Γεια σου Μωρό μου ατίθασο !Και λέω ατίθασο γιατί πιστεύω πραγματικά ότι για να συνεχίζεις να με διαβάζεις πρέπει να έχεις μέσα σου το ένστικτο της ανυποταξίας.
Με έχεις χάσει τον τελευταίο καιρό από αναρτήσεις γιατί τρέχω και δε φτάνω. Μαθήματα και έρευνα. Αλλά εντάξει θα την παλέψουμε μέχρι 1η Ιουνίου. Μετά θα μείνω μόνος και θα διαβάζω μέχρι τον Αύγουστο. Το πιστεύεις ; Όλη η Ελλάδα στα μπάνια (ναι ναι και η fairy ) κι εγώ εδώ. Αμοναχός να βλέπω Family Guy και να αποδεικνύω ξανά και ξανά όλα τα θεωρήματα του Poincare-Bendixson για διαφορικές εξισώσεις στο επίπεδο. Εντάξει δεν έχω παράπονο. Καλά θα περάσω. Αλλά θα είμαι μόνος χωρίς το ταίρι μου. Αυτό θα μου στοιχίσει πάρα πολύ.
Όλη αυτή τη βδομάδα γράφω Review Paper για εργασίες και έρευνα. Θέλω να γράψω κ εδώ ένα Review Paper στο blog αυτό που απομακρύνεται από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση της χώρας, αλλά πάντα παραμένει δεμένο με αυτή.
Σήμερα θα μιλήσουμε για μουσική. Όπως ίσως να έχεις καταλάβει εδώ και μήνες ακούω συνεχώς όλες τις όπερες του Mozart. Δεν μπορώ με τίποτα να τις ξεπεράσω. Όμως σήμερα θέλω να σου μιλήσω για την Ελληνική Μουσική. Ένα review paper πάνω στην Ελληνική μουσική σκηνή και πως μπλέχτηκα εγώ με αυτήν.
--------------------------------------
Η πρώτη σοβαρή επαφή που είχα με την Ελληνική Μουσική ήταν στο Δημοτικό. Σκέψου μία περίοδο 1990 εως 1996. Στις πρώτες τάξεις ο Λοϊζος...Ο δρόμος που είχε τη δική του ιστορία, κλπ κλπ....Στις τελευταίες τάξεις πια που θυμάμαι περισσότερο, μας είχαν σπάσει τα νεύρα σε Μίκη. Από τη βασιλοχουντική Ελλάδα, και τη γελιότητα της μίας ρώγας από σταφύλι που κάθονταν οκτώ σπουργίτια (μα οκτώ;; πόσο μεγάλη ήταν πια αυτή η ρώγα!) στη μεταπολιτευτική Ελλάδα του "Εδώ και τώρα" όπου η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τα βούρλα που τις κρατάνε. Ρίτσος θα μου πεις. Δεν αντιλέγω μωρό μου. Οπωσδήποτε μία gay friendly αναβάθμιση στο ρεπερτόριο όπως π.χ "Τα Λιανοτράγουδα"
Ώρες ατέλειωτες ενασχόλισης με τα "18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας" με Νταλάρα (σε φιλική συμμετοχή).
Ώρες και ώρες να καρτερούμε να μεγαλώσουν οι νύχτες όπου ένα τραγούδι ψήλωνε σα δέντρο μέχρι που κάποιοι, λέει, στα ξένα φώναζαν στο τέλος 'Αχ μανούλα' και εβγαινε ένα φύλλο λεύκας. Τώρα, εμείς 12-χρονα παιδιά ήμασταν. Τις νύχτες που καρτερούσαμε, κάτι άλλο βλέπαμε να μεγαλώνει. Εντάξει, σα δέντρο δε γινότανε! Πάντως και "Αχ" είχε στο τέλος, και κάτι λευκό έβγαινε. Θέλω να πω δηλαδή, ότι τη γενική ιδέα την πιάναμε.
Μετά....
Σωπαίναν τα πουλιά!....
....Σωπαίναν και οι καμπάνες...
Σώπαινε και ο πικρός Ρωμιός μαζί με τους νεκρούς του,... σε μουσική Albinoni, που την είχε ξεπατικώσει ο εθνικός μας μουσικοσυμπλέχτης.
Βέβαια δεν κράταγε πολύ η σιωπή γιατί μετά πιάναμε την κουβέντα με ένα λουλούδι! Ώρες και ώρες, ειδικά εγώ, να μιλάμε με το σκατοκυκλάμινο να δουμε πώς τη βγάζει μόνο του σε μία σχισμάδα. Μετά για να ξαλεγράρουμε από τη φιλοσοφική κουβέντα με το κυκλάμινο, πιάναμε τη ζεϊμπεκία: "σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακία σκουριά δεν πιάνει". Τέλος η κορύφωση με αυτή τη λούγκρα που πετιότανε, για να κάνει καμάκι σε κάποιο θερίο- δε κατάλαβα σε ποιο! Κι εμείς φωνάζαμε όλοι μαζί : "Να τη πετιέται !!" αλλά δεν τη βλέπαμε κάπου. Εγώ πάντως κοιτούσα την Ελένη που ήταν η πιο ωραία της τάξης.
Το Πασοκικό κράτος ήτανε πάντα πολύ μπροστα....Μετά τα Λιανοτράγουδα είχαμε και τη Ρωμιοσύνη. Τα δέντρα που δε "βολεύονται" και τι συμβαίνει όταν σφίγγουμε το χέρι. Όλες οι ανωμαλίες του Ρίτσου δηλαδή στην ώρα της Μουσικής σε 11-χρονα και 12-χρονα παιδιά.
Μετά, είχαμε και Οδυσσέα Αλεπουδέλη. Τον πρώην σαπονοποιό από το Ηράκλειο που το άλλαξε και το έκανε Ελύτης. Ελύτης λοιπόν και Άξιον Εστί. Εδώ δε σε παίρνει να κάνεις πλάκα. Όμως ακόμα και αυτό, η υπουργική εγκύκλιος το ξεφτίλιζε. Δε μπορείς να ακούς μόνο το 'Χελιδόνι' και το 'Της Δικαιοσυνης Ήλιε νοητέ'. Έλεος δηλαδή. Έτσι ο κύριος Κώστας μας έβαζε και αποστηθίζαμε ολόκληρα αποσπάσματα. Και πολύ καλά μας έκανε! Ναι, ήμασταν μικροί και δεν καταλαβαίναμε τι διαβάζαμε. Ξέραμε όμως ότι είχαμε στα χείλη μας κάτι πολύ σημαντικό.Το Άξιον Εστί είναι μία από τις εξαιρέσεις μέσα στη μετριότητα τραγουδιών με τα οποία μας βομβάρδιζαν.
Θέλω να καταλάβεις ερωτική μου αναγνώστρια πως ήμαστε στην εποχή "Βλέπεις Νίκας; Είναι καλό!", όπου 'Νίκας' βάλε την πολιτιστική ταυτότητα της επικρατούσας ιδεολογίας. Έτσι κατά το υπουργείο, Μίκης να ναι και ό,τι να 'ναι. Δεν έχει διαφορά αν είναι το "Λύχνο του Άστρου" ή "το Αντιγονάκι με τη Ζηνωβία". Ρίτσος να 'ναι και ό,τι να 'ναι ! Δεν έχει σημασία αν είναι "Η Σονάτα του Σεληνοφωτος" ή "Τα παιδιά της ΚΝΕ που λένε πάντα Ναι. "
Εξαίρεση αποτελεί ο Μάνος. Ο Χατζιδάκις που ήταν στην απ' έξω, ως Δε
ξιός. Να σου θυμίσω μόνο το "Μουσικό Αύγουστο" που είχε βαλθεί να καθιερώσει ως το πολιτιστικό φεστιβάλ στο Ηράκλειο της Κρήτης κάθε Αύγουστο. Η απόπειρα κράτησε για δύο μόνο χρόνια. Το 1979 και το 1980. Τοσο τον ανέχτηκαν "οι δημοκρατικές δυνάμεις" οι οποίες δύο χρόνια μετά, έχτισαν το Διογένης Pallace από τις επιδοτήσεις των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων. Λίγα τα τραγούδια του Μάνου που μαθαίναμε αλλά τόσο πλούσια. Ο Κεμάλ, η Περσεφόνη, ο κυρ Αντώνης, η μπαλάντα του Ουρί, η Περιμπανού. Δε θέλω να πω πολλά. Σκοπεύω να φτιάξω μια ξεχωρισή ανάρτηση. Το μόνο που πρέπει να καταγγείλω είναι τον Ανώνυμο-συμμαθητή που μπαινοβγαίνει εδώ, και είχε πρήξει τον έρμο τον πατέρα του επειδή κάθε πρωί στο δρόμο για το σχολείο, ήθελε ο Ανώνυμος να ακούει τον Κεμάλ στο αυτοκίνητο. Μα πρωί-πρωί Κεμάλ, ρε ψυχανώμαλε;Ξεχωρίζω ακόμα τ
ο Μαρκόπουλο με τις επιβλητικές του μελωδίες: Ο Θούριος του Ρήγα, Ζαβακατρανέμια, Αγρίμια κι Αγριμάκια μου, Μπήκαν στην Πολη οι οχτροί, Τ' Αϊβαλί, Μαλαματένια Λόγια, Τα Λόγια και τα Χρόνια. Στίχοι Μάνος Ελευθερίου και ένας έντονος λυρισμός, αλλά πειθαρχημένος, αυτός της Κρήτης που αγαπώ! Αυτές οι μελωδίες, οι μοναδικές, που τις απογειώνει η φωνή του Αρχαγγέλου.Είχαμε και Ξαρχάκο. Άλλη μία μορφή που επισκιάστηκε επειδή δε σύρθηκε πίσω από κόμματα. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι "το Μεγάλο Μας Τσίρκο" δεν το ακούσαμε ποτέ! Μόνο αυτή τη σαχλαμάρα "Στου Όθωνα τα χρόνια". Ήτανε λέει του Γκάτσου. Ε και η "Αθανασία" του Γκάτσου ήτανε αλλά δε μας τη μάθανε.
Θέλω να σου πω αγάπη μου πως στα 12 μας χρόνια. Στη μοναδική αυτή εποχή για τη ζωή του ανθρώπου, όπου έχει την ωριμότητα να απορροφήσει ό,τι του πεις αλλά καμία δυνατότητα να το αμφισβητήσει. Συνεπώς ό,τι ερέθισμα του δώσεις το δέχεται σαν θέσφατο. Εμείς ευτυχώς υπήρξαμε τυχεροί, παρά την καθεστωτική αντίληψη στο λεπτό αυτό θέμα που λέγεται μουσική παιδεία. Ο κύριος Κώστας κατάφερε, παρά τις όποιες αντιξοότητες, να μας εμφυσήσει την αίσθηση του γούστου και της ποιότητας στη μουσική.
Γι αυτό, όπως και για πάρα πολλά άλλα, τον ευχαριστούμε! Και εγώ, και ο Ανώνυμος που μπαινοβγαίνει εδώ!
(συνεχίζεται)
33 σχόλια:
Θυμάμαι που κάναμε και χοροδία και τραγουδούσαμε ένα το χελιδόνι από το πρωί ως το βράδυ. Η μέγιστη βαρεμάρα. Πάντως εγώ πιστεύω ότι ο Θεοδωράκης έχει γράψει μουσικάρες, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα! Λίγοι είναι καλύτεροί του.
Πες κάτι και για τα κίτρινα ποδήλατα που είναι και γαμώ τα συγκροτήματα:)
Καλά ... έχει ακούσει μαλακίες, ο Έλληνας, που τα έχει ονομάσει αριστερά "τραγούδια", ουκ ολίγες.
@Saq
Πλάκα έχεις. Ζητάς από τον Λάκωνα μια γνώμη για τα Κίτρινα Ποδήλατα.
Να σου πω εγώ. Αν μπορούσε να τα βάψει κατάμαυρα θα το έκανε!!!
IonnKorr
Το ξέρω ότι είναι η συμπάθειά του γιαυτό και τα ανέφερα!
Το καλύτερο για τον Λάκωνα θα ήταν μια τεράστια (φιλανθρωπική εννοείται) συναυλία των "Κίτρινα Ποδήλατα" με τον Μίκη και τα τραγούδια του και φιλική, πάντα, συμμετοχή του Νταλάρα! Θα ερχόταν να την δει όπου κι αν βρισκόταν!
Βρε Λάκωνα, μόνο αυτά άκουγες στο δημοτικό; Ένα Lambada δεν σας το έβαζε ο γυμναστής όταν έβρεχε για να χορέψετε μέσα;
Εγώ για να είμαι ειλικρινής έχω απορρίψει από τον εγκέφαλο μου όλα όσα μας έβαζαν στις σχολικές γιορτές κι ας είχα πάντα το πρώτο ποίημα. Ήταν τόσο χαλκευμένη η παιδεία μας που δεν αξίζει να τη θυμάμαι. Το μόνο που κράτησα είναι οι εικόνες του διευθυντή & υποδιευθυντή αντίστοιχα. Ο ένας ΠΑΣΟΚ, ο άλλος ΝΔ, ερχόταν ΠΑΝΤΑ στις σχολικές γιορτές με καμπαρντίνα φιστικί ή μπλε αντίστοιχα οι ξεφτιλισμένοι άνθρωποι. Ενσαρκώνουν όλα όσα δεν θέλω να γίνω ποτέ σε αυτή τη ζωή.
Καλά...Σε ποιο δημοτικό πήγες;
Εμάς στο δημοτικό ΓΙΑΤΙ στο μάθημα της μουσικής μας μάθαιναν φλογέρα; ΜΕ ΛΕΣ; ΜΕ ΛΕΣ; ΜΕ ΛΕΣ;
Δε θυμάμαι τίποτ΄άλλο απ ΄το μάθημα της μουσικής στο δημοτικό στη Θεσσαλονίκη (1991-1997). Μόνο ότι σιχαινόμουν τα σάλια στο στόμιο της φλογέρας μου. Τη μίσησα όσο κανένα άλλο όργανο, λέμε!
Και με είχαν γράψει οι γονείς μου και στο ωδείο βορείου ελλάδος από 5 χρονών...ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΦΛΟΓΕΡΑ! ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΛΟΓΕΡΑ υποχρεωτικά τα πρώτα χρόνια! - τη τύχη μου μέσα...
συγχίστηκα τώρα...
καλή η ανάρτησή σου, έτσι όπως σ΄έχουμε συνηθίσει, δηλαδή... αλλά εγώ θυμήθηκα τη φλογέρα και τα σάλια μου και ΕΠΡΕΠΕ να σε το πω! Έλεος...
φιλιά από Βιέννη :)
@Saq
Ο Μίκης έχει γράψει εξαιρετική μουσική. Θα μιλήσω για το τι εννοώ σε επόμενες αναρτήσεις. Μόνο που πρώτον μιλάμε για λαϊκή μουσική. Λαικά άσματα και ορατόρια οπως το Άξιον Εστί και ο Επιτάφιος. Η απόλυτη πρωτοπορεία στην Ελλάδα του '60. Επίσης μιλάμε για επαναστατική μουσική συγκεκριμένης ιδεολογίας. Πολύ καλή και αυτή. Όμως μέχρι εκεί. Τα περισσότερα υπόλοιπα έργα του είναι ή διασκευές μεγάλων έργων ή πολύ μέτρια. Για να μη μιλήσω για την περίφημη 'σοβαρή' μουσική για την οποία επαίρεται συνέχεια. Είναι για πολλά χασμουρητά !!
Για Κίτρινα Ποδήλατα, Σύννεφα Με Παντελόνια, Σπογγώδη Εγκεφαλοπάθεια και λοιπές 'έντεχνες' διασπάσεις των Πυξ Λαξ, θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση.
:)
@ΙonnKorr
Μόδα αγαπητέ IonnKorr. Γνωρίζεις καλύτερα από μένα πως το '70 μετά την πτώση για να πιάσεις γκόμενα/ο έμπαινες στην ΚΝΕ.
Έχω ακούσει μάλιστα πως υπήρχε μια φοβερή διασκευή του "Σώπα που να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες" για τα μαγαζιά της παραλίας:
" Ώπα, όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες "
:)))
@ ΗΩΣ
Όχι, εμείς δεν ακούγαμε Lambada! Αυτό είναι τραγούδι pop του '92. Είχε περάσει η μόδα της τότε. Το άκουγε όμως συνέχεια η αδερφή μου που είναι λίγο μεγαλύτερη.
Εμείς είχαμε δύο γυμναστές. Ένα πολύ μαλάκα και έναν πολύ γαμάτο. Στη γυμναστική παίζαμε μπάσκετ και εγώ ήμουν ο σεντερ-φορ.
Με την ανάρτησή μου αυτή θέλω να πω πως όχι μόνο δεν τα απορρίψαμε τελικά όλα αυτά αλλά καταφέραμε να κρατήσουμε ό,τι πραγματικά άξιζε. Και επίσης αποκτήσαμε οι περισσότεροι αυτό που λέμε μουσική παιδεία. Αλλά και μάθαμε να ψάχνουμε τη μουσική και τα ακούσματά της.
Ο καθένας με τις δικές του επιλογές από εκεί και πέρα βέβαια.
@atithasopneuma
Στο ιδιωτικό δημοτικό Λύκειο Ο Κοραής. Ιδρύθηκε το 1905 και έκλεισε και έγινε καφετέρια το 1999.
Δες ανάρτηση εδώ:
http://unitedreaming.blogspot.com/2010/04/hello-citizens-of-internet-this-is.html
Είχαμε και εμείς μελόντικα αλλά σε μικρότερες τάξεις. Στην 5η κ 6η μαθαίναμε μαντολίνο ή φυσαρμόνικα. Μιλάμε για πραγματικά σοβαρή δουλειά. Με πολύ μεράκι και αγάπη.
@ Φίλε Saq
Το καλύτερο για τον Λάκωνα θα ήταν μια τεράστια (φιλανθρωπική εννοείται) συναυλία των "Κίτρινα Ποδήλατα" με τον Μίκη και τα τραγούδια του και φιλική, πάντα, συμμετοχή του Νταλάρα! Θα ερχόταν να την δει όπου κι αν βρισκόταν!
Έχεις βρεί το σωστό σχήμα ψυχαγωγίας για τον Λάκωνα, xa..xa..
και να προσθέσω:
Και μετά να ακούσει ένα λόγο της Παπαρήγα (στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα) ώστε να στανιάρει λίγο
και το βράδυ γυρίζοντας σπίτι να bloggάρει ένα δίωρο στο "Υoupayyourcrisis", ακούγοντας ταυτόχρονα στην TV τα Fox News!!!!
@IonnKorr
Παρά το σουρεάλ σκηνικό που περιγράφεις υπάρχει ένας ενδιαφέρον συσχετισμός μεταξύ της Αλέκας και του FoxNews. Κανείς από τους δύο δεν έχει ενημερωθεί ότι έπεσε ο Κομμουνισμός.
"Κανείς από τους δύο, Αλέκα και FoxNews ,δεν έχει ενημερωθεί ότι έπεσε ο Κομμουνισμός."
χα-χα-χα-χα!
Αυτο μοιαζει με ατακα βγαλμενη απο ΕλληνοΑμερικανικη εκδοση του "Family guy"!
@Ephemeron
Περιττό να σου πω ότι είμαι ο πλέον φανατικός του Family Guy. Κάθε βράδυ δύο επεισόδια ενώ θα αγοράσω και όλες τις σεζόν για επισταμένη ανάλυση !!!
Του έχεις άχτι του ..."Ψηλού" και καλά κάνεις! Είναι ανεμοδούρα και ανερμάτιστος. Έχει όμως το σπάνιο προνόμιο να έχει "σφραγίσει" την εποχή του. Αυτός και ο Χατζηδάκης. Με τη διαφορά ότι ο Χατζηδάκης ήταν και παρέμεινε άρχοντας!
Από την άλλη μεριά, είναι αλήθεια πως ό,τι αναλαμβάνει η κρατική προπαγάνδα να προάγει σαν "πολιτιστικό αγαθό", απλά του βγάζει τα μάτια. Μετά δεν είναι αγαθό αλλά "πολιτιστικό πονηρό" και ψοφάει.
Μετά, κάπου παρακάτω, είπες τη φοβερή κουβέντα "αποκτήσαμε" λες "μουσική παιδεία" με τούτα και με τ' άλλα, με Θεοδωράκη, Ρίτσο και Αλεπουδέλη και τον τρισμέγιστο Χατζηδάκη. Πόσο σε ζηλεύω που μπορείς και λες την κουβέντα αυτή!
Μεγαλώσαμε στα σχολεία που στο μάθημα της μουσικής και στη γυμναστική μαθαίναμε το "Μακεδονία ξακουστή" και "Έχω μι' αδελφή κουκλίτσα αληθινή / τη λένε Βόρεια Ήπειρο την αγαπώ πολύ..." και άλλα πατριωτικά και ανδροπρεπή...
Βλέπεις, εσύ σαν δωδεκάχρονο αγόρι σε μια ήδη "μεταπολιτευική" και καταναλωτική Ελλάδα λογικά έκανες εμετό με τις συναισθηματικές εξάρσεις των στίχων που περιγράφεις. Επέτρεψε μου μόνο να σου πω ότι 3 δεκαετίες πιο πίσω τα πράγματα ήταν αρκετά πιο διαφορετικά και λίγη λυρική ...ακράτεια στον ποιητικό λόγο που μελοποιήθηκε μαζικά την εποχή εκείνη δεν έβλαφτε. Έφερνε σε επαφή τον ποιητικό λόγο μέσω του, υπό λογοκρισία, ραδιοφώνου με τον πολύ κόσμο. Και ο ποιητικός λόγος των νεοελλήνων ποιητών είναι η πιο σημαντική συμβολή, αν όχι και η μόνη, της σημερινής Ελλάδας στο σύγχρονο διεθνές πολιτιστικό γίγνεσθαι.
Κάθε γενιά έχει τη χάρη της, μέσα στο χρόνο της. Γι' αυτό και έχει νόημα το ταξίδι...
Θα περιμένω και τη δεύτερη συνέχεια των ανατροπών και των αναδομήσεων σου. Και δεν σου κρύβω, παρ' όλη τη λατρεία που έχω στον Mozart, οι σονάτες για πιάνο του Beethoven με κερδίζουν όλο και περισσότερο...
@ΑΕΡΙΚΟ
"Έχει όμως το σπάνιο προνόμιο να έχει "σφραγίσει" την εποχή του. "
Σίγουρα. Ό άνθρωπος έχει ζήσει όσα θέλουμε εμείς 3 ζωές να ζήσουμε. Επίσης είναι αδιαμφισβήτητα ένας μεγάλος λαϊκός συνθέτης. Όμως από εκεί και πέρα το πράγμα στραβώνει. Και πολύ άσχημα μάλιστα.
"[...] ό,τι αναλαμβάνει η κρατική προπαγάνδα να προάγει σαν "πολιτιστικό αγαθό", απλά του βγάζει τα μάτια."
Θα αναφέρω μόνο τη φράση του Μάνου: "Δεν έχουμε Πολιτισμό γι αυτό και έχουμε Υπουργείο Πολιτισμού".
Ως 12χρονο παιδί δεν είχα τη δυνατότητα κριτικής στην επιβαλλόμενη πολιτιστική κουλτούρα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να την κοροϊδεύω επειδή δεν την καταλάβαινα. Και δεν την καταλάβαινα όχι επειδή δεν ήταν σοβαρή αλλά επειδή κανείς δε μου εξηγούσε τι το σημαντικό είχε που έπρεπε να την αποστηθίσω. Επίσης ως 12χρονο παιδί δεν είχα το εύρος των ερεθισμάτων που έπρεπε. Ό,τι μου έδιναν μου το έδιναν ως το άριστο και οτιδήποτε από αυτό δεν είναι άξιο λόγου. Και δεν μου το έδιναν ως μονάδα αλλά ως επωνυμία. Βλέπεις "Νίκας"; Είναι καλό!
Όλα αυτά θέλησα να σατυρίσω.
Υ.Γ. Ό,τι και να πει κανείς για τη μουσική του Beethoven είναι τόσο λίγο....
Το ακούσαμε και το Μεγάλο μας Τσίρκο, ίσως όχι ολόκληρο αλλα πήραμε μια εσάνς (βλ. φίλοι κι αδέρφια), αλλά εσύ βέβαια το μυαλό σου το είχες στην Ελένη και σε κανένα Μεγάλο Σάντουιτς...δε νομίζω πάντως ότι η μουσική παιδεία, έστω και με τη μορφή της αποστήθισης, που μας δόθηκε τότε οφείλονταν σε μια κεντρική καθοδήδηγηση της κρατούσας ιδεολογίας...προφανώς για τα βασικά υπήρχε η συγκαταθέση...όπως λες όμως ό,τι έγινε τότε έγινε με μεράκι, δεν κατασκεύασαν στρατιώτες...παρεμπιπτόντως πέρασαν πολλά χρόνια από τότε για να καταλάβω αυτό το "νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί"...ααα τώρα τελευταία βρήκα το κομμάτι που έψαχνα καιρό (είναι Θεοδωράκης σε προειδοποιώ)για το Λεντάκη, δεν έχει καμιά φοβερή μουσική αλλά οι στίχοι, κατά τη γνώμη μου, τσακίζουν. Άντε που τολμάς να μου μιλήσεις για τον Νταλάρα...σου στέλνω και δεύτερο τραγούδι δείγμα μεγαλείου ελληνικής μουσικής για να το ακούς και να πήζεις το καλοκαίρι...http://www.youtube.com/watch?v=OyVZZeGdxnc
http://www.youtube.com/watch?v=1KTRpu2E3pw (λίγο μεγάλη δημοσίευση αλλά είχα να γράψω καιρό, γι΄αυτό μη φωνάζεις)
Νομίζω ότι μίλησες κάπως απαξιωτικά για το θεώρημα Poincare-Bendixson
ή μου φάνηκε?
Το θεώρημα αυτό δείχνει ότι όταν
μία τροχιά ανήκει σε ένα συμπαγές σύνολο στο οποίο δεν υπάρχουν σημεία ισορροπίας τότε το
ω-σύνολο της τροχιάς είναι οριακός κύκλος. Με άλλα λόγια αναδεικνύει οτι δεν μπορεί να υπάρξει χάος στις
δύο διαστάσεις!!!!!
Η θεωρία των δυναμικών συστημάτων είναι πολύ σημαντική για την Φυσική.
Δεν σε συναρπάζουν αυτά? Είναι από τις πλέον σημαντικές γνώσεις που απέκτησε και συνεχίζει να αποκτά ο άνθρωπος για το Σύμπαν!!!
Για την category theory ποιά είναι η γνώμη σου?
Για πιο φυσικές (i.e. της Φυσικής) προεκτάσεις όπως χορδοθεωρία και unified field theories πως τα βλέπεις?
Γνώμη για τα γνωστικά πεδία Νανόπουλου και Χριστοδούλου έχεις?
Τέλος την Κοσμολογία την πας?
Περιμένω απαντήσεις.
----
Beethoven, Mozart????
Για τον Paganini κάτι σχετικό?
---
Για δες αυτό. Μου αρέσει ακόμα. http://www.youtube.com/watch?v=Q-dmZZxOh-8
@IonnKorr
"Το θεώρημα αυτό δείχνει ότι όταν
μία τροχιά ανήκει σε ένα συμπαγές σύνολο στο οποίο δεν υπάρχουν σημεία ισορροπίας τότε το
ω-σύνολο της τροχιάς είναι οριακός κύκλος"
και το α-σύνολο. :)))))
Η θεωρία των ομαλών δυναμικών συστημάτων στο επίπεδο είναι καταπληκτική. Από τα λίγα ολοκληρωμένα αναλυτικά εργαλεία που έχουμε στις διαφορικές εξισώσεις.
Το να μαθαίνεις όμως όλα τα θεωρήματά της, απαιτεί επίπονη δουλειά πάνω στα εψιλον και στα δέλτα!! Οι διαφορικές εξισώσεις μου αρέσουν τόσο πολυ !!! Με αυτό ασχολούμαι άλλωστε. Στόχος μου ένα διδακτορικό πάνω στα δυναμικά συστήματα αναφορικά με δίκτυα. Πως η δυναμική συμπεριφορά μεταβάλλεται όταν αυτα συστήματα "επικοινωνούν" μεταξύ τους. Αυτό είναι ένα θέμα τεράστιο και πρέπει σύντομα να αποφασίσω το δρόμο που θα διαλέξω πάνω του. Σκέφτομαι να μελετήσω τα χαοτικά δύκτια μιας και ορισμός καθαρός πάνω σε αυτά δεν υπάρχει. Θα δείξει.
Για τα υπόλοιπα που ρωτάς τώρα:
Η category theory είναι μια θεωρητική θεωρία :) ομοδοποίησης των μαθηματικών. Πολύ δυνατή αλλά ακόμα θεωρία. Είναι πολύ πιο βολικό για τους φυσικούς και τους μαθηματικούς η αλγεβρα και η ανάλυση. Για τους κομπιουτεράδες όμως αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρόν και ειδικά στο δρόμο της αριθμητικής επίλυσης προβλημάτων.
Από εκεί και πέρα δεν έχω ασχοληθεί με θεωρία χορδών κλπ. Ο Νανόπουλος δε μου λέει πολλά. Πολύ φρουφρου κι αρώματα. Επιφυλάσομαι.
Στο Χριστοδούλου υποκλίνομαι!!
---
Τέλος για τις μουσικές έχουμε καιρό μπροστά μας να τα πούμε. Η φωνή του Βασίλη είναι αξεπέραστη. Χαραμίσθηκε αυτή η φωνή στην Ελλάδα.
@Ανωνυμος
1. Ναι γιατί εσύ δεν κοίταγες τα σάντουιτς;; Αστα διαλα ρε ! Που έγινες στυλάκι και έχεις και άποψη.
2. Έχεις δίκιο για το "Φίλοι κι Αδέρφια" το είχα ξεχάσει. Αλλά και πάλι έπρεπε όλο το έργο να το ακούσουμε. Δε μπορείς να κόβεις ό,τι θες και να παρουσιάζεις αποσπάσματα.
3. "δε νομίζω πάντως ότι η μουσική παιδεία, έστω και με τη μορφή της αποστήθισης, που μας δόθηκε τότε οφείλονταν σε μια κεντρική καθοδήδηγηση της κρατούσας ιδεολογίας"
Οφειλόταν. Μην ξεχνάς ότι ο Κοραής τότε ήταν ΠΑΣΟΚοφολιά. Όλοι οι δάσκαλοι ήταν άγριο ΠΑΣΟΚ. Αν το δεις στο γενικότερο πλαίσιο της διδασκαλίας του κυρίου Κώστα, ήτανε. Να σου θυμήσω μόνο την παράσταση στο "εργαστήρι" όπου διακομοδούσαμε την ελληνική τηλεόραση (με το Ρεπορταζ στο Χαλάζι κλπ κλπ ) :))
Το έχουμε ξανασυζητήσει αυτό. Είναι ένα σημείο διαφωνίας μας.
4."πέρασαν πολλά χρόνια από τότε για να καταλάβω αυτό το "νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί" "
Αφού είσαι παπάρας! Εδώ πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβεις ότι "οι Τρύπες" είναι μια σαχλαμάρα και μισή.
5. "ααα τώρα τελευταία βρήκα το κομμάτι που έψαχνα καιρό "
Ρε Γιάννη ΕΛΕΟΣ. 2ο έτος ήμαστε στο πανεπιστήμιο και ακόμα το έψαχνες! Ούτε η χαμένη συμφωνία του Beethoven να ήτανε ! "Το σφαγείο" είναι με το Μίκη. Θα στο αφιερώσω στη συνέχεια της Ελληνικής Μουσικής Σκηνής!
Ευχαριστώ για την αφιέρωση!
@CsLaKoNaS
"Οι τρύπες" νομίζω ότι ήταν μισή σαχλαμάρα. Είχαν και κάποια δυνατά σημεία.
@Saq
Εντάξει γούστα είναι αυτά. Εμένα όλο το στυλάκι δε μου άρεσε. Αυτή η μιζέρια που αποπνέουν όταν τους ακούς. Είναι σα να ακούς Καζαντζίδη σε ροκ! Άρτια φωνή ο Στελλάρας. Απίστευτα πατήματα αλλά το ρεζουμέ είναι μια μιζέρια που δε μου πάει.
Ναι, κοίτα, εμένα μου έχουν μείνει εικόνες από παλιά που τους είχα δει ζωντανά και μου άρεσε η σκηνική τους παρουσία. Μου είχαν μείνει σαν ελληνικό συγκρότημα. Ο Αγγελάκας πιστεύω πως τώρα είναι πολύ πιο ώριμος και καλός από τότε.
Σήμερα για να πω την αλήθεια δεν μπορώ να ακούσω.
ΑΑΑ μη βάζεις λόγια στο στόμα μου...οι Τρύπες ήταν, είναι και θα είναι το καλύτερο ελληνικό ροκ συγκρότημα...με τα καλά του και τα άσχημά του...ε εντάξει δεν έτυχε να το αναζητήσω επισταμένα από τότε...αλλά έπεσα πάνω του τώρα τελευταία και το θυμήθηκα...όσο για τα υπόλοιπα (περί ελένης και σάντουιτς) μη με κάνεις να ανοίξω το foreign office...γιατί δε.......μας συμφέρει...
@Ανωνυμος
"οι Τρύπες ήταν, είναι και θα είναι το καλύτερο ελληνικό ροκ συγκρότημα"
Οι Τρύπες διαλύθηκαν παπάρα...Αλλά εντάξει θα σου πάρει καμια 10ρια χρόνια να καταλάβεις ότι έγραφαν κατά βάση αηδίες. Ροκ στην Ελλάδα έκανε ο Σιδηρόπουλος, οι Σπυριδούλα, ο Βασίλης, ο Τζίμης ο Πανούσης και μερικοί άλλοι που ξεχνάω.
Αστα διάλα πια !
"μη με κάνεις να ανοίξω το foreign office...γιατί δε.......μας συμφέρει..."
Ε αφού δε μας συμφέρει ρε παπαριάδη, τι το αναφέρεις;
ε δε θα απαντούσα αλλά είσαι προκλητικός (με την καλή έννοια)...μου βάζεις μαζί σιδηρόπουλο, πανούση και βασίλη...πρωτ' απόλα είναι ιεροσυλία να βάζεις πανούση...ωραίος ο τζιμάκος αλλά ο τύπος κάνει σάτιρα κυρίως...βασίλης...μεγάλη η παύση, ξέρεις πόσο μου άρεσε αλλά δυστυχώς τον σιχαίνομαι πλέον όσο σιχαινόμουνα τον νταλάρα...παραδόξως εχω συμπαθήσει τον τελευταίο και οι δύο πάντως ήταν και ο νταλάρας είναι ακόμα σπουδαίοι ερμηνευτές, μέχρι εκεί. Για το σιδηρόπουλο η άποψη μου είναι παγιωμένη την ξέρεις, απ' αυτούς που αναφέρεις αυτός και οι σπυριδούλα έπαιξαν ροκ. Εάν είσαι αντικειμενικός είναι αδύνατο να μη βάλεις τρύπες στο λεγόμενο εληνικό ροκ απ' τη στιγμή που είχαν ένα δικό τους καθαρά ξεχωριστό ύφος...μπορεί σε ορισμένα κομμάτια ο στίχος να είναι πολύ ανώριμος αλλά η μουσική σε πολλά επίσης είναι εμπρηστική και πεντακάθαρη, αν εξαιρέσεις το τελευταίο τους cd.
Όσο για το foreign office...απλά για να αφήσω ένα μυστήριο να πλανιέται στην ατμόσφαίρα...
@Ανώνυμος
Ο Πανούσης είχε ιδρύσει τις Μουσικές Ταξιαρχίες. Οι δίσκοι τους ήταν πάρα πολύ καλή. Δεν είναι ροκ το "Κάγκελα Παντού" η ο "Νεοέλληνας";
Ο Βασίλης έχει αξεπέραστη φωνή παρά τις όσες μαλακίες έχει τραγουδήσει. Πιστεύω ότι χαραμίστηκε στην Ελλάδα. Θα στεκόταν άνετα στο παγκόσμιο στερέωμα αν είχε γεννηθεί Αγγλία ή Αμερική.
Ο Νταλάρας είναι γενικά μέτριος καλλιτεχνικά. Κατα τα άλλα είναι άθλια περίπτωση ανθρώπου.
Οι Τρύπες είναι ροκ συγκρότημα. Αλλά είναι και χάλι μαύρο.
Όσο για το foreign office...τι μυστήριο. 4παχοι ήμαστε και οι δύο τότε. Με τη διαφορά ότι εγώ παραμένω !!
@ Ανώνυμος
Αφιερωμένο:
http://www.youtube.com/watch?v=RP_W3gFnJlQ
Αξίζει να διαβάσει κανείς την ιστορία του:
To Κάγκελα Παντού είναι το πρώτο Video Clip εταιρικής παραγωγής στην Ελλάδα από την EMI κατόπιν παραγγελίας του Διονύση Σαββόπουλου για την πρώτη εκπομπή της τηλεοπτικής σειράς "Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι". Κόπηκε από το Σαββόπουλο.
Το έμαθε ο Μάνος Χατζιδάκις και το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα του Σείριου στο ZOOM της Πλάκας.
Μέτα από αυτό ο Σαββόπουλος το πρόβαλε στην αποκριάτικη εκπομπή του .
Ευτυχώς τόσωσες για τον Μίκη Θεοδωράκη στα σχόλια - ειδεμή θα στις έβρεχα!!!
:-)))
Δεν είναι παράξενο, όταν έχεις ένα τόσο ογκώδες έργο, να μη αξίζουν όλα, να μη είναι όλα ισάξια.
Πιθανότατα, αν είχε και ο Μάνος Χατζιδάκις δημοσιοποιήσει όλο του το μουσικό έργο, θα λέγαμε τα ίδια - αλλά αυτός ασκούσε πάντα μεγαλύτερο έλεγχο στο έργο του, ήταν πάντα πολύ επιλεκτικός ως προς το τι έβγαζε προς τα έξω και ως προς την εικόνα του, τα βασάνιζε όλα περισσότερο...
Γενικά, πάντως, έχω την άποψη ότι όλα πρέπει να κρίνονται στο πλαίσιο της εποχής τους, των συνθηκών, που τα γέννησαν. Μουσικά και ποιητικά αγαθά, που σήμερα - ή ακόμα και το '90 - μπορεί να ακούγονται παράξενα ή αφελή, είχαν κάποτε, παλαιότερα, πολιτικό και κοινωνικό νόημα μεγάλο και φόρτιση συναισθηματική ή ηθική απρόσιτη σήμερα.
Η μουσική του Μαρκόπουλου, που δεν προσεγγίζεται από την σημερινή γενιά, ήταν στα τελευταία χρόνια της δικτατορίας η μόνη σπίθα φωτός, η ακρόασή της ήταν σχεδόν "αντιστασιακή" πράξη.
"Το Μεγάλο Τσίρκο", στην πρώτη του μορφή, όπως ανέβηκε το '73, όταν είχε χαλαρώσει η λογοκρισία ΗΤΑΝ αντιστασιακή εκδήλωση. Ο κόσμος συνέρρεε στο "ΠΑΡΚ", αν θυμάμαι καλά, της Λεωφ. Αλεξάνδρας με πλήρη συνείδηση ότι μετείχε σε ένα κίνημα εθνικής αυτογνωσίας, σε κίνημα αμφισβήτησης του καθεστώτος, αλλά και όλων των διαχρονικά κατεστημένων αντιλήψεων για την ιστορία μας, την πορεία μας ως Κράτους και ως κοινωνίας.
Αντίστοιχα, τον Καζαντζίδη, π.χ., που ουδέποτε "συμπάθησα", δεν διανοούμαι ούτε να τον ακουμπήσω. Η φωνή του "τεράστια", "out of this world", αλλά δεν με δόνησε ποτέ, προφανώς διότι δεν έχω κανένα βίωμα από αυτά, που εξέφρασε, καμμία προσωπική αναφορά σε όσα τραγούδησε. Ήταν, όμως, υπαρκτά όλα αυτά, ήταν καθημερινότητα για πολύ κόσμο - γι' αυτό και τον σέβομαι, έστω κι αν μένω μακριά του.
@Asteroid
"Δεν είναι παράξενο, όταν έχεις ένα τόσο ογκώδες έργο, να μη αξίζουν όλα, να μη είναι όλα ισάξια."
Σωστά. Εγώ αναφέρω το γεγονός ότι η κρατική γραφειοκρατία τα έβλεπε όλα ίδια και όλα ισάξια. Επίσης δεν ανανγώριζε τίποτα πέρα από αυτό. Αυτό σατυρίζω με νήξη εναντίον της γκρίνιας του Μίκη ότι δεν παίζεται η μουσική του. Η μουσική του έγινε καθεστώς και όπως όλα τα καθεστώτα κατέρρευσε.
"όλα πρέπει να κρίνονται στο πλαίσιο της εποχής τους, των συνθηκών, που τα γέννησαν."
Δε διαφωνώ αλλά δε θα κρίνω εγώ τίποτα. Δεν είμαι ικανός άλλωστε. Πιστεύω ότι ο μόνος δίκαιος κριτής είναι ο Χρόνος. Ο Χρόνος θα κρίνει αν ένα έργο αξίζει ή όχι. Αυτό που εικάζω είναι πως μέχρι στιγμής ο Χρόνος κρίνει πολύ καλύτερα το έργο του Μάνου από αυτό του Μίκη. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
"Η μουσική του Μαρκόπουλου, που δεν προσεγγίζεται από την σημερινή γενιά"
Τη μουσική του Μαρκόπουλου την έχω συνδέσει με τη φωνή του Ξυλούρη. Και ως Κρητικός έχω μια ευαισθησία πάνω στη μουσική αυτή. Από την άλλη ο Μάνος Ελευθερίου είναι αξεπέραστος. Η μουσική όμως από μόνη της είναι πολύ εντυπωσιακή. Πιστεύω πως θα γινόταν εξαιρετικός συμφωνιστής.
Για το Μεγάλο μας Τσίρκο απορώ που δεν παίζεται πια. Είναι εκπληκτικό και πάντα επίκαιρο. Η ιστορία του στη χούντα είναι πολύ αστεία. Πως στο διάολο πέρασε από τη Λογοκρισία;
Ο Στελλάρας δε μου αρέσει. Φωνητικά θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά βγάζει μια μιζέρια και μια Ελλάδα που εγώ δε συνάντησα ποτέ μου. Αλλά ακόμα και να την είχα ζήσει δεν είναι η Ελλάδα που ονειρεύομαι. Αυτό το μίζερο το μοιρολατρικό μου σπάει τα νεύρα.
Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση (παραδόξως είναι η πρώτη φορά που βλέπω το βιντεοκλίπ, εξαιρετικό τοσο αυτό όσο και η ιστορία του) ...και τα δύο τραγουδια του Πανούση που αναφέρεις μου αρέσουν πολύ, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταθεί καλλιτεχνικά, κατά τη γνώμη μου, δίπλα στους υπόλοιπους, παρά τη δημιουργία των Μουσικών Ταξιαρχιών. Για να το πω αλλιώς, μιλώντας για ελληνικό ροκ δε θα τον κατέτασσα στους πρώτους και επιφανέστερους εκπροσώπους του. Αυτό που του αναγνωρίζω, σίγουρα, είναι η ευφυία και η ικανότητα να περιγραφει τη συγχρονη Ελλάδα με τα κουσούρια και τα κόμπλεξ της μεσα σε λίγους στίχους...
@Ανωνυμος
Ο Τζιμάκος είναι η ελληνική έκδοση του Frank Zappa. Αν ο Πανούσης δεν είναι ροκ τότε δεν είναι ούτε ο μακαρίτης ο Frank.
ΑΝΤΕ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΗΞΕΣ
πές κάτι και για τη Μόνικα...έχει ωραία τσιμπουκόχειλα πάντως :)))))
...Σε καταχαρηκα λεμε...!!Τι μουσικες γνωσεις και θυμησες ειναι αυτες;;;..
Επειδη δεν ασχολουμε με το ειδος αλλα επειδη εχω παιδια μου εχει κανει εντυπωση το εξης:
Οι μικρες μου που ειναι στο δημοτικο τραγουδησαν και τον ρωμιο και τον ηλιο και τα αστερια..και ολους αυτους.
Τους εμαθαν σαν τραγουδια...Τωρα που ειναι το τελος της σχολικης χρονιας ετοιμαζουν γιορτη....με χορευτικα και τραγουδια.!!>.Οχι του τοπου μας...χαχαχα..απο Ριχανα(καλα την λεω??)..και καποιες αλλες...Ρωτησα την κορη μου αν εμαθαν τσαμικο ή καλαματιανο..ή κερκυραικο χορο!!..Φυσικα οχι...!!Τα επομενα παιδια του greek idol....ξερω ποια θα ειναι...εσυ;;
@Black-Martini
Καλώστηνα τη μαμά :)))
Δε λέμε κάτι διαφορετικό. Οι κορούλες σου βιώνουν την απόλυτη παρακμή αυτών των τραγουδιών που έτσι όπως επιβάλονται από το υπουργείο είναι ο ορισμός της μαρμάρινης μουσικής. Λογικό είναι να πάνε στη Ριχάνα. Το πρόβλημα δεν είναι που θα πάνε. Το προβλημα είναι ότι δε μαθαίνουν να έχουν επιλογές. Δεν εκπαιδεύονται να έχουν επιλογές. Δύο είναι οι δρόμοι που τους δίνονται: ή ο δρόμος του σχολείου ή ο δρόμος της εκάστοτε μόδας. Ε λογικό είναι να διαλέξουν το δεύτερο που είναι επίκαιρο και εύπεπτο. Αν δεν μάθουν πως υπάρχουν και άλλα πράγματα...Όχι Ριχάνα...μέχρι και Lady Gaga θα φτάσουνε :)
Φιλιά !
Δημοσίευση σχολίου