Βλογοσφαιρικέ λαέ, γνώριμα είναι τα λόγια που διαβάζεις...Γνωρίζεις ποίος τα πληκτρολογεί. Είμαι ο CsLaKoNaS. Και είμαι ζωντανός συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα για ελεύθερη αμπελοφιλοσοφία και όχι μόνον στον κυβερνοχώρο.Με αυτά τα παραφρασμένα λόγια του από το ιστορικό κυρήγμα του Μακαρίου εκπέμπω ξανά, μετά από καιρό...
Όλο αυτό το διάστημα διατήρησα σιγήν ψαριού...πέρκας πιο συγκεκριμένα γιατί μου αρέσει και πολύ...Σε είχα στο playlist λατρευτή μου αναγνώστρια, με βιντεάκια και μικροπαρεμβάσεις ασχολίαστες. Μηδέν τα σχόλιά σου σε πέντε κατά σειρά αναρτήσεις σημαίνουν πως δε με διαβάζουν πια ούτε οι εχθροί μου. Αλλά το φαινόμενο είναι γενικότερο. Η γειτονιά μας στη σφαίρα των ιστολογίων βιώνει και αυτή με τον τρόπο της την οικονομική κρίση. Πως, μη με ρωτήσεις...δεν ξέρω...
Ξέρω μόνο πως είναι 9.30 το πρωί του Σαββάτου και εγώ είμαι ξύπνιος εδώ και 5 ώρες επειδή κοιμόμουν 15 σερί και είχε πιαστεί η μέση μου να κοιμάμαι. Ξέρω πως κοιμόμουν 15 ώρες σερί γιατί εδώ και 2 μήνες είμαι κλείσμενος σε ένα συμπαγές (κλείστο και φραγμένο κατά το θεώρημα Heine-Borel) υποσύνολο του χώρου πηγαινοερχόμενος πάνω κάτω με βιβλία στο χέρι. Μη μου ταράζεσαι όμως! Εσένα δε θα σου μιλήσω γι αυτά, αν και πολύ θα το ήθελα κάποια στιγμή να την κάνουμε αυτήν την κουβέντα. Θα μιλήσω για τους τρεις μήνες που πέρασα μακριά σου. Ήμουν, κυριολεκτικά, κλεισμένος στο σπίτι μου εδώ στο εξωτικό Maryland όλο τον Ιούνη και τον Ιούλη, διαβάζοντας για μια εξέταση που τελικά δεν πήγα και τόσο καλά. Ελπίζω να έχω περάσει. Αλλιώς τα λέμε πάλι το Γενάρη. Λοιπόν θα σου γράψω πως πέρασα και τι μου έκαμε εντύπωση. Πρώτα όμως θα σου πω γιατί χάθηκα από την ενεργό μπλογκόσφαιρα.
Χάθηκα γιατί δεν είχα κάτι να πω! Δεν σκεφτόμουν παρα μόνο την εξέταση που είχα μπροστά μου. Μήνες τώρα καθισμένος σε μια καρέκλα μελετούσα και έλυνα προβλήματα. Ένα βίντεογκέιμ η ζωή μου αφού κάθε πρόβλημα ήταν και μια πίστα που έπρεπε να περάσω πριν παώ στην επόμενη. Αυτή είναι μια τελείως ηλίθια μέθοδος διαβάσματος, αλλά αυτή μου έχει κάτσει εδώ και χρόνια. Είμαι μαζοχιστής. Αυτό ήθελα να πω αγαπημένη μου αναγνώστρια για να σου δείξω οτι είμαι προοδευτικός και γενικά δεν κολώνω. Τώρα πως συνδέονται όλα αυτά, μόνο εσύ το ξέρεις.
Πέρασα ωραία, δε μπορώ να πω. Όταν όλοι οι γνωστοί μου είναι στις παραλίες και στις καφετέριες, εγώ εδώ στο ιστορικό Greenbelt να διαβάζω. Αξέχαστη εμπειρία! Και αυτό το Maryland ρε γαμώτο...Εκεί που έχει ήλιο, εμφανίζονται πέντε διμοιρίες σύννεφα και αρχίζει μία βροχή...μα μία βροχή...δηλαδή δύο...τρεις...τέσσερις βροχές σε μία..Τα μόνα χαρούμενα είναι τα σκιουράκια που κάνουν σέρφινγκ από κορμό σε κορμό...Λοιπόν σήμερα είναι μια ωραία μέρα...Καθαρίζω το σπίτι και προσπαθώ να συνέλθω...
Πρέπει να ξέρεις αναγνώστριά μου πως, αν και σιωπηλός πάντα έμπαινα και σε διάβαζα. Πάντα διαβάζω αυτά που γράφεις αλλά δε σχολιάζω. Δε συνηθίζω να μιλάω. Και αυτό γιατί όταν είμαι σε παρέα καμιά φορά μιλάω ασταμάτητα. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που προσπαθώ να καταφέρω είναι να κρατάω το στόμα μου κλειστό. Έχεις βρεθεί ποτέ καλή μου σε κάποια παρέα που υπάρχει κάποιος ο οποίος απλά δεν κλείνει το στώμα του; Κάποιος που μιλάει, μιλάει, μιλάει και τελικά λέει σαχλαμάρες...Αυτός που στο τέλος, λες από μέσα σου ή θα το βουλώσει ή θα του χώσω το μπισκότο στο στόμα. Ξέρεις, αυτό το μπισκότο που σου φέρνουν πάντα μαζί με ό,τι κι αν έχεις παραγγείλει. Που δεν το τρως και το παίρνουν για να το δώσουν στον επόμενο αλλά ούτε αυτός το τρώει και τελικά το ξανασυναντάς το μπισκότο στην επόμενη επίσκεψή σου με το καλό. Το θέμα μας όμως δεν είναι το μπισκότο...Είναι τα ντεσιμπέλ μου τα οποία είναι πολλά, αλλά ευτυχώς δεν είναι συχνά. Συμβαίνουν κατά κύριο λόγο όταν στην παρέα βρίσκεται κάποια ύπαρξη της οποίας θέλω να τραβήξω την προσοχή. Βέβαια, όπως στο διάβασμα, η τακτική που ακολουθώ και σε αυτήν την περίπτωση είναι τελείως, μα τελείως, ηλίθια και αναποτελεσματική! Να σκεφτείς ότι τη μία φορά που δε μίλησα, δεν έβγαλα άχνα λέμε, μου την έπεσε εκείνη. Μήπως αν σταματήσω να διαβάζω θα πάω καλύτερα; (Μη μου λες τέτοια)
Σε διαβάζω πάντα αγαπημένη μου αναγνώστρια και ας μην το ξέρεις. Κάθε μέρα που βρίσκομα στον υπολογιστή κάνω τη βόλτα μου στη 'γειτονιά' να δω τι παίζει. Δυστυχώς, το φαινόμενο είναι γενικευμένο όπως προείπα. Δηλαδή να φανταστείς, η φίλη μου η m13 γνωστή για το φοβερό της γράψιμο - με έχει τελείως γραμμένο λέμε- που υπήρξε στέκι μου για καιρό, τώρα δεν έχει ούτε ένα κομμεντ. Ούτε το Defille στο Ηράκλειο τέτοιος ξεπεσμός! Έλεος δηλαδή! Που πήγατε όλοι σας και με αφήσατε μόνο; Πείτε μου και εμενα να έρθω και να σας χαλάσω την παρέα...Που είναι η Lee που μας έχει κάνει το μπλογκ της έκθεση φωτογραφίας; Που είναι η dead-end mind που είναι διαρκώς στεναχωρημένη; Της το απαγορεύω και αυτό γιατί μου έκλεψε το concept του blog μου που είναι πολύ πρωτότυπο ! Που είναι η karyatida ; Που είναι ο Βάγκνερ και ο Πουτσίνι επιτέλους; Μόνο η roadartist κρατιέται γερά με τσαμπουκά αλλά αυτή η μουσική επένδυση έχω πει ότι δε μου αρέσει. Το έχω τονίσει προς όλες τις πλευρές αλλά κανείς δε με ακούει...Το αγαπητό δεσποινάριον δεν το αναφέρω γιατί όταν εγώ έλιωνα εδώ εκείνη μου έκανε τις βολτίτσες της στις Ευρώπες και στην Ελλάδα (παρατήρησε την εθνικιστική αυτή αποστροφή του λόγου μου) και μου ανέβαζε φωτογραφίες! Έτσι για να με κάνει να σκάω απο τη ζήλια μου!! Αλλά δε θα έρθει πίσω; Θα έρθει!! Και τότε θα δούμε πόση κίνηση έχει ο Beltway!! Άντε γιατί κακός-κακός αλλά μπορώ να γίνω ακόμα χειρότερος...
Γενικά πρέπει να πω ότι υπάρχει μια ραστώνη διαρκείας στη μπλογκόσφαιρα. Να δω, βρε, τι θα καταλάβετε!
Τι συνέβη μέχρι τα τώρα; Έκλεισε ο city fm και μαζί η μόνη παρέα που είχα εδώ, οι εκπομπές του Πανούση. Τον Τζιμη Πανούση, το θεωρώ κορυφαίο σατυρικό καλλιτέχνη με τρομερό χιούμορ (μακράν καλύτερος του Λάκη). Έκλεισε η Γιάννα το city, αλλά επειδή εγώ είμαι εναλλακτικός και γενικά δεν κολώνω, όπως προείπα, ''πετάχτηκα'' στη ραδιοφωνική 'Ελληνοφρένεια' του ΣΚΑΪ, μέχρι που έφυγε και ο Καλ
αμούκης για διακοπές και με άφησαν μόνο μου να ακούω το Δούρειο Ήχο σε επανάληψη (ναι τόσο χαμηλά, είχα πέσει τις τελευταίες μέρες).
Πίσω στα δικά μας τώρα η Αμερική είναι, όπως την αφήσατε. Η Fiat εξαγόρασε την Chryssler, η Pontiac ανακοίνωσε ότι σταματάει την παραγωγή νέων μοντέλων, η Harley αναστέλει την παραγωγή για μια εβδομάδα στα εργοστάσιά της...Τις προάλλες μάλιστα κυκλοφόρησε η βρώμα ότι η εταιρεία βάζει λουκέτο και όσοι έχουν μηχανές καλά θα κάνουν να αγουράσουν ανταλλακτικά γιατί ούτε αυτά θα υπάρχουν σε λίγο...Πάμε καλά...
Και μεσα σε όλα αυτά ανακοινώθηκε ότι η ανεργία έπεσε στο 9,4% από 9,5% τον προηγούμενο μήνα και πως η ανάκαμψη θα έρθει νωρίτερα από ό,τι νόμιζαν.
Κατά τα άλλα θέλω να ξέρεις πως θα μπω σε κανονικό ωράριο εργασίας. Έχω να πω πολλά αλλά πρώτα αυτά που έχω πει ότι θα πω. Τα κείμενα που σου έχω υποσχεθεί θα τα έχεις...Το επόμενο κείμενο θα είναι η συνέχεια της ανάρτησης για τη ροκ...
Να είσαι πάντα καλά...
Ξέρω μόνο πως είναι 9.30 το πρωί του Σαββάτου και εγώ είμαι ξύπνιος εδώ και 5 ώρες επειδή κοιμόμουν 15 σερί και είχε πιαστεί η μέση μου να κοιμάμαι. Ξέρω πως κοιμόμουν 15 ώρες σερί γιατί εδώ και 2 μήνες είμαι κλείσμενος σε ένα συμπαγές (κλείστο και φραγμένο κατά το θεώρημα Heine-Borel) υποσύνολο του χώρου πηγαινοερχόμενος πάνω κάτω με βιβλία στο χέρι. Μη μου ταράζεσαι όμως! Εσένα δε θα σου μιλήσω γι αυτά, αν και πολύ θα το ήθελα κάποια στιγμή να την κάνουμε αυτήν την κουβέντα. Θα μιλήσω για τους τρεις μήνες που πέρασα μακριά σου. Ήμουν, κυριολεκτικά, κλεισμένος στο σπίτι μου εδώ στο εξωτικό Maryland όλο τον Ιούνη και τον Ιούλη, διαβάζοντας για μια εξέταση που τελικά δεν πήγα και τόσο καλά. Ελπίζω να έχω περάσει. Αλλιώς τα λέμε πάλι το Γενάρη. Λοιπόν θα σου γράψω πως πέρασα και τι μου έκαμε εντύπωση. Πρώτα όμως θα σου πω γιατί χάθηκα από την ενεργό μπλογκόσφαιρα.
Χάθηκα γιατί δεν είχα κάτι να πω! Δεν σκεφτόμουν παρα μόνο την εξέταση που είχα μπροστά μου. Μήνες τώρα καθισμένος σε μια καρέκλα μελετούσα και έλυνα προβλήματα. Ένα βίντεογκέιμ η ζωή μου αφού κάθε πρόβλημα ήταν και μια πίστα που έπρεπε να περάσω πριν παώ στην επόμενη. Αυτή είναι μια τελείως ηλίθια μέθοδος διαβάσματος, αλλά αυτή μου έχει κάτσει εδώ και χρόνια. Είμαι μαζοχιστής. Αυτό ήθελα να πω αγαπημένη μου αναγνώστρια για να σου δείξω οτι είμαι προοδευτικός και γενικά δεν κολώνω. Τώρα πως συνδέονται όλα αυτά, μόνο εσύ το ξέρεις.
Πέρασα ωραία, δε μπορώ να πω. Όταν όλοι οι γνωστοί μου είναι στις παραλίες και στις καφετέριες, εγώ εδώ στο ιστορικό Greenbelt να διαβάζω. Αξέχαστη εμπειρία! Και αυτό το Maryland ρε γαμώτο...Εκεί που έχει ήλιο, εμφανίζονται πέντε διμοιρίες σύννεφα και αρχίζει μία βροχή...μα μία βροχή...δηλαδή δύο...τρεις...τέσσερις βροχές σε μία..Τα μόνα χαρούμενα είναι τα σκιουράκια που κάνουν σέρφινγκ από κορμό σε κορμό...Λοιπόν σήμερα είναι μια ωραία μέρα...Καθαρίζω το σπίτι και προσπαθώ να συνέλθω...
Πρέπει να ξέρεις αναγνώστριά μου πως, αν και σιωπηλός πάντα έμπαινα και σε διάβαζα. Πάντα διαβάζω αυτά που γράφεις αλλά δε σχολιάζω. Δε συνηθίζω να μιλάω. Και αυτό γιατί όταν είμαι σε παρέα καμιά φορά μιλάω ασταμάτητα. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που προσπαθώ να καταφέρω είναι να κρατάω το στόμα μου κλειστό. Έχεις βρεθεί ποτέ καλή μου σε κάποια παρέα που υπάρχει κάποιος ο οποίος απλά δεν κλείνει το στώμα του; Κάποιος που μιλάει, μιλάει, μιλάει και τελικά λέει σαχλαμάρες...Αυτός που στο τέλος, λες από μέσα σου ή θα το βουλώσει ή θα του χώσω το μπισκότο στο στόμα. Ξέρεις, αυτό το μπισκότο που σου φέρνουν πάντα μαζί με ό,τι κι αν έχεις παραγγείλει. Που δεν το τρως και το παίρνουν για να το δώσουν στον επόμενο αλλά ούτε αυτός το τρώει και τελικά το ξανασυναντάς το μπισκότο στην επόμενη επίσκεψή σου με το καλό. Το θέμα μας όμως δεν είναι το μπισκότο...Είναι τα ντεσιμπέλ μου τα οποία είναι πολλά, αλλά ευτυχώς δεν είναι συχνά. Συμβαίνουν κατά κύριο λόγο όταν στην παρέα βρίσκεται κάποια ύπαρξη της οποίας θέλω να τραβήξω την προσοχή. Βέβαια, όπως στο διάβασμα, η τακτική που ακολουθώ και σε αυτήν την περίπτωση είναι τελείως, μα τελείως, ηλίθια και αναποτελεσματική! Να σκεφτείς ότι τη μία φορά που δε μίλησα, δεν έβγαλα άχνα λέμε, μου την έπεσε εκείνη. Μήπως αν σταματήσω να διαβάζω θα πάω καλύτερα; (Μη μου λες τέτοια)
Σε διαβάζω πάντα αγαπημένη μου αναγνώστρια και ας μην το ξέρεις. Κάθε μέρα που βρίσκομα στον υπολογιστή κάνω τη βόλτα μου στη 'γειτονιά' να δω τι παίζει. Δυστυχώς, το φαινόμενο είναι γενικευμένο όπως προείπα. Δηλαδή να φανταστείς, η φίλη μου η m13 γνωστή για το φοβερό της γράψιμο - με έχει τελείως γραμμένο λέμε- που υπήρξε στέκι μου για καιρό, τώρα δεν έχει ούτε ένα κομμεντ. Ούτε το Defille στο Ηράκλειο τέτοιος ξεπεσμός! Έλεος δηλαδή! Που πήγατε όλοι σας και με αφήσατε μόνο; Πείτε μου και εμενα να έρθω και να σας χαλάσω την παρέα...Που είναι η Lee που μας έχει κάνει το μπλογκ της έκθεση φωτογραφίας; Που είναι η dead-end mind που είναι διαρκώς στεναχωρημένη; Της το απαγορεύω και αυτό γιατί μου έκλεψε το concept του blog μου που είναι πολύ πρωτότυπο ! Που είναι η karyatida ; Που είναι ο Βάγκνερ και ο Πουτσίνι επιτέλους; Μόνο η roadartist κρατιέται γερά με τσαμπουκά αλλά αυτή η μουσική επένδυση έχω πει ότι δε μου αρέσει. Το έχω τονίσει προς όλες τις πλευρές αλλά κανείς δε με ακούει...Το αγαπητό δεσποινάριον δεν το αναφέρω γιατί όταν εγώ έλιωνα εδώ εκείνη μου έκανε τις βολτίτσες της στις Ευρώπες και στην Ελλάδα (παρατήρησε την εθνικιστική αυτή αποστροφή του λόγου μου) και μου ανέβαζε φωτογραφίες! Έτσι για να με κάνει να σκάω απο τη ζήλια μου!! Αλλά δε θα έρθει πίσω; Θα έρθει!! Και τότε θα δούμε πόση κίνηση έχει ο Beltway!! Άντε γιατί κακός-κακός αλλά μπορώ να γίνω ακόμα χειρότερος...
Γενικά πρέπει να πω ότι υπάρχει μια ραστώνη διαρκείας στη μπλογκόσφαιρα. Να δω, βρε, τι θα καταλάβετε!
Τι συνέβη μέχρι τα τώρα; Έκλεισε ο city fm και μαζί η μόνη παρέα που είχα εδώ, οι εκπομπές του Πανούση. Τον Τζιμη Πανούση, το θεωρώ κορυφαίο σατυρικό καλλιτέχνη με τρομερό χιούμορ (μακράν καλύτερος του Λάκη). Έκλεισε η Γιάννα το city, αλλά επειδή εγώ είμαι εναλλακτικός και γενικά δεν κολώνω, όπως προείπα, ''πετάχτηκα'' στη ραδιοφωνική 'Ελληνοφρένεια' του ΣΚΑΪ, μέχρι που έφυγε και ο Καλ
αμούκης για διακοπές και με άφησαν μόνο μου να ακούω το Δούρειο Ήχο σε επανάληψη (ναι τόσο χαμηλά, είχα πέσει τις τελευταίες μέρες).Πίσω στα δικά μας τώρα η Αμερική είναι, όπως την αφήσατε. Η Fiat εξαγόρασε την Chryssler, η Pontiac ανακοίνωσε ότι σταματάει την παραγωγή νέων μοντέλων, η Harley αναστέλει την παραγωγή για μια εβδομάδα στα εργοστάσιά της...Τις προάλλες μάλιστα κυκλοφόρησε η βρώμα ότι η εταιρεία βάζει λουκέτο και όσοι έχουν μηχανές καλά θα κάνουν να αγουράσουν ανταλλακτικά γιατί ούτε αυτά θα υπάρχουν σε λίγο...Πάμε καλά...
Και μεσα σε όλα αυτά ανακοινώθηκε ότι η ανεργία έπεσε στο 9,4% από 9,5% τον προηγούμενο μήνα και πως η ανάκαμψη θα έρθει νωρίτερα από ό,τι νόμιζαν.
Κατά τα άλλα θέλω να ξέρεις πως θα μπω σε κανονικό ωράριο εργασίας. Έχω να πω πολλά αλλά πρώτα αυτά που έχω πει ότι θα πω. Τα κείμενα που σου έχω υποσχεθεί θα τα έχεις...Το επόμενο κείμενο θα είναι η συνέχεια της ανάρτησης για τη ροκ...
Να είσαι πάντα καλά...
3 σχόλια:
Ενίσταμαι μεγαλοφώνως. Εχεις ενα σχόλιο μου στο ποστακι με το κατσικι. :)
Αν θες να μαθεις νέα μου, μπορεις να μου στειλεις ενα μαιλ. Οι σκεψεις μου αυτην την (μακραν, συμφωνω) περίοδο δεν ειναι προς δημοσιευση. Αρνούμαι να βγαζω τα σκατα μου στη φορα. Οταν ειμαι χάλια σωπαινω.
Καλή επιτυχία στην εξεταστική σου :)
καλώς τον και περαστικά αλλά αυτά θα στα γράψω απο πάνω! προς το παρόν ήθελα να σου πω ότι το πολύ πρωτότυπο concept των μπλογκ μας έχει να κάνει μάλλον με το ερώτημα 'η κότα έκλεψε το αβγό ή το αβγό την κότα'.
παρεμπιπτόντως η καρυάτιδα έγραψε καινούριο ποστ να ξέρεις, έχεις μείνει πίσω ;ρ
φιλιάα :)
Μη μου γράφετε ποστς στα παλιά θέματα...Δεν τα βλέπω !!!
Όχι ότι βλέπω αυτά που γράφετε στα καινούρια θέματα, αλλά έτσι το λέω για το εφέ ας πούμε...
Δημοσίευση σχολίου