... Από όσα έχω πει μέχρι τώρα στον, ήδη ιστορικό, αυτό ιστοτοπο, το ενδιαφέρον επικεντρώνει η Χαρίκλεια. Τόσο, που σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να την ονομάσω επίσημη μασκώτ του blog. Αλλά φοβάμαι την οργισμένη αντίδραση του Σωκράτη. Οι γάτες στα ιστολόγια έχουν την τιμητική τους. Γι αυτό λοιπόν η κατσαριδούλα Χαρίκλεια θα μείνει στο παρασκήνιο της διαδικασίας, πάντα υπεράνω και στο μέρος την ενότητας... Όσο για μένα, θα ψηφίσω Σκανδαλίδη...
Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες μέρες ήμουν σε πανικό....Η Χαρίκλεια είχε εξαφανιστεί από την κουζίνα και οι κακές γλώσσες την ήθελαν να ερωτοτροπεί ασύστολα στον πίσω φωταγωγό. Αναγκάστηκα να αφήσω άπλυτα τα πιάτα το απόγευμα για να τη δελεάσω. Τελικά εμφανίστηκε ! Αλλά έχει γίνει τεράστια η πουτάνα...Λες όντως να γκαστρώθηκε με τον Ιάκωβο; Τι θα πουν τώρα οι κατσαρίδες στα αποπάνω πατώματα;! Τι θα πει ο μπροστά φωταγωγός;! Οϊμέ... !!
Το θέμα μας όμως δεν είναι η Χαρίκλεια. Για να αποσπάσω λίγη από τη λάμψη της θα αποκωδικοποιήσω, έπειτα από πίεση χιλιάδων θαυμαστριών μου το nickname που χρησιμοποιώ.
Το Cs προκύπτει από το όνομά μου. Το LaKoNaS από μια παλία ιστορία του 2001... Πήγαινα τότε στη Β' Λυκείου. Ένα πρωί κάναμε Έκφραση-Έκθεση και η (πολύ αυστηρή) καθηγήτρια μας επέστρεφε ένα διαγώνισμα. Δεν είχα πάει καλά, όμως το γραπτό μου έσωσε το "άριστο", κατά την καθηγήτρια, θέμα της περίληψης. Είπε πως είναι υπόδειγμα "Λακωνικότητας" και αν καταφέρω να το επαναλάβω στις πανελλαδικές θα διαπρέψω. Αυτή η σκέψη της αγαπημένης μου καθηγήτριας είχε δύο συνέπειες. Η πρώτη ήταν να μην καταφέρω να ξαναγράψω μια περίληψη της προκοπής και η δεύτερη να μου κολλήσει όλη η τάξη το παρατσούκλι "Λάκωνας"....
Μείνατε ε ;; Δεν το περιμένατε ;; Καλά να πάθετε.... Το θέμα είναι γιατί να κρατήσω ένα insipid nickname (πωπω κάνω φοβερή πρόοδο στα Αγγλικά μου) ; Γιατί από τότε που το σκέφτηκα λυπήθηκα να το πετάξω.
Όπως τότε που στα 6 μου λυπήθηκα πραγματικά τις δύο φρυγανιές που έμειναν στο πρωινό....Κρίμα δεν είναι ; Δεν ξέρω τι είχαν και δεν τις προτιμήσαμε... Μπορεί να ήταν μικροκαμμωμένες και ίσως όχι τόσο λαχταριστές όσο οι υπόλοιπες, αλλά γιατί να μείνουν στα αζήτητα ; Αδικία μεγάλη. "Και αυτές για να φαγωθούν φτιάχτηκαν", σκέφτηκα, και έκατσα και τις έφαγα. Έπειτα φρόντιζα πάντα να μην αφήνω τίποτα να αφάγωτο και κατέληξα χοντρός ! Μα τι μυαλό είναι αυτό που έχω...
Το θέμα μας όμως δεν είναι οι φρυγανίες και τα γεμιστά....Το θέμα μας είναι το nickname που το λυπήθηκα...Από την άλλη όμως σκέφτηκα πως ίσως να είναι και το πλεον κατάλληλο για μένα. Αφού όχι μόνο δε λέει τίποτα αλλά διακατέχεται και από μια υφέρπουσα σαχλαμάρα, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν να το ορίσω εγώ ο ίδιος. Να το ζυμώσω. Να φτιάξω εγώ το παρατσούκλι και όχι το παρατσούκλι εμένα...Αυτή η τελευταία σκέψη είναι και η μαγία του τρόπου ζωής που έχω επιλέξει και θέλω να ακολουθήσω.
Λοιπόν, από το nickname ξεκινάνε όλα ! Ή καλύτερα, από τη Φρυγανιά και το Ζύμωμα. Από το συναίσθημα, τη λογική και την αλληλεπίδρασή τους.
Η διαλεκτική αρχή της αμοιβαίας αλληλεπίδρασης των αντιθέτων, είναι ένα φιλοσοφικό δόγμα κατά το οποίο αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη εννοιών διαισθητικά και νοηματικά αντίθετων μεταξύ τους, είναι αυτή του αποκλειστικού, αδιαίρετου και δομικά ομόσπονδου ζεύγους.
Έτσι ακριβώς πρέπει να απαντάμε σε ένα παιδάκι 7 χρονών που έχει την εύλογη απορία : "Αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος γιατί δεν μπορεί να σκοτώσει το Διάβολο και να ξεμπερδεύομε μια και καλή; "
Ο καλός ο παπας θα απαντήσει το ανεκδιήγητο, "Γιατί ο Θεός της Αγάπης θέλει όλα τα πλάσματα, και τα καλά και τα κακά να ζουν."
Μετά που θα μεγαλώσεις και θα αντιληφθείς ότι σε έπιασε κότσο ο τραγόπαπας θα επαναλάβεις την απάντηση στον επιστήμονα θεολόγο της ποιμαντικής στο Λύκειο και θα σου πει ότι "Ο Θεός της Αγάπης είναι κατά βάθος και δημοκράτης και μας αφήνει το δικαίωμα της Επιλογής."....Νο Comments...
Γιατί το θέμα μας δεν είναι να σχολιάζουμε μπαρούφες. Θα τα πιάσω άλλη φορά τα εκκλησιαστικά...
Όπως λοιπόν χωρίς κόστος δεν υπάρχει και ζημία (και αντίστροφα),
χωρίς Βορά δεν υπάρχει Νότος (και αντίστροφα),
χωρίς Ανατολή δεν υπάρχει Δύση(και αντίστροφα),
χωρίς πάνω δεν υπάρχει κάτω (και αντίστροφα),
χωρίς Κακό δεν υπάρχει, δε νοείται, δεν ορίζεται Καλό (και αντίστροφα)....
Το θέμα είναι πως ο Θεός ούτε της Αγάπης ούτε της Δημοκρατίας είναι. Ο Θεός είναι ένας αδιαίρετος και ομόσπονδος με το Διάβολο...
Οι δύο κόσμοι πορεύονται για πάντα μαζί, ισότιμα και παράλληλα, "συγκλίνοντας" όμως στο μοναδικό και ξεχωριστό σημείο του Σύμπαντος...στον Άνθρωπο...
Η ιστορία μόλις άρχισε....
Λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας αλλά και ενός άφαντου καλωδίου USB που δεν μου επέτρεψε να σκανάρω τις υπόλοιπες φωτογραφίες του "οικογενειακού" γατίσιου δέντρου μας, παρακαλώ όπως βολευτείτε για λίγο με αυτήν την διαφημιστική (κλικ του ινλάρτζ) φωτογραφία που έβγαλε ο Σωκράτης για τις εκατοντάδες χιλιάδες θαυμάστριες που περικυκλώνουν το σπίτι μας κάθε μέρα για μια του εμφάνιση στο περβάζι της βεράντας...
