Περι blogging

Γειά σας και πάλι...

Είχα λείψει από το μπλογκ μου για αρκετό καιρό. Είχα αρκετή δουλίτσα με μια εργασία. Αυτό το ερευνητικό θέμα είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο και εμένα το υπόβαθρό μου αρκούντως φτωχό. Από την άλλη ο χρόνος είναι λίγος μέχρι το συνέδριο...Απαπαπα...

Λοιπόν συνεχίζω....

Αφού ολοκληρώσαμε μία μεγάλη ενόνητα σχετικά με τη Θεωρία του Χάους, θα προχωρήσουμε στο επόμενο κεφάλαιο. Τώρα που το γράφω αυτό θυμήθηκα τα χρόνια τα παλιά. Του Γυμνασίου. Αυτή η κουβέντα "πάμε τώρα στο επόμενο κεφάλαιο..." πως ακουγότανε από το στόμα του καθηγητή της βιολογίας ή γεωγραφίας .... αμέσως μετά το τέλος της εξέτασης....ε; Τι ωραία κουβέντα...ειδικά αν δεν σε είχε εξετάσει και την είχες γλυτώσει !! Θυμάμαι λοιπόν πως είχα πάντα πολύ διάθεση να παρακολουθήσω αυτό το "νέο κεφάλαιο", αλλά πολύ σύντομα καταλάβαινα ήταν το ίδιο βαρετό με τα προηγούμενα οπότε, τελικά, σταματούσα να προσέχω....και φτου κι απ την αρχή...

Ωραία που περνούσαμε τότε...

Τώρα τα πράγματα έχουν αγριέψει....Στο κείμενο αυτό θέλω να μιλήσω λίγο για τα blogs. Έτσι τουλάχιστον θα ξεκινήσω...Δεν ξέρω που θα με βγάλει...

Ξεκίνησα να τα διαβάζω εντελώς τυχαία. Ένα link σε ένα forum παρέπεμπε στο περίφημο blog του Νίκου Δήμου. Εκείνο ήταν το πρώτο από μια σειρά blogs που άνοιξε κατά καιρούς. Μου άρεσαν τόσο πολύ τα κείμενά του αλλά και τα διάφορα σχόλια που γρήγορα έγινε καθημερινή συνήθεια. Πάντα διάβαζα το κείμενο και τα σχόλια αλλά δεν απαντούσα. Κυρίως γιατί δε μου άρεσε να παρεμβαίνω. Γενικά μου αρέσει πολύ να ακούω ή να διαβάζω και να μένα σιωπηλός. Μετά σκέφτομαι όλα αυτά που άκουσα και πέρνω θέση. Μέσα μου όμως.

Όχι πως δε μιλάω. Μιλάω και φωνάζω κιόλας. Αλλά αυτό δε μου αρέσει σε μενα. Προσπαθώ πάντα να είμαι λιγομίλητος αν και δεν τα καταφέρνω πάντα. Συνήθως μου "τη χαλάει" κάποια πολύ ωραία ύπαρξη που κάθεται κοντά μου, και εγώ προσπαθώ με τις εξυπνάδες μου να την κάνω να με προσέξει.

(Τι πρωτότυπος...!)

Όσο δε με προσέχει, τόσο εγώ προσπαθώ και φωνάζω και πλακώνομαι με το συνομιλητή μου...

(Μα τι πρωτότυπος...!!!)

Την πρώτη φορά που είπα να παρέμβω στο blog του Ν. Δήμου ήταν πάνω σε ένα θέμα σχετικά με τους ομοφυλόφιλους. Άσχετο θέμα αλλά ο τρόπος που το έθετε μου κίνησε το ενδιαφέρον. Είπα λοιπόν "να βάλω τα καλά μου" και να παρέμβω τόσο πολύ που να κάνω αίσθηση. Άρχισα να γράφω το σχόλιό μου αλλά αδαής ως ήμουν το σχόλιο προέκυψε μπλογκιστί (σεντόνι). Αποτέλεσμα ; Κανείς δεν μου απάντησε. Όλοι το προσπέρασαν.

Από τότε είχα ξαναγράψει δυο τρεις φορές αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Τότε είπα "βούλοσέ το και απλώς διάβαζε". Δεν ένιωθα άσχημα. Δε με χαλούσε καθόλου που δε μιλούσα. Μάλιστα αυτό κάνω ακόμα και σήμερα. Λόγω του ότι περνάω πολλές ώρες στον υπολογιστή, χαζεύω αρκετά blogs αλλά σχεδόν ποτέ δε σχολιάζω.

Ο καιρός περνούσε και έγω βρέθηκα σε πολλά ενδιαφέροντα blogs επωνύμων όπως αυτό του Πιτσιρίκου το οποίο το επισκέπτομαι καθημερινά δις και τρις. Ο τύπος παρ' όλο που διαφωνώ μερικές φορές μαζί του η σάτυρα που κάνει είναι απίστευτη.

Εδώ όμως θα μιλήσω για τα υπόλοιπα ιστολόγια. Για αυτά που έχουμε όλοι εμείς οι απλοί πολίτες. Η κοινή γνώμη, που λένε.... Σε αυτά τα blogs που μου αρέσει να επισκέπτομαι συχνά πυκνά υπάρχουν καλά και κακά. Κατ' αρχάς, και συγνώμη κιόλας γιατί πολλοί το έχετε βάλει, ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΑ BLOGS ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥΣΙΚΕΣ....

Είναι πολύ σπάσιμο να πετάγονται απο τα ηχεία ξαφνικά ήχοι που δεν τους περιμένεις. Χώρια του ότι αργεί να "κατέβει" η σελίδα χώρια του ότι κάνω μισή ώρα να βρω από που κλείνει. Είναι σπάσιμο. Να το ξέρετε όλοι εσείς που θέλετε να κάνετε το blog σας να ξεχωρίζει...έχετε αποτύχει!

Συνεχίζω...Εντάξει το παραπάνω δεν είναι αυτό που με χαλάει πάνω από όλα. Είναι ότι μια πολύ μεγάλη μερίδα των bloggers χρησιμοποιεί τα blogs με ένα πολύ ηλίθιο τρόπο. Ανεξάρτητα του αν έχουν κόσμο ή όχι, ο κόσμος των bloggers έχει γεμίσει από "δήθεν". Ανθρώπους που έχουν φτιάξει ένα ημερολόγιο απλά και μόνο για να ασκούν κριτική για το οτιδήποτε επίκαιρο ή μη, πίσω από το πληκτρολόγιό τους. Στα κείμενα που γράφουν βρίσκει κανείς μόνο γκρίνια για οτιδήποτε γύρω από το θέμα που πραγματεύονται.

Το θέμα μπορεί να είναι η διεθνής πολιτική κατάσταση ή κομμώτρια στο ισόγειο που κάνει θόρυβο με το πιστολάκι, δεν έχει πολύ σημασία. Το ύφος; Γκρίνια και εξυπνάδες, εξυπνάδες και γκρίνια. Επιχειρήματα του κώλου και σαχλαμάρες. Ατελείωτες σαχλαμάρες επί παντός "επιστητού". Και εγωισμός...πολύς εγωισμός που δε σηκώνει κουβέντα...Έβγαλαν ένα πανεπιστήμιο και νομίζουν ότι γαμάνε και δέρνουνε...

Σκέφτηκα αρκετά για το αν πρέπει να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα δημοσιεύοντας links μερικών blogs που έχω υπ' όψιν μου. Δε θα το κάνω. Πρώτον γιατί είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από εσάς έχετε βρεθεί σε τέτοια blogs και καταλαβαίνετε τι λέω. Δεύτερον, γιατί δεν έχω καμία όρεξη να ανοίξω αντιδικία με κανέναν. Τρίτον γιατί η παρατήρηση στην οποία θέλω να δώσω βάση είναι η άλλη.

Όλοι αυτοί είναι κατά βάση χέστες. Χέστες.... Στην πραγματικότητα, δεν τους πρωτοσυνάντησα στα blogs αλλά στο φόρουμ της σχολής μου. Εκεί η κατάσταση είναι απάλευτη, αλλά επειδή είναι πολλοί, μιλάνε όλοι μαζί και δε σου κάνει εντύπωση..Στα blogs όμως το πράγμα διαφέρει.

Στα blogs ο καθένας βγαίνει και πουλάει αέρα...Ό,τι βλέπουμε στην τηλεόραση "από τους γέρους" και το κοροϊδεύουμε συμβαίνει και στα blogs "από τους νέους". Χέστες και αεριτζήδες που αν τους πιάσεις σε μια σοβαρή κουβέντα, που να βλέπει ο ένας τον άλλο και να μπορεί να ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ και όχι να ποστάρει τότε δεν έχουν να πουν τίποτα. Είναι τότε που καταλαβαίνεις πόσο χαζοί είναι και μετανιώνεις που βρίσκεσαι εκεί μαζί τους. Μετανιώνεις που τους πήρες στα σοβαρά...

Αυτό λοιπόν που με απασχολεί βρίσκεται στο τέλος της προηγούμενης παραγράφου. Η νοοτροπία αυτή του blogging είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής μας απομόνωσης. Έχουμε οχυρωθεί πίσω από το πληκτρολόγιο και αυτο-ψωνιζόμαστε. Όπως έχουμε οχυρωθεί πίσω από τους εαυτούς μας και κοιτάζουμε μόνο την πάρτη μας... Αυτό θέλω να τονίσω και αυτό είναι που με ανυσηχεί. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται το ίντερνετ έτσι. Δεν είναι αυτή η επικοινωνία που πρέπει να θέλουμε.

Τα blogs αυτά τα επισκέπτομαι αρκετά συχνά. Και αν κάποτε σχολίαζα, τώρα πια δε σχολιάζω. Όχι άλλη μιζέρια...

Πάμε να μιλήσουμε για τα μέρη που επισκέπτομαι και πάντα σχολιάζω...Πριν όμως να διευκρινίσω κάτι που από καιρό ήθελα να πω. Δεν βάζω links αλλων blogs στη σελίδα μου. Οτιδήποτε μου αρέσει το έχω στα favorites του explorer και απο εκεί πετάγομαι δεξιά κ αριστερά. Απλά δε μου αρέσουν τα links, τίποτε παραπάνω...

Για πάμε να κάνουμε μία σούμα ...

lee:

Είναι γαμώ τα παιδιά. Ευγενέστατη και γλυκίτατη πάντα...Έτοιμη να σου μιλήσει και να σου ανοιχτεί με τρόπο γοητευτικό αλλά όχι αφελή. Ώς μεγαλύτερη (όχι πολύ) έχει πάντα συμβουλές για κάθε περίπτωση. Πιστεύω ότι πολύ θα ευχαριστιέμαι συζητήσεις μαζί της...Τα κείμενά της τώρα τελευταία σπανίζουν γιατί την έχει πιάσει μια βαρεμάρα αλλά πιστεύω πως όλο και κάτι συναισθηματικά βαρύ θα της συμβεί για να μπορούμε και εμείς να σχολιάζουμε και να το ευχαριστιόμαστε... @lee: έχεις καιρό να βάλεις μια φωτογραφία με fractal...να το κοιτάξεις αυτό...μεγαλοβδομάδα έρχεται...

karyatis:

Λοιπόν τα κείμενά της με δυσκολεύουν. Είναι κουλά κείμενα. Κάθε λέξη και εικόνα, κάθε εικόνα και λεπτομέρια μιας επόμενης εικόνας. Σημεία στίξης πολλά και ατάκτως "ερρημένα". Μου αρέσουν όμως οι εικόνες που βάζει σε κάθε της κείμενο, και αν και δεν ξέρω ποιο καλλιτεχνικό πεδίο καλύπτει πολύ θα ήθελα να της δώσω ένα τοίχο ολόλευκο και να κάνει ό,τι θέλει. Να τον ζωγραφίσει να του κρεμάσει κάδρα να τον κατεδαφίσει...Η αμοιβή της θα είναι ένα γατάκι...

deadend mind:

Αυτή είναι η πιο νορμάλ από όλες! Με τις συχνές καταθλίψεις και τις νοσταλγίες αλλά και τα ευτράπελα... Χαίρεσαι όταν ανεβάζει κείμενο. Έχεις ένα θέμα να συζητητάς που να το καταλαβαίνεις κιόλας. Ένα ζήτημα γήινο βρε αδερφέ. deadend mind πολύ σε πάω και ας με έχεις παρεξηγήσει κατά καιρούς με τα φαλοκρατικά μου ποστ...κατά βάθος είμαι πολύ καλός και ευαίσθητος. Επίσης δε μ' αρέσει το ποδόσφαιρο και βλέπω στα κρυφά sex and the city. (πολύ ξανοίχτηκα, τι να πω τώρα για να το σώσω...)

gremiii:

Αυτό που μ' αρέσει σε αυτήν την κοπελιά είναι πως τα λέει χύμα αλλά δε λέει εξυπνάδες. Επίσης μου αρέσει πως καμιά φορά συμπίπτουμε σε αυτά που ποστάρουμε. Ψάχνω να βρω το interconnection....Μου αρέσει επίσης που μας έχει κοτσάρει τα κουλτουρέ links του ΣΚΑΙ και του ως3 και του Ιανού. Πάω στοίχημα πως ακούει και "Μελωδία". Το 6-8 του Ιωάννου ή το 12-2 του Παπαμιχάλη...Περάσαμε και εμείς από εκεί δεσποινίς μου....Τα ξέρουμε αυτά.... :p. Keep posting gremiii και μη νοιάζεσαι...θα βρεις άλλον καλύτερο....(είδες που συνεχίζω να επιμένω :) )

kat.

Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω με αυτή την κοπέλα. Πως γίνεται και ανεβάζει κείμενο 5 γραμμών, και σε τρεις μέρες τα σχόλια έχουν ξεπεράσει τα 150 !;!. Τι διάλο μέλι εχεις ! Κατά τα άλλα φαίνεται πως και εσύ είσαι πολύ κουλή. Μου αρέσει όμως πως από τα ποστ σου καταφέρνεις και περνάς μια θυληκότητα...

roadartist:

Αν και το blog της εχει μουσική που μου τη σπάει, εν τούτοις είναι μουσική στα γούστα μου. Χατζιδάκις ή Tiersen, πάντα κλείνω των media player για να ακούσω. H roadartist ασχολείται πολύ με το blogging, φαίνεται ότι γουστάρει να ασχολείται. Εκφράζει νομίζω μέσα από το blog τον εαυτό της όπως ίσως τον εκφράζει και στο επαγγελμά της.... Το blog της το διαβάζω πάντα αν και σπάνια σχολιάζω...Συνήθως τα λέει όλα... :)

Αυτά ήταν μερικά από τα favorites που έχω και επισκέπτομαι όταν σερφάρω στο νετ. Μου άρεσε που σας σχολίασα και θα με σχολιάσετε και εσείς....Έτσι να ξεκατινιαστούμε λίγο γιατί μπαίνουμε στη βδομάδα των Παθών και θα νηστέψουμε το κρέας.

Κλείνοντας θα πω πως αυτό το είδος blogging μου αρέσει. Το blogging της "γειτονιάς", της "παρέας" από ανθρώπους που γράφουν όχι για να παίξουν τη μούρη τους αλλά γιατί πραγματικά τους αρέσει να γράφουν. Τους αρέσει να μοιράζονται σκέψεις και όχι να τις διακυρήττουν...

To blog αυτό κλείνει 7 μήνες.... (Και 5μιση να κλεινε εγώ πάλι αυτά θα έγραφα...)

Να περνάτε όλοι καλά!! Και όσο για εσάς που σχολίασα να μη μου κρατάτε κακία. Μην ξεχνάτε πως κάπου, κάπως, κάποτε μπορεί να συναντηθούμε και να με ερωτευθείτε....

Τα λεμέ...