...και το κέφι συνεχίζεται με αμείωτη ένταση...
Ο Mozart ξεκίνησε τη σύνθεση του Requiem το 1791, κατά παραγγελία του κόμη Franz von Walsegg εις μνήμην του θανάτου της γυναίκας του δεύτερου. Η παραγγελία του κόμη ήταν ανώνυμη καθώς το είχε συνήθειο να εξαγοράζει μουσικά έργα και να τα παρουσιάζει σαν δικά του.
Το έργο δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί από τον Mozart, ο οποίος πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε μόλις το πρώτο μέρος του Requiem είχε ολοκληρωθεί πλήρως, ενώ ο Mozart είχε προλάβει να συνθέσει μόνο τα χορωδιακά μέχρι και το Confutatis. Την ολοκλήρωση του έργου ανέλαβε ο Franz Xaver Süssmayr το όποιο και παρέδωσε στον κόμη το 1792.
Το Requiem του Mozart θεωρείται το καλύτερο έργο πένθιμης θρησκευτικής μουσικής του δυτικού πολιτισμού.
Το Requiem όμως είναι σα μία από αυτές τις εκθέσεις που γράφαμε στο σχολείο και ήμαστε σίγουροι πως κάναμε καταπλητική δουλειά...μέχρι να λάβουμε την καταστροφική παρατήρηση : "Εκτός Θέματος".
Το Requiem είναι για μένα ένα τέτοιο αριστούργημα. Η μουσική του Mozart ελάχιστα μιλάει για το θάνατο (σε σχέση με άλλα Requiem όπως π.χ. αυτό του Verdi).
Ο Mozart ήταν ένα παιδί που ποτέ δε μεγάλωσε...και κανείς δεν μπορεί να περιμένει από ένα παιδί να μιλήσει για το Θάνατο.
Εδώ μία εξαιρετική εκτέλεση του Sir Colin Davis από το 1967
I. Introitus
II. Kyrie Eleison
III. Sequentia
Dies Irae
Tuba Mirum
Rex Tremendae Majestatis
Confutatis Maledictis
Lacrimosa
IV. Ofertorium
Domine Jesu Christe
Versus: Hostias et Preces
V. Sanctus
Sanctus Dominus Deus Sabaoth
Benedictus
VI. Agnus Dei
VII. Communio
Lux Aeterna
1 σχόλιο:
όλα είναι θέμα σύγκρισης. Σε σχέση με το υπόλοιπο έργο του, το Requiem ξεχωρίζει σαν requiem.
Ξενικός
Δημοσίευση σχολίου