Χαρούμενη βλακο- Παρασκευή (black Friday),
Σήμερα η Αμερική ψωνίζει και ψωνίζεται. Οι προσφορές πολύ καλές και η κατανάλωση στα ύψη. Οι Αμερικάνοι χθες Ευχαρίστησαν τους προγόνους τους που επιβίωσαν (δες το πολύ ωραίο κείμενο του Manoliscus - την 1η μόνο παράγραφο, μετά είναι σα να διαβάζεις κείμενο του Ανδριανόπουλου). Μην ξεχνάμε όμως πόσο πολύ Ευχαρίστησαν οι Αμερικάνοι και τους ιθαγενείς που έκτοτε τους "εκσυγχρόνισαν" μεταμορφώνοντάς τους σε όπλα, πυραύλους, ελικόπτερα και τανξ. Πάνω από όλα ο πολιτισμός γι αυτο και η μόνη μέρα που θα μπορούσε να έπεται της Ημέρας των Ευχαριστιών είναι η σημερινή. Μέρα κατανάλωσης ! Τα πάντα πουλιούνται και οι Αμερικάνοι τρέεεεεεχουν να αγοράσουν. Homo Consumus με τα όλα του σήμερα.
Να σου θυμίσω πέρισυ ότι είχαμε τρία θύματα τη μέρα αυτή: Έναν υπάλληλο πολυκαταστήματος που δεν πρόλαβε να ανοίξει την πόρτα του καταστήματος και τον καταπάτησαν, και δύο άντρες που αλληλοσκοτώθηκαν πάνω από ένα, τελευταίο, προϊον. Αρχικά πλακώθηκαν οι γυναίκες τους και μπήκαν στη μέση να αναλάβουν οι ίδιοι. Περιέργως πως, ο ένας σκοτώθηκε από το όπλο του άλλου. Είχαν όπλα και οι δύο, τα πήραν και αλληλοπυροβολήθηκαν. Λογικά ήταν πυροβολημένοι από πρίν. Για τον Καπιταλισμό ρε γαμώτο...
Σήμερον στον μπλογκοσφαιρικό μας μπερντέ....Το καινούριο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου...μέρα που είναι...
Και ένα σχόλιο πάνω στο τραγούδι: Στην τελευταία του συνέντευξη (στην Ελευθεροτυπία νομίζω) είχε πει ότι δε θα βγάλει καινούρια τραγούδια. Είχα στενοχωρηθεί. Τώρα στενοχωρήθηκα περισσότερο.
UPDATE: Παραπληροφόρηση. Το τραγούδι είναι των ονιράμα. Η εκτέλεση είναι του Σαββόπουλου. Το σχόλιό μου παραμένει ως έχει.
Γεια και χαρά σου αγαπημένη μου αναγνώστρια.
Σήμερα η Αμερική ψωνίζει και ψωνίζεται. Οι προσφορές πολύ καλές και η κατανάλωση στα ύψη. Οι Αμερικάνοι χθες Ευχαρίστησαν τους προγόνους τους που επιβίωσαν (δες το πολύ ωραίο κείμενο του Manoliscus - την 1η μόνο παράγραφο, μετά είναι σα να διαβάζεις κείμενο του Ανδριανόπουλου). Μην ξεχνάμε όμως πόσο πολύ Ευχαρίστησαν οι Αμερικάνοι και τους ιθαγενείς που έκτοτε τους "εκσυγχρόνισαν" μεταμορφώνοντάς τους σε όπλα, πυραύλους, ελικόπτερα και τανξ. Πάνω από όλα ο πολιτισμός γι αυτο και η μόνη μέρα που θα μπορούσε να έπεται της Ημέρας των Ευχαριστιών είναι η σημερινή. Μέρα κατανάλωσης ! Τα πάντα πουλιούνται και οι Αμερικάνοι τρέεεεεεχουν να αγοράσουν. Homo Consumus με τα όλα του σήμερα.
Να σου θυμίσω πέρισυ ότι είχαμε τρία θύματα τη μέρα αυτή: Έναν υπάλληλο πολυκαταστήματος που δεν πρόλαβε να ανοίξει την πόρτα του καταστήματος και τον καταπάτησαν, και δύο άντρες που αλληλοσκοτώθηκαν πάνω από ένα, τελευταίο, προϊον. Αρχικά πλακώθηκαν οι γυναίκες τους και μπήκαν στη μέση να αναλάβουν οι ίδιοι. Περιέργως πως, ο ένας σκοτώθηκε από το όπλο του άλλου. Είχαν όπλα και οι δύο, τα πήραν και αλληλοπυροβολήθηκαν. Λογικά ήταν πυροβολημένοι από πρίν. Για τον Καπιταλισμό ρε γαμώτο...
Σήμερον στον μπλογκοσφαιρικό μας μπερντέ....Το καινούριο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου...μέρα που είναι...
Και ένα σχόλιο πάνω στο τραγούδι: Στην τελευταία του συνέντευξη (στην Ελευθεροτυπία νομίζω) είχε πει ότι δε θα βγάλει καινούρια τραγούδια. Είχα στενοχωρηθεί. Τώρα στενοχωρήθηκα περισσότερο.
UPDATE: Παραπληροφόρηση. Το τραγούδι είναι των ονιράμα. Η εκτέλεση είναι του Σαββόπουλου. Το σχόλιό μου παραμένει ως έχει.
Γεια και χαρά σου αγαπημένη μου αναγνώστρια.
8 σχόλια:
Eimai fan tou Savvopoulou... to 2007 eixe er8ei gia mia sunaulia Vienni kiolas k hmane ap tous prwtous pou phran eisithrio! AME!
Twra... AYTO... de 8a to lega k tragoudara! What exactly was he thinking, damn it?
Και το 2007 ήρθε; Εγώ θυμάμαι και το Σεπτέμβρη του 2005 είχε έρθει με Αρβανιτάκη και Νταλάρα (σε φιλική συμμετοχή πάντα- Εξ ου και το σχόλιό μου σε παλιότερο κείμενό σου. Το βρήκες το μαγαζί μωρέ;).
Γουότ γούαζ χι θίνκινγκ; Ακριβώς ό,τι σκεφτόταν όταν έβγαζε το Χρονοποιό 9 χρόνια πριν ή όταν έβγαζε το Ξενοδοχείο 12 χρόνια πριν, όταν έβγαζε την Καλομοίρα από την τούρτα στο Ηρώδειο (λίγα χρόνια πριν)... :)
Τη μπηχτή με τον Ανδριανόπουλο την αντιπαρέρχομαι ως φιλοφρόνηση ;)
Όσο για την κατανάλωση που μαστίζει τις ΗΠΑ τέτοιες μέρες, μια φιλελεύθερη γριάτσα (Ayn Rand) έγραφε πως "the gift-buying stimulates an enormous outpouring of ingenuity in the creation of products devoted to a single purpose: to give men pleasure". δεν ακούγεται και τόσο άσχημο.
Long live commercialism λοιπόν, πολλώ δε μάλλον όταν οι καθ' ημάς Σαββόπουλοι εξακολουθούν να κάνουν μπίζνες λοιδορώντας τον.
Τους χαιρετισμούς και τις ευχαριστίες μου!
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=23455
Η συνεισφορά μου στην περί του καταναλωτισμού διαλεκτική - το πρώτο (νομίζω) από μια σειρά κειμένων-ύμνων στον σύγχρονο πολιτισμό, τού κυρίου Ευγένιου Αρανίτση. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.
Ωραίον blog, σύντροφε.
Διορθώνω: το πρώτον τής σειράς είναι το
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=8135
Ισχύει ό,τι και για το πιο πάνω...
Μπαρουφες καταναλωση εγινε μαυροπαρασκευιατικα. Ρωτα κι εμενα που πηγα στις 11 και το μισο παρκινγκ ηταν αδειανο. Και στατιστικα μιλωντας, οι ευρωπαιες ειναι πολυ πιο καταναλωτικες απο τις αμερικανες και μαλιστα 365 μερες το χρονο. Ο Νιονιος μ' αρεσει. Κι ας ειναι κλασσικο παραδειγμα του οτι μεγαλωνουμε και συμβιβαζομαστε. Τσαο!
@Averel
Καλως ήρθατε σύντροφε. Πολύ καλά, αν και μακροσκελή, τα δύο αυτά κείμενα. Εξηγούν διεξοδικά πολλά από τα φαινόμενα της σύγχρονης κοινωνίας. Ευχαριστώ για τα link...
Υ.Γ. Ο Άβερελ μαζί με τον Ραντανπλαν ήταν οι αγαπημένοι μου ήρωες στο 'Λούκυ Λουκ'. Εννοείται ότι τα έχω όλα! Best of the best: "Το Τρυφερό Πόδι" ;)
@ Δεσποινάριον.
Δε γνωρίζω. Αυτές τις γιορτές έμεινα σπίτι. Να διαβάσω και καλά...
Αηδίες...
Τις γιορτές θα είσαι εδώ ; Δε θα πας καθόλου Ελλάδα;
Δημοσίευση σχολίου