Ανάσταση

Γεια σου μωρό μου....Σου έλειψα; Εσύ καθόλου....

Σήμερα θα γράψω ένα διαφορετικό κείμενο. Διαφορετικές σκέψεις απέναντι σε όσα συμβαίνουν στο γαλατικό χωριό που αντιστέκεται ακόμα και για πάντα στη Λογική.

Πρέπει να παραδεχτούμε πως η κοινωνική υποκρισία βρίσκεται σε έξαρση μετά από τέτοιου είδους θανάτους.....Αυτοκτόνησε στην Πλατεία Συντάγματος...και επιστρατεύθηκαν πάλι άπαντες, από όλες τις πλευρές για να αναλύσουν τα αίτια και τις αφορμές. Εκραγήκαμε με το μικρό Γρηγορόπουλο αλλά περάσαμε στο ντούκου τα Αφγανάκια που σκοτώθηκαν από βόμβα στα σκουπίδια. Αναλωνόμαστε σε ψυχοκοινωνικοπολιτικομνημονιακές αναλύσεις για το θάνατο του συνταξιούχου, όταν ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν για τους νεκρούς της Marfin. Το internet γέμισε πάλι κείμενα με όλες τις απόψεις. Απόψεις από τις πλέον ακραίες έως τις πλέον μετριοπαθείς. Διαλέγεις και παίρνεις...Ό,τι σου "κλείνει" το παζλ που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου ώστε να κορέσεις τη δίψα της ματαιοδοξίας σου. Έχεις δίκιο....μην ανησυχείς....Ψάξε λίγο και θα βρεις την άποψη που σε δικαιώνει....Άλλωστε γι' αυτό τραβάμε όλοι τα βυζιά μας όλα αυτά τα χρόνια....Για να έχεις εσύ δίκιο...

Ποιος είσαι εσύ; 

Εσύ...Εγώ...Όλοι μας...

Να λοιπόν κάτι που έχουμε κοινό. Έχουμε όλοι δίκιο...Και σοβαρολογώ σε αυτό που λέω.

Σε αυτήν την ανάρτηση θα μιλήσουμε όχι γι' αυτά που μας χωρίζουν αλλά γι' αυτά που μας ενώνουν...Μία ολόκληρη Μεταπολίτευση διαφωνούμε, ειδικά τώρα τα τελευταία χρόνια είμαστε όλοι στα κάγκελα και....διαφωνούμε. Τα αποτελέσματα, γνωστά. Υπάρχουν άραγε πράγματα που να ενώνουν αυτόν τον λαό;  Και όμως θα εκπλαγείς από το πόσα πολλά είναι αυτά.

Είμαστε σε οριακό σημείο. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζονται πλέον αρκετοί πολίτες στην Ελλάδα που πιστεύουν σταθερά ως κάποια προοπτική τη Χρυσή Αυγή. Η πρώτη υπόθεση εργασίας που κάνω είναι πως δεν πρόκειται για εσφαλμένο μέγεθος. Επίσης υποθέτω πως δεν αποτελεί κύρια αιτία το πρόβλημα των μεταναστών. Άρα τι είναι αυτό το φαινόμενο; Υπάρχει μία σταθερή κρίσιμη μάζα ανθρώπων οι οποίοι δεν πιστεύουν πλέον στη δημοκρατική διαδικασία. Είναι αυτοί ακριβώς οι πολίτες. Δεν πιστεύω πως μπορούν να το εκφράσουν με λόγια και επιχειρήματα. Άλλωστε τη Χρυσή Αυγή υποστηρίζουν. Όμως αυτό που με ενδιαφέρει είναι να ελέγξω την ερμηνεία τους αυτή. Ισχύει αυτός ο ισχυρισμός; Υπάρχουν πλέον άνθρωποι που πιστεύουν πως η κάθαρση θα έρθει μέσω τέτοιου είδους δυνάμεων; Όλα είναι πιθανά.

Αυτό με ενδιαφέρει πολύ. Με έκανε να σκεφτώ διαφορετικά. Ξεκινάμε από απλές σκέψεις:

Έχουμε όλοι δίκιο. Ναι. Έχουμε όλοι δίκιο.

Κατ' αρχάς όλοι μας συμφωνούμε πως το πρόβλημα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αφορά σχεδόν όλο τον πλανήτη. Στην ΕΕ έριξε δύο πρωθυπουργούς, στην Ελλάδα δε, διέλυσε όλο το πολιτικό μας σύστημα - πέρα από το κοινωνικό. Συνεπώς λύσεις εύκολες δεν υπάρχουν.

Τώρα, οι μισοί από μας μπορούμε να σκεφτόμαστε ότι η κρίση είναι εγχώρια. Ενδείξεις και αποδείξεις ουκ ολίγες. Οι άλλοι μισοί πως η κρίση ήρθε απ' έξω. Και αυτό σωστό. Η κρίση ξεκίνησε όταν έσκασαν τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ . Άλλωστε η Ελλάδα αποτελεί άλλωστε μόνο το 2% της ευρωζώνης. Υπήρξαμε μία αδύναμη χώρα που πληρώνουμε δεκαετίες μίας ψευδεπίγραφης ευρωπαϊκής σύγκλισης και μίας νομισματικής ένωσης με εγγενείς σχεδιαστικές ανισότητες.

Δε θα αναλωθώ σε άλλα παραδείγματα. Όλα τα παραδείγματα μπορούν να αναλυθούν αναλόγως. Θέλω να πως πως ο καθένας μας έχει μία άποψη για το πρόβλημα. Φωτίζει με το δίκο του μυαλό, τη δική του γνώση, τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του - μοναδικά- βιώματα, ένα μέρος της αλήθειας του προβλήματος. Συνεπώς κανείς από μας δε μπορεί να λέει ψέμματα. Απλά λέει τη μισή αλήθεια. Αυτό δεν είναι κακό. Είναι αυτό που είναι. Αυτό ήταν πάντα!

Καλά μέχρι εδώ; Καλά!

Το πρόβλημα προκύπτει όταν βγάζουμε έξω τις απόψεις μας και τις μετράμε. Εκεί για κάποιο λόγο, όλοι έχουμε δίκιο για εμάς και όλοι έχουμε άδικο για τους άλλους. Όλοι είμαστε καλοί και λογικοί και δίκαιοι για τις δικές μας απόψεις και όλοι είμαστε αφελείς, ηλίθιοι, κλέφτες και απατεώνες για τους υπόλοιπους.

Αυτό συμβαίνει γιατί αφ' ενός είμαστε ανώριμοι αφ' ετέρου στη σφαίρα της Φιλοσοφίας είναι απείρως πιο ελκυστική η ιδέα της Μίας και Μοναδικής Αλήθειας του προβλήματος και της μίας και μοναδικής λύσης του.

Μέχρι που τελικά αντιληφθήκαε πως το Φως έχει και κυματική και σωματιδιακή φύση...Σε ρούμπωσα;

Εν πάσει περιπτώσει συμφωνούμε πως αυτή η νοοτροπία της ακατάσχετης διχόνοιας είναι ένας βασικός λόγος που φτάσαμε μέχρι εδώ.

Όλοι έχουμε κάποιο δίκιο και όλοι συμφωνούμε πως όλοι θέλουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το καλό της πατρίδας μας. Σε αυτό το σημείο αλλάζουμε τρόπο σκέψης. Αναλαμβάνουμε ο καθένας με το δικό του τρόπο και τις δυνάμεις τους, την ευθύνη της ανοικοδόμησης της χώρας.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και επηρεάζουμε τις εξελίξεις στο βαθμό των δυνατοτήτων μας και όχι παραπάνω. Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής πρέπει να μας κάνει να ενωθούμε όσοι αγαπάμε αυτή τη χώρα και πιστεύουμε στη Δημοκρατία και στα αγαθά που μας έχει προσφέρει.

Αυτό το πλαίσιο σκέψεων θα μπορούσε να εφαρμοστεί από τα πολιτικά κόμματα που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές.

Η ανάγκη για κυβέρνηση εθνικής ενότητας από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα είναι παραπάνω από επιτακτική. Οι πολίτες πρέπει να απαιτήσουν από όλα τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας να συμφωνήσουνπροεκλογικά και να εγγυηθούν ένα minimum πλαίσιο συνεργασίας την επομένη των εκλογών.

Νομίζεις πως η πρόταση είναι ουτοπική; Όχι.

Είναι η ώρα των μεγάλων ευθυνών και αν πιστεύεις π.χ. πως τα λεγόμενα "μικρά κόμματα" δεν έχουν ευθύνες κάνεις λάθος. Έχουν ευθύνη που τόσα χρόνια δεν ανέλαβαν καμία απολύτως ευθύνη. Έχουν ευθύνη που μοιράζονταν τα έδρανα με αποδεδειγμένα κλέφτες πολιτικούς που ακόμα κυκλοφορούν ανενόχλητοι. Έχουν ευθύνη στη συνδιαμόρφωση της κρίσης. Έχουν ευθύνη να μας βγάλουν από εκεί.

Γιατί, για παράδειγμα, το ΚΚΕ δεν το ψηφίζει ο κόσμος επειδή η Αλέκα είναι μία κούκλα, αλλά γιατί πιστεύει στις ιδέες και το όραμά του. Εγώ τα θεωρώ όλα αυτά μπαρούφες όμως αυτή είναι η δίκη μου άποψη. Υπάρχει πολύς κόσμος που καλώς ή κακώς εκεί πιστεύει. Επίσης καλώς ή κακώς σε αυτή την εποχή μόνο το 8% με 10% πιστεύει σε αυτά. Η νέα ανάγνωση μας εξηγεί πως αυτοί οι πολίτες επιθυμούν στην χάραξη του 8 με 10% της κυβερνητικής πολιτικής από το ΚΚΕ. Αυτήν την ανάγνωση πρέπει να καταλάβει το ΚΚΕ. Δεν προδίδει κανένα λάβαρο και κανένα σφυροδρέπανο όταν στηρίξει μία νέα κυβέρνηση, αφού δεν έχει την αποδοχή των πολιτών στις απόψεις του. Ας κρατήσει τις απόψεις του λοιπόν και ας συνδιαμορφώσει με το δικό του τρόπο τη νέα Ελλάδα στο βαθμό που το ψηφίζουν οι πολίτες. Αυτό πρέπει να το κάνουν όλα τα κόμματα. Το καθένα με τον ίδιο τρόπο.

Ένα τέτοιο υποθετικό σενάριο, προγραματικής συνεργασίας όλων των κομμάτων για 2-3 χρόνια ή μία θητεία, έχει άμεσα και αλυσιδωτά θετικά αποτελέσματα. Πρώτον, διώχνει οριστικά τον εφιάλτη ακυβερνησίας αφού όλοι θα ξέρουν πως το επόμενο πρωί θα έχουμε την πλέον ισχυρή κυβέρνηση από την ίδρυσή μας. Κατά συνέπεια ο πολίτης θα μπορέσει να ηρεμήσει (!) και να σκεφτεί τι μέλλον θέλει γι αυτόν και τα παιδιά του και να ψηφίσει για πρώτη φορά, κατά συνείδηση αυτούς που θεωρεί καλύτερους. Συνέπεια αυτόυ θα είναι να ξεκινήσει η αργή αλλά σίγουρη αποκατάσταση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικούς σε μία βάση ευθύνης. Αυτήν την εμπιστοσύνη την έχει ανάγκη ο τόπος για όλα τα επόμενα δύσκολα βήματα.

Μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας από όλα τα κόμματα θα έχει τη δύναμη να προβεί σε όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος. Αν ξεκολήσουμε λίγο το μυαλό μας θα δούμε πως υπάρχουν πολλά σημεία σύγκλισης όλων των κομμάτων και μπορούν να διαμορφωθούν τα πλαίσια στα οποία το κάθε κόμμα ανάλογα με τη δύναμη που του δίνει ο κόσμος γίνεται συνδιαμορφωτής ενός νέο Συντάγματος, νέων νόμων πλαισίων, νέων θεσμών που θα μας δώσουν ώθηση όχι μόνο να ξεκινήσουμε από την αρχή αλλά να απογειωθούμε.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως μία τέτοια κυβέρνηση όχι μόνο θα κάνει την καλύτερη εντύπωση στην Ευρώπη αλλά θα τρομοκρατήσει όσους Ευρωπαίους ηγέτες θέλουν να χαράξουν πολιτικές ποντάροντας στον ελληνικό διχασμό. Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε μία βαριά βιομηχανία ούτε ένα λαό 57 εκατομυρίων όπως οι Ιταλοί. Γι' αυτό χρειάζεται μία κυβέρνηση εθνικής ομοψυχίας με βέλτιστα διαπραγματευτικά χαρτιά. Θα γνωρίζουν λοιπόν οι εταίροι μας πως δε θα συνομιλούν με ένα ΓΑΠ που ξεκίνησε από το 45% του εκλογικού σώματος και έφυγε νύχτα, αλλά με όλους του Έλληνες. Μην ξεχνάς πως η πολυπλοκότητα του προβλήματος επιβάλει τέτοιου είδους στρατηγικές.

Το καλύτερο από όλα είναι πως και τα ίδια τα κόμματα τα συμφέρει μία τέτοια προοπτική. Το σενάριο της Χρυσής Αυγής είναι στο τραπέζι και η τυχόν εφαρμογή θα τους συνθλίψει. Το τέλος τους δε θα είναι απλά φυσικό...θα είναι το τέλος μίας χώρας για πολλές γενιές.

Με ένα τρόπο, η πρότασή μου αντικατοπτρίζει αυτό που θέλουν να πουν οι υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής. Την ανάγκη υπέρβασης της υπάρχουσας Δημοκρατίας, αλλά με τρόπο και πλαίσια δημοκρατικά. Άλλωστε μία τέτοια κυβέρνηση παραβιάζει θεσμούς όπως αυτόν της αντιπολίτευσης όμως οι καταστάσεις είναι τόσο οριακές που τέτοιου είδους θέματα είναι από τεχνικά έως ασήμαντα.

Θα μου πεις: "Μα με αυτούς τους πολιτικούς;" 

Ναι, με αυτούς! Αυτούς έχουμε. Τι να κάνουμε; Δεν είναι ούτε οι καλύτεροι ούτε οι ηθικότεροι. Όπως δεν είναι κανένας μας. Καθρέφτης μας είναι οι πολιτικοί και κάποτε πρέπει να βρούμε το θάρρος τον κοιτάξουμε. Όπως άλλωστε δεν δίωχνεις από την ταβέρνα σου τον τζαμπατζή, αλλά τον βάζεις και πλένει πιάτα, έτσι και εμείς θα τους καταδικάσουμε να λύσουν όλοι μαζί τη μεγαλύτερη κρίση της χώρας μετά την Κατοχή. Άλλωστε για οικουμενική κυβέρνηση μίλησα - όχι για την κολυμβήθρα του Συλωάμ.

Και με το παιδικό αυτό επιχείρημα κλείνω την ανάρτηση. Τα παραπάνω αποτελούν αναγκαία και όχι ικανή συνθήκη επίλυσης της κρίσης.

Σκέψου...ημαστε πολίτες μίας χώρας που πριν 3 χρόνια την απασχολούσε ο Ζαχόπουλος και το εξώγαμο του Πασχάλη. Τα τελευταία χρόνια κληθήκαμε όλοι να ωριμάσουμε σχεδόν 2 αιώνες. Πιστεύω πως έχουμε καταφέρει πολλά μέσα μας. Έχουμε αντιμετωπίσει μεγάλο μέρος του Εχθρού...του κακού μας του εαυτού.

Συμφωνούμε πως είμαστε ως πολίτες, μέρος αυτής της κοινωνίας. Δεν είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε ίσοι. Δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα ούτε τις ίδιες υποχρεώσεις. Δεν φταίμε όλοι το ίδιο αλλά ο καθένας φταίει σε κάποιο επίπεδο. Κυρίως, δε βιώνουμε την κρίση όλοι με τον ίδιο τρόπο. Όμως είμαστε ισότιμοι και εξ ίσου σημαντικοί. Διαθέτουμε όλοι την ίδια αγάπη για την Πατρίδα μας. Η Πατρίδα μας βρίσκεται σε πόλεμο σε δύο μέτωπα: Ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που φορτώνει την κρίση του στα πιο αδύναμα κράτη και ένα κοινωνικό σύστημα που μεταβιβάζει την κρίση στους πιο αδύναμους πολίτες του. Συμφωνούμε πως μας ενώνουν πολλά.

Συμφωνούμε να ηρεμήσουμε ώστε να επικρατήσει η σύνεση, η κατανόηση, η αλληλεγγύη, η καλοπροαίρετη διαφωνία, η συλλογική σκέψη και τελικά η συμφωνία για μία πραγματική Ανάσταση.