Γεια σου,
Έχω χαθεί από τη σφαίρα γιατί δεν έχω καθόλου χρόνο αλλά ούτε και πολύ διάθεση. Άλλωστε οι περισσότεροι μπλογκοσφαιρικοί φίλοι μου έχουν ήδη "αποχωρήσει" από τα blogs. Μείναμε κάτι αμετανόητοι...που γεράσαμε και μυαλό δε βάλαμε.
Θα ήθελα να μιλήσω για το δημοψήφισμα που πήγε να γίνει και δεν έγινε. Να πω δυο λόγια, τώρα που κόπασε η "καταιγίδα". Όπως ίσως να γνωρίζεις ήμουν και είμαι υπέρ του ΓΑΠ, για λόγους αρκετούς που δεν είναι της παρούσης να αναλύσω.
Η πρόταση για δημοψήφισμα του Γιώργου ήταν η πιο σωστή, πιο έξυπνη, πιο δίκαιη και πιο ουσιώδης πολιτική κίνηση που είχε γίνει εδώ και χρόνια σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
1. Σωστή.
Είναι προφανές πως καμία Κυβέρνηση δε θα είχε τη δημοκρατική νομιμοποίηση να υπογράψει μία τέτοια συμφωνία. Η συμφωνία που επετεύχθει αν εφαρμοστεί θα έχει ορίζοντα 10ετίας. Αλήθεια ποια Βουλή θα μπορούσε να την επικυρώσει; Όσα ελέχθησαν περί αντι-συνταγματικότητας Δημοψηφίσματος για δημοσιονομικά θέματα είναι αηδίες. Το δημοψήφισμα θα ήταν επί της ουσίας, αν θέλουμε ή δε θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ και στην Ε.Ε. Και αυτό θα ήταν σωστό να γίνει.
2. Έξυπνη.
Ο Γιώργος δεν είναι βλάκας. Σίγουρα δεν είναι ένας βλάκας όπως τον παρουσιάζουν τα ΜΜΕ ή όπως αρέσκεται να πιστεύει γι αυτόν ο μέσος έλληναρας για να κρύψει τη δική του χρεωκοπημένη ευφυία. Η κίνηση για δημοψήφισμα ήταν εκπληκτικά έξυπνη. Καλώς ή κακώς η κεντρική επιλογή της κυβέρνησης (όπως και κομμάτων της αντιπολίτευσης) ήταν η παραμονή στο ευρώ. Δεν μπορούσε μία κυβέρνηση μονοκομματική να συνεχίσει να τραβάει το κουπί αυτό που στόχο είχε μία υπόθεση εθνική, και να έχει εκ του ασφαλούς μία αντιπολιτευτική τακτική τόσο χαμηλού μικροκομματικού επιπέδου. Είναι προφανές πως το μόνο πράγμα που έκανε ο Σαμαράς όλους αυτούς τους μήνες είναι να βλέπει το ΠαΣοΚ να καταρρέει και τη χώρα να παραμένει στο ευρώ προσπαθώντας να αντιμετοπίσει μία κρίση στην οποία βρέθηκε με κύρια ευθύνη αυτή του Καταλληλότερου. Το πολιτικό σύστημα όφειλε να σταθεί στο ύψος του και αυτό εν μέρει επετεύχθει.
3. Δίκαιη.
Το Δημοψήφισμα είναι δίκαιο. Έπρεπε να γίνει. Είναι μία πράξη ύψιστης δημοκρατικής έκφρασης ενός κυρίαρχου λαού. Απάντηση στους επικριτές του, οι οποίοι δηλώνουν πως ο λαός θα έδινε μία θυμωμένη - άρα λάθος- απάντηση έχω να πως, μάλλον νομίζουν πως έχουν να κάνουν με ηλίθιους πολίτες.
Διότι αν σου κάνω εγώ μία ερώτηση , την κρισιμότητα της οποίας γνωρίζεις, έχεις χρόνο να κάτσεις να σκεφτείς και να πάρεις μία απόφαση και τότε εσύ πας καυλωμένος στην κάλπη μόνο και μόνο για να με τιμωρήσεις, τότε είσαι ηλίθιος και καλά παθαίνεις αυτά που παθαίνεις.
Όμως δεν πιστεύω πως οι πολίτες είναι ηλίθιοι. Θα δώσουν μία υπεύθυνη απάντηση. Θα συνέλθουν, θα ξεθυμώσουν, θα σκεφθούν ορθολογικά και θα αποφασίσουν. Αυτοί είναι η υποχρέωσή τους άλλωστε!
Πρόσεξε! Δε μίλησα για σωστή ή λάθος απόφαση. Μίλησα για υπεύθυνη ! Απόφαση, δηλαδή, της οποίας θα είναι έτοιμοι να δεχθούν τις όποιες συνέπειες. Απλούστατα γιατί, αυτοί, όλοι εμείς, θα ζήσουμε με τις αποφάσεις μας.
Αυτό είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Και αυτό είναι το πραγματικό νόημα του Κυρίαρχου Λαού. Να κληθούμε για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην ιστορία μας να ψηφίσουμε όχι με το κριτήριο μπλε ή πράσινο ή κόκκινο...όχι με κριτήριο τσιτάτα και αφίσες που μας πάνε, ιδεολογίες που μας ερεθίζουν, ή το αυριανό γλείψιμο - βουλευτή για ένα διορισμό ή ένα ρουσφέτι. ΤΟ διακύβευμα είναι η χώρα μας 30 χρόνια μετά! Ο πραγματικά κυρίαρχος λαός δεν πουλάει τη ψήφο του. Ο κυρίαρχος λαός δεν είναι πελάτης. ( Ας μην κόπτεσαι λοιπόν για την κατοχή που ζεις τώρα! Μία ολόκληρη Μεταπολίτευση αυτό ήσουν: πελάτης!)
Προσωπικά πιστεύω πως ένα πιθανό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα ήταν η απόλυτη καταστροφή για τη χώρα μου. Γι αυτό διαθέτω ένα σύνολο επιχειρημάτων τα εκθέτω όποτε έχω διάθεση για κουβέντα. Στην τελική ανάλυση όμως ΔΕΝ έχει σημασία τι πιστεύω εγώ ως σωστό, δεν έχει σημασία τι πιστεύει ο μέγας νομπελίστας οικονομολόγος. Σημασία έχει τι θέλει να αποφασίσει αυτός ο οποίος ζει με τις συνέπειες των σεναρίων που προτείνονται. Αυτό το χάσμα μεταξύ τεχνοκρατών και πολιτών έρχεται να καλύψει η Δημοκρατία και οι (θεωρητικά) εκλεγμένοι εκπρόσωποί της. Εκεί οφείλουν οι τεχνοκράτες να εξηγήσουν και οι πολίτες να καταλάβουν. Όσο μπορούν, όπως μπορούν! Αλλά αυτή είναι η υποχρέωσή μας, αν θέλουμε να λεγόμαστε κυρίαρχοι!
4. Ουσιώδης.
Η πραγματική όμως ουσία της πρότασης φάνηκε από την εξέλιξη που είχε αυτή. Φάνηκε από όσους όρμησαν αμέσως να την καταπνίξουν. Λυσάξανε τα ντόπια και ξένα κέντρα αποφάσεων μαζί με τα τσιράκια τους. Ούρλιαζε την επόμενη μέρα ο γίγαντας Μίμης και ανέβαζε στο blog του παρεμβάσεις του στα ραδιόφωνα, να φύγει ο Γιώργος άμεσα από την κυβέρνηση και από το ΠαΣοΚ (!) - για να τα εξαφανίσει λίγες ώρες μετά. Ούρλιαζε ο Πρετεντέρης για το διασυρμό της χώρας μας...την κατάθλιψη της Μέρκελ, τα κλάμματα του Σαρκοζί, τη μελαγχολία του Μπαρόζο...Ξεκολώθηκαν όλοι να σε πείσουν για το πόσο ανισόροπος και επικύνδινος είναι ο ΓΑΠ. Πρώτοι από όλους οι ίδιοι οι βουλευτές του και μαζί τους το συνολικό πολιτικό κατεστημένο. Όλα τα κόμματα της Βουλής !
Τόσο τραγικό;
Δεν τους ενδιέφερε να σου αλλάξουν τη γνώμη και να σε βάλουν να ψηφίσεις αυτό που θέλουν. Ίσως να φοβήθηκαν ότι δε θα το έκανες, όμως μάλλον δεν τους ενδιέφερε αυτό!
Μα έπρεπε να το είχες ήδη καταλάβει.
Η θέση σου δεν είναι πλέον ούτε καν να παραπλανιέσαι!
Στη Νέα Εποχή είσαι τόσο κυρίαρχη όσο σε θέλουνε να είσαι...Εδώ ζεις...Εδώ...Στον κόσμο που ο Μίμης είναι στοχαστής....η Λιάνα πολιτικός....ο Πρετεντέρης δημοσιογράφος....ο Λαζόπουλος σατυρικός συγγραφέας...
Εδώ ζεις....στην Ευρώπη που μπορεί να την κάνει άνω κάτω, ένας οίκος αξιολόγησης ή ένας βιετναμέζος αντι-καγκελάριος, εκπρόσωπος κόμματος με 3% στην κοινωνία, όταν γράφει ένα άρθρο στην Wall Street Journal...
Αλλά δε μπορείς να την κάνεις εσύ, που ζεις τις συνέπειες των πολιτικών που αποφασίζονται. Δεν τους νοιάζει η γνώμη σου, μωρό μου....
Για σένα έμειναν μία πορεία, ένα μάρμαρμο, μία μούτζα, ένας Λουκάνικος... Και πολλά σου είναι!
