό (με όλες τι καλές προθέσεις) για να το αλλάξεις, τότε οι επιλογές σου κατά κανόνα επιδεινώνουν την κατάστασή του. Το χειρότερο από όλα είναι πως σε ζητήματα πολιτικής το μάρμαρο το πληρώνουν όλοι. Διότι η Οικονομία εκδικείται τους πάντες και ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους.
Υπάρχει Εθνική Αξιοπρέπεια;
Ο όρος "Εθνική αξιοπρέπεια" έχει το ιδιο νόημα όσο το "μη προνομιούχος", δηλαδή απολύτως κανένα. Η Αξιοπρέπεια είναι όρος που ορίζεται μόνο για άτομα, όχι Έθνη. Η Αξιοπρέπεια προσδιορίζει έναν τρόπο ζωής προσηλωμένο σε Αρχές και Αξίες, αναπόσπαστο κομμάτι των οποίων είναι κάτι που αναγνωρίζουμε ως δομικά Δίκαιο και Σωστό. Μα δεν υπάρχει η έννοια του Εθνικού Δικαίου. Υπάρχει μόνον η έννοια του Εθνικού Συμφέροντος. Όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλα τα έθνη, σε όλες τις εποχές. Απλά το Εθνικό Συμφέρον βαφτίζεται κατά παράδοση Εθνικό Δίκαιο ειδικά σε καιρούς μη Ειρήνης για να τονωθεί το ηθικό των στρατιωτών συνδέοντάς το ακριβώς με την αίσθηση της αξιοπρέπειας που κουβαλάμε μέσα μας.
Κάναμε Διαπραγμάτευση;
Όχι. Δεν κάναμε. Απλά και ξεκάθαρα. Δεν πετύχαμε τίποτε. Οι μαγκιές και τα χαμογελάκια, το αντι-συμβατικό στυλάκι, το ξυρισμένο αλά Bruce Willis κεφάλι είναι διπλωματικά όπλα για μεσημεριανή εκπομπή. Μια απλή αναδρομή στα γεγονότα, θα καταδείξει πως ο ΓΑΠ έφερε πολύ πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Σήμερα, για ακόμα μία φορά, η χώρα έχει διεσύρθει διεθνώς. Το τελευταίο Eurogroup ήταν ξεκάθαρο. Η απειλή για bank-run και ξαφνικό θάνατο θα μας συνοδεύει τους επόμενους τέσσερις μήνες, όσο οι υπουργοί-πρώην αφισοκολλητές ονειρεύονται σοσιασιλιστικές επαναστάσεις και δεν προχωράνε σε φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.
Αυτό το θεωρείτε επιτυχία; Να περνάμε μέρα με τη μέρα σαν κλινικά νεκροί, μέχρι τον Ιούνιο;
Ποια μεταρρύθμιση θα ψηφιστεί και θα εφαρμοστεί;
Ποια εμπιστοσύνη θα κινήσει και πάλι την αγορά;
Ποιο χρέος θα καταβληθεί σε δημόσιο ταμείο;
Ποιος φοροφυγάς θα σπεύσει να πληρώσει σε ευρώ μια οφειλή αν πιστεύει ότι σε 6 μήνες μπορεί να πληρώσει σε δραχμές;
Μόνο το δημοσιονομικό κόστος των εκλογών και της κυβερνητικής αλλαγής θα επέλθει μετά από λίγους μήνες και θα είναι καθηλωτικό αφού θα χρειαστούν νέα μέτρα περικοπών. Βλέπετε, τα νούμερα ή βγαίνουν ή όχι.
Επιπλεόν ο Πρωθυπουργός έκανε απίστευτες υποχωρήσεις σε σχέση με ό,τι υποσχέθηκε και θα έχει να αντιμετωπίσει τόσο το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τον κόσμο που πίστεψε στα προεκλογικά του ψεύδη. Θυμάσαι τι είχε υποσχεθεί; Διαγραφή χρέος 60%, 300,000 προσλήψεις στο δημόσιο (στην αρχή της κρίσης ήταν 1,000,000), κρατικοποίηση των ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακής αλλά και επαναφορά του ΟΛΠ και του Ελληνικού σε κρατικά χέρια.
Άραγε τελικά ποιος υπηρετεί τη Δημοκρατία; Αυτός που λέει την αλήθεια για την οικονομική κατάσταση και τις πραγματικές προοπτικές ή αυτός που επενδύει στην απελπισία των πολιτών; Αυτός που λέει αλήθειες άχαρες αλλά αναγκαίες ή αυτός που χτίζει την εξουσία του σε προεκλογικές δεσμεύσεις τις οποίες τελικά ζητά να πληρώσουν οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, με το επιχείρημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης; Μήπως οι εταίροι μας δεν έχουν λαϊκή νομιμοποίηση πίσω τους; Οι άλλοι λαοί δεν έχουν βούληση που πρέπει να γίνει σεβαστή; Τι ξεφτίλα είναι αυτή;
Αυτό το θεωρείτε επιτυχία; Να περνάμε μέρα με τη μέρα σαν κλινικά νεκροί, μέχρι τον Ιούνιο;
Ποια μεταρρύθμιση θα ψηφιστεί και θα εφαρμοστεί;
Ποια εμπιστοσύνη θα κινήσει και πάλι την αγορά;
Ποιο χρέος θα καταβληθεί σε δημόσιο ταμείο;
Ποιος φοροφυγάς θα σπεύσει να πληρώσει σε ευρώ μια οφειλή αν πιστεύει ότι σε 6 μήνες μπορεί να πληρώσει σε δραχμές;
Μόνο το δημοσιονομικό κόστος των εκλογών και της κυβερνητικής αλλαγής θα επέλθει μετά από λίγους μήνες και θα είναι καθηλωτικό αφού θα χρειαστούν νέα μέτρα περικοπών. Βλέπετε, τα νούμερα ή βγαίνουν ή όχι.
Επιπλεόν ο Πρωθυπουργός έκανε απίστευτες υποχωρήσεις σε σχέση με ό,τι υποσχέθηκε και θα έχει να αντιμετωπίσει τόσο το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τον κόσμο που πίστεψε στα προεκλογικά του ψεύδη. Θυμάσαι τι είχε υποσχεθεί; Διαγραφή χρέος 60%, 300,000 προσλήψεις στο δημόσιο (στην αρχή της κρίσης ήταν 1,000,000), κρατικοποίηση των ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακής αλλά και επαναφορά του ΟΛΠ και του Ελληνικού σε κρατικά χέρια.
Άραγε τελικά ποιος υπηρετεί τη Δημοκρατία; Αυτός που λέει την αλήθεια για την οικονομική κατάσταση και τις πραγματικές προοπτικές ή αυτός που επενδύει στην απελπισία των πολιτών; Αυτός που λέει αλήθειες άχαρες αλλά αναγκαίες ή αυτός που χτίζει την εξουσία του σε προεκλογικές δεσμεύσεις τις οποίες τελικά ζητά να πληρώσουν οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, με το επιχείρημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης; Μήπως οι εταίροι μας δεν έχουν λαϊκή νομιμοποίηση πίσω τους; Οι άλλοι λαοί δεν έχουν βούληση που πρέπει να γίνει σεβαστή; Τι ξεφτίλα είναι αυτή;
Δε μας αρέσει, το ξέρω. Όμως, οι εταίροι έχουν ΟΛΑ τα επιχειρήματα με το μέρος τους. Οικονομικά, πολιτικά, γεωστρατηγικά αλλά πάνω από όλα Ηθικά. Όσο και να φωνάζουμε υπάρχουν χώρες που μπήκαν μετά από εμάς σε μηχανισμός στήριξης, βγήκαν πριν από εμάς και πάνε πάρα πολύ καλά. Δυστυχώς όσους επαναστάτες και αν ψηφίζουμε, με όσα "ν" και να γράφει το όνομά του ο Μπαρουφάκης, είμαστε εμείς που έχουμε εκλέξει τρίτη δύναμη ένα νεοναζιστικό κόμμα και είμαστε εμείς που ζούσαμε όλα αυτά τα χρόνια πολύ πάνω από τις δυνάμεις μας, ξοδεύοντας χρήμα που δεν είχαμε εις υγείαν των αγέννητων παιδιών μας. Είμαστε εμείς που ζητάμε βοήθεια για να μην καταρρεύσουμε, είμαστε εμείς που διαρκώς ζητάμε και ζητάμε και ζητάμε, είμαστε εμείς που χρωστάμε σε όλους τους εταίρους μας, πλουσιότερους και φτωχότερους.
Ντροπή !
Το δικό μου μέλλον, όπως και όλo και περισσότερων δεν θα είναι στην Ελλάδα. Έκανα τις επιλογές μου, χρόνια πριν. Ελπίζω να τα καταφέρω και να μείνω μακριά από αυτό το Τρελοκομείο.
Ντροπή !
Το δικό μου μέλλον, όπως και όλo και περισσότερων δεν θα είναι στην Ελλάδα. Έκανα τις επιλογές μου, χρόνια πριν. Ελπίζω να τα καταφέρω και να μείνω μακριά από αυτό το Τρελοκομείο.
