Μια κακή μέρα για τη Δημοκρατία...

...Διότι αν θυμάσαι καλά, η Δημοκρατία ήταν εκείνη που έστειλε αυτή την εγκληματική οργάνωση (όπως όλα δείχνουν) στη βουλή.

Χθες δεν κέρδισε λοιπόν η Δημοκρατία...κέρδισε το Κράτος Δικαίου στην επιβολή του Νόμου. 

Wilhelm Furtwaengler 
(January 25, 1886 – November 30, 1954)
German conductor & composer

Είμαι χαρούμενος για πολλούς λόγους. 

Πρώτον γιατί οι άνθρωποι αυτοί δε διώκονται για τις πολιτικές τους απόψεις. Αλλοίμονο αν διώκονταν για τις ιδέες του όποιες και αν είναι αυτές. Μπορεί προσωπικά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να μου χαλάνε την αισθητική, αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα. Μπορεί και οι δικές μου απόψεις να χαλάνε την αισθητική κάποιων. Οι Χρυσαυγίτες διώκονται ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.

Δεύτερον, πολλά μπορεί να προσάψει κανείς σ' αυτό το έρμο το ελληνικό κράτος. Στο θεσμό της Δικαιοσύνης, σε ανώτατο επίπεδο, μπορεί μόνον να προσάψει καθυστερήσεις. Ούτε ανικανότητα, ούτε διαπλοκή ούτε διαφθορά. Η υπόθεση αυτή έχει αναληφθεί σε ανώτατο επίπεδο και συνεπώς οι κατηγορείες φαίνεται πως είναι δεμένες. Αλλοίμονο αν δεν είναι. Τις επόμενες μέρες θα μάθουμε και άλλα δευτερεύοντα αφού φαίνεται πως η ΕΥΠ τους παρακολουθούσε καιρό.

Τρίτο, ο τρόπος κατάρρευσης του μορφώματος αυτού. Οι Έλληνες πολίτες φαίνεται πως ήταν και παραμένουν παντελώς ανέτιμοι να αντιμετωπίσουν στη βάση επιχειρημάτων το φαινόμενο του Φασισμού. Φασισμός, εθνικισμός, ρατσισμός, (νεο)ναζισμός, λέξεις και ορισμοί που μπερδεύονται ο ένας με τον άλλο και δημιουργούν σύγχιση. Σύγχιση αναγκαία για να εκτραπεί οποιαδήποτε απόπειρα τεκμηριωμένης αντιπαράθεσης, σε ανερμάτιστη συνθηματολογία ένθεν κι ένθεν.

Δεν κάνουμε δουλειά έτσι. Ακριβώς διότι ο ουδέτερος που παρακολουθεί τη συζήτηση παραμένει το ίδιο μπερδεμένος και απελπισμένος. Αυτή είναι και η βασική αιτία της ανόδου των Άκρων.

Η μόνη σχέση που συνδέει την άνοδο των Άκρων με την οικονομική κρίση είναι η αδυναμία κατανόησης των αιτιών της κρίσης. Ο πολύς ο κόσμος, είτε δε θέλησε, είτε δεν προσπάθησε αρκετά, είτε δεν ενδιαφέρθηκε να κατανοήσει τα αίτια της οικονομικής κρίσης. Καμία από τις απαντήσεις που πήρε από το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν τον έπεισε. Ακριβώς γιατί καμία απάντηση δεν ήταν η σωστή. Και ως σωστή απάντηση εννοώ την απάντηση εκείνη η οποία ενπεριέχει και το δρόμο εξόδου από την κρίση, χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο.

Για παράδειγμα, καμία από τις απαντήσεις δεν ανέφερε ότι το Μνημόνιο δεν είναι η αιτία της κρίσης αλλά το αποτέλεσμα. Καμία από τις απαντήσεις δεν ανέφερε ότι αν κάποιος πρέπει να είναι υπόλογος αυτός είναι ο ίδιος ο Καραμανλής, βάσει των στοιχείων δανεισμού της ελληνικής οικονομίας την περιόδο διακυβέρνησής του. Καμία απάντηση δεν αναφέρει ότι η κατάρρευση είναι σοβιετικού τύπου και ότι ποτέ δε λειτούργησε η ελεύθερη αγορά έτσι όπως λειτουργεί στις χώρες που ευημερούν από αυτή.

Αυτός είναι ο ένας λόγος που ανέβηκε ο εθνικισμός....Λόγω σύγχισης, εννοιών, ορισμών, πρακτικών.... Η σύγχιση προκαλεί φόβο και ο φόβος θυμό και βία. Ο άλλος λόγος είναι η ανομία και αίσθημα φόβου που αυτή προκαλεί.

Η Δημοκρατία έχασε εχθές γιατί πάνω από όλα βρίσκεται ο Άνθρωπος και τα ατομικά του δικαιώματα. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να αποφασίσει τι θα κάνω εγώ στο σπίτι μου ή το κρεβάτι μου, τι θα κάνω με τα λεφτά που κερδίζω, ποιο Θεό θα πιστεύω...όσο πλεύρια ή μαζική και αν είναι. Όσο δεν παραβιάζω την ελευθερία του διπλανού μου θα κάνω ό,τι θέλω. Ο Νόμος είναι εκείνος που καθορίζει τι είναι η δική μου ελευθερία και τι είναι η ελευθερία του διπλανού μου και όσο θέλω να έχω διπλανό είμαι υποχρεωμένος να υπακούω στο Νόμο ακόμα και αν κάποιες φορές ο Νόμος είναι άδικος. Θα τον υπακούω μέχρι να τον αλλάξω. Αυτό μας ξεχωρίζει από τη Ζούγκλα.

Η δυνατότητα που έχουμε όχι μόνο να συνυπάρχουμε, παρά τη διαφορετικότητά μας, αλλά κυρίως να μετατρέπουμε τη διαφορετικότητα αυτή σε πηγή προόδου και ευημερίας προς όλους, εν γένει, τους πολίτες της κοινωνίας. Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχουμε μία τέτοια δημιουργική ισορροπία είναι η αποτροπή και απομόνωση της Βίας.

Το τι ορίζουμε ως Βία είναι μεγάλη κουβέντα και δε θα γίνει εδώ. Θα περιοριστώ μόνο στη Βία των Άκρων και συγκεκριμένα στη Βία του μαύρου Άκρου, του Ρατσιστικού.

Διότι αυτό ακριβώς είναι που αδυνατεί να κατανοήσει ο Ρατσιστής. Ο Ρατσιστής "φοβάται" τη διαφορετικότητα διότι πιστεύει πως η διαφορετικότητα είναι η πηγή παρακμής μίας κοινωνίας στα πλαίσια της Φυλής.

Ο Ρατσιστής δικαιολογεί τη Βία στην εξής λογικοφανή ιδέα:

Αν οι άνθρωποι χωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους βάσει των φυλετικών τους χαρακτηριστικών, δηλαδή βάσει των πληροφοριών που βρίσκονται στο DNA τους, τότε τίποτε δεν μπορεί να τους σώσει από τη μοίρα τους. Όλοι τους η Ζωή δε θα είναι το σύνολο των αποφάσεων που παίρνουν με τη δυνατότητά του να σκέπτονται ορθολογικά ή την ελεύθερη βούλησή τους. Η Ζωή τους είναι προκαθορισμένη κατά κύριο λόγο από το DNA τους. Είναι ανώτερες ή κατώτερες μορφές Ζωής και έτσι ακριβώς είναι καταδικασμένοι να ζουν. Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένας λόγος για συζήτηση και διάλογο. Δεν υπάρχει τίποτε που να αντιλαμβάνονται τα κατώτερα όντα σε σχέση με τα ανώτερα....τίποτε πέραν της βίας. Η Βία είναι εκείνη που θα ορίσει ποια φυλή είναι ανώτερη και ποια όχι. Η αρχέγονη Βία είναι το μέσο συνενόησης που απαντά στο εξίσου αρχέγονο DNA. 

Έτσι ακριβώς δικαιολογείται η Βία και η χρήση της για τον Ρατσιστή και είτε το πιστεύεις είτε όχι αυτές οι απόψεις παίρνονταν πολύ στα σοβαρά την εποχή του μεσοπολέμου, δίνοντας βήμα σε παραεπιστημονικές μελέτες Ευγονικής κλπ κλπ.... 

Είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος ο Χίτλερ ενώ αρχικά πίστευε στην ανωτερότητα του Γερμανικού έθνους, κατά την επέλαση του Κόκκινου Στρατού πείστηκε πως τελικά οι Ρώσοι είναι οι ανώτεροι και πως το Γερμανικό έθνος έπρεπε να αφανιστεί.

Σήμερα οι απόψεις αυτές διακινούνται από περιθωριακά μέλη της κοινωνίας των πολιτών. Άτομα που φέρουν τις ίδιες αναπηρίες και αναμένουν μία κοινωνική κρίση ως αφορμή για να διασπείρουν τις απόψεις αυτές σε ευρύτερες ομάδες, τη στιγμή ακριβώς δηλαδή που βάλλεται η ορθολογική κρίση των ανθρώπων από το συναίσθημα του φόβου και της ανασφάλειας. Τηρουμένων των αναλογιών, όπως οι καταλήψεις γίνονται από τους χειρότερους μαθητές που βλέπουν την αναμπουμπούλα αυτή ως ευκαιρία για να βγουν από το περιθώριο, έτσι και οι περιθωριακοί εντάσονται σε τέτοιες ομάδες. Έχουν την ανάγκη να αποκτήσουν κάποια ταυτότητα και έναν εγωισμό και να νιώσουν πως γίνονται αποδεκτοί και πως υπηρετούν έναν ανώτερο σκοπό. Ένα σκοπό αρκετά μεγάλο ώστε να μπορούν να κρύψουν κάτω από αυτόν τη μεγάλη αναπηρία τους για την οποία ντρέπονται κάθε ώρα και στιγμή. Θα δούμε ποια είναι αυτή η αναπηρία....

Σήμερα γνωρίζουμε πως όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Η επιστήμη έχει δώσει απαντήσεις ξεκάθαρες. Η Βιολογία ξεκαθαρίζει πως οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι αλλά αυτό ουδεμία σχέση έχει με το DNA τους ή τα φυλετικά τους χαρακτηριστικά. Η κοινωνιολογία, ψυχολογία, ψυχιατρική έχει προσδιορίσει πλήρως τα αίτια της ρατσιστικής συμπεριφοράς των ανθρώπων και του φόβου σε οτιδήποτε το διαφορετικό. Πολλά μπορούμε να μάθουμε για τα σεξουαλικά προβλήματα των ανθρώπων αυτών από τον Ράιχ, στο βιβλίο του "Η μαζική ψυχολογία του φασισμού" ή για τη σχέση Ρατσιμού και (αρνητικής) ελευθερίας στη Γερμανία του μεσοπολέμου, στο βιβλίο του Φρομ "Ο Φόβος απέναντι στην Ελευθερία".

Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν ειπώθηκε στο δημόσιο διάλογο για τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Μόνο οι φούρνοι μικροεβραίων, το ολοκαύτωμα και ο Χίτλερ. Άρες μάρες κουκουνάρες δηλαδή...Τι σχέση έχει ο κάθε Κασιδιάρης με αυτά; Καμία! Και αυτό είναι προφανές στα μάτια του ανυποψίαστου, του αμόρφωτου, του κακομοίρη...του μεταπολιτευτικού "μη προνομιούχου". Η κατηγορία "ναζιστές" υπήρξε βούτυρο στο ψωμί του μορφώματος αυτού που μας απασχόλησε όλο αυτό το διάστημα.

Μη νομίσεις ότι θα φύγει. Εδώ θα είναι και τώρα και πάντα, όσο εμείς δεν αλλάζουμε νοοτροπία και δεν καταλαβαίνουμε ούτε πως η Βία φέρνει πάντα Βία και πως τίποτε το θετικό δεν μπορούμε ποτέ να περιμένουμε από τα άκρα, μαύρα ή κόκκινα. 

Σήμερα μιλήσαμε για το μαύρο Άκρο...το κόκκινο Άκρο θα το αναλύσουμε άλλη φορά. Διότι η θεωρία των δύο άκρων είναι σωστή και χρήσιμη αν τοποθετηθεί σε σωστή βάση. Όλα άλλωστε είναι θέμα ορισμών και εμείς ενδιαφερόμαστε στους ορισμούς που μπορούν να περιγράψουν τα φαινόμενα που παρατηρούμε με το βέλτιστο τρόπο.

Ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο για το τέλος.

Είμαστε στo Βερολίνο στα 1942. 19 Απριλίου και προς τιμήν των γενεθλίων του Χίτλερ (αλλά εν τι απουσία του) η Φιλαρμονική του Βερολίνου εκτελεί την Ένατη Συμφωνία του Μπετόβεν, παρουσία σύσωμης της ηγεσίας του κόμματος (στο βίντεο διακρίνονται οι Χίμλερ, Γκέμπελς).

Την ορχήστρα διευθύνει ο Wilhelm Furtwaengler. Εξαιρετικός μαέστρος και συνθέτης, γνωστός για τις αντιναζιστικές του θέσεις. Το βίντεο είναι 4.41 λεπτά και τραβηγμένο μάλλον για τα επίκαιρα της εποχής.

Απλά συγκλονιστικό.

Οι ήχοι της συμπαντικής Ένατης Συμφωνίας μαζί με τα νεκρωμένα πρόσωπα των Γερμανών Ναζί να υπομένουν πολιτισμένα τη φράση " Όλοι οι Άνθρωποι γίνονται αδέρφια" του Σίλερ, δίπλα στο ναζιστικό έμβλημα.

Τέτοια ανωμαλία...τέτοια διαστροφή...μόνο η ναζιστική πειθαρχία την έσωζε...Δες τα τόσο ανέκφραστα βλέματά τους... Λες και νόμισαν πως αρκούσαν οι χρυσοποίκιλτες στολές τους και τα παράσημα για κρύψουν την ανικανότητά τους να αντιληφθούν το, απλούστατο μα ακατανίκητο, οικουμενικό μήνυμα της Συμφωνίας του Μπετόβεν.

Όμως τα πρόσωπα δε φορούν στολές. Βλέμματα νάνων ξεχιλίζουν ανικανότητα. Ακόμα και μετά το τέλος της παράστασης αδυνατούν να χαμογελάσουν.  Μονο ο Χίμλερ φαίνεται να χαμογελά περισσότερο ως καθήκον αφού εκπροσωπούσε μάλλον το Χίτλερ. Κατά τα άλλα χειροκροτήματα στρατιωτικά καταδεικνύουν πλήρως την αναπηρία αυτών των ανθρώπων να είναι άνθρωποι.

Αυτό ήθελε να δείξει ο Furtwaengler με την κίνησή του να σκουπίσει το χέρι του αμέσως μετά τη χειραψία του με τον Χίμλερ. Τι μπορούσε να φοβηθεί άλλωστε; Οι μόνοι τρομοκρατημένοι εκεί μέσα ήταν οι ίδιοι οι τρομοκράτες...